Notes

Tarih : 27 şubat 1997
Saat : 23,00 "“ 23,30
Yer : İstanbul / Kartal / 2.Zırhlı Tugay

Zırhlı tugayda sirenler çalıyor..
Herkes birbirine bakıyor koğuşlarda.
" Ne oluyor lan ? Savaş mı çıktı ? " diye..
Kimsenin hiçbir şeyden haberi yok. Kimi yatıyor , kimi nöbette , kimi hazırkıta görevinde.
Nöbetçi subay telaşlı telaşlı koğuşları dolaşıyor , yanında koğuş nöbetçileriyle..
Düdükler ardı ardına çalınıyor..
" Herkes üstünü giyinsin ve silahlarını alsın , depocular koğuş önünde toplansın..!! " diye bağırdı Cemal astsubay..
Ben depo çavuşuydum. Nasıl kalkıp hazırlandım hatırlamıyorum.
Astsubay kıdemli üstçavuş Cemal Gürsel , Kıdemli üsteğmen Murat Aksaray ve Binbaşı Mehmet Çetin bizi bekliyordu deponun önünde.
Binbaşı Çetin o gür sesiyle bağırdı : Herkese tam techizat verilecek. 5 er adet dolu şarjör teslim edin. 1 kasa da dolu şarjör yedek olsun . Kamyona atın ve bekleyin. "
Harfiyen yerine getirdik ve koğuşların önüne çektik kamyonları.
Herkes çok hızlı bir şekilde bindi , horultulu dandik Man kamyonlara..
2400 tam donanımlı asker..
Yola çıktık. Ama hiç kimse nereye ve niçin gittiğini bilmiyor..
Birbirimize soruyoruz : "Ne iş oğlum yaa ? " diye..

Dikimevinin yanındaki nizamiye kapısından E5 e çıktık.
Gecenin bir yarısı bilmediğimiz bir yere doğru gidiyoruz.
Bir süre yol gittikten sonra Sultanbeyli ye giriş yaptık.

Sanırsın savaş meydanına geldik.
Heryerde yakılmış araba lastikleri , bağıran , elinde yeşil bayrak sallayan sakallı , şalvarlı , sarıklı adamlar bir o yana bir bu yana koşuşturup duruyor.

Helen ne olduğunun farkında değiliz.

O zamanların KKK basın sözcüsü , şimdi ise Samsun zırhlı tümen komutanı , Tuğgeneral Osman Doğu Silahçıoğlu hızlı adımlarla önümüze geldi ve o incecik ama bir o kadar da etkili sesiyle bağırdı : " Arkadaşlar , hiç kimseye dokunulmayacak , müdehale edilmeyecek , kimsenin burnu bile kanamayacak , yoksa yakarım hepinizin çırasını ..!! Şimdi meydan a doğru yürüyoruz. Binbaşı Çetin"¦!!! Emir komuta sende..!! "

Meydan a doğru yürümeye başladık , marşlar söyleyerek.
Az önce ortalığı kasıp kavuran adamlardan eser yok. Çil yavrusu gibi dağıldılar.
Hepsi evlerine kaçmışlar ve perde aralarından bizi seyrediyorlar.
2400 askerin bir ağızdan söylediği marşlar Sultanbeylide yeri göğü inletiyor.

Tüm sokakları dolaşarak meydana vardık..

O anda Silahçıoğlu : Asker..!!! Duuurrrrr"¦!!!
Rap..! diye durduk.
O anda meydandaki manzarayı gören Silahçıoğlu , o koskoca Tuğgeneral , olduğu yere çöktü ve ellerini yüzüne kapattı.. Bakamıyordu ..
2-3 dakika kadar kalkamadı yerinden.
Sonra bir hışımla ayağa dikeldi , bize doğru geldi ve tekrar bağırdı , ağladığı belli olan yaşlı gözlerini saklamaya çalışarak : " Askerrr..!! Uygun adım ..!! Marş..!! "
Tekrar sultanbeylinin sokaklarında marşlar söyleyerek , yeri göğü inleterek yürümeye başladık.

Meydanda , Silahçıoğlunu ağlatan manzara şuydu :
" Burası da bir kentimiz ve neden meydanda Atatürk heykeli yok " diye kendi cebinden harcayarak meydana kocaman bir Atatürk heykeli yaptırmış.
O heykel , o kişilerce kazma "“ kürekler ile kırılıp paramparça edilmişti.

Sabah saat 7.00 a kadar dolaşmadığımız sokak kalmadı.
Uyutmadık Sultanbeyliyi..

Ormanlık bir alana geldik. Sabah kahvaltımızı yaptık. Biraz dinlendik.
Öğlene doğru bomboş sokaklarda tekrar marşlar söyleyerek yürüyüş yapmaya başladık.

Askerlerin diğer ihtiyaçları için bakkal , market vs aradık . Ama hiç kimse dükkanını açmak istemiyordu. Komutanlarımıza bildirdik.
Bizimle birlikte dolaşmaya , bakkal aramaya başladılar.
Bir bakkal bulduk , üst katdaki evin kapısını çaldık.
Sakalı dizlerinde bir adam camın kenarından bakarak " Ne var ? " diye sordu.
Cemal astsubay : " Aç bakkalı hacı.. Asker alış-veriş yapacak. "
Adam : " Askere satılacak malım yok benim " dedi.
Cemal astsubay : " Ya açar adam gibi satışını yapar para kazanırsın , yada kapıyı kırıp ne var ne yok dağıtırım askerime " deyince , adam apar topar aşağı indi ve dükkanı açtı.
Herkes tek sıra halinde alış-verişini yaptı. Sakallıyı ihya ettik :)
Teşekkür edip evine geri yolladık.

Bu olay , 4 gün 3 gece devam etti.

Uyku yok..!!

4. gün tüm komutanlar toplandı ve " Tugaya geri dönüyoruz " denildi.
Tekrar hazırlandık . Geri geldik tugaya.

Silahçıoğlu , tugay içtima alanında bize , gurur gözyaşlarını saklamaya çalışarak konuşma yaptı.

Ertesi gün üst üste 2 gün çarşı izni verdi hepimize.

Yani , o gün için tam olarak ne olduğunu anlamamış olmamıza rağmen , " Posmodern darbe " yapmışız.

Ben de o olaylarda aktif görev aldığım için kendimi : " Darbeci " olarak nitelendiriyorum.

" Bir daha yapacağız " deseler , ülkenin şu halini gördükten sonra , koşa koşa gider yine yaparım. :)

O tarihteki tüm komutanlarıma gıyabında sevgi ve saygılarımı sunuyorum..



Darbeci askerden sevgilerimle.. :)