Notes

Başlangıçlar güzeldir, bitişler zor… Tanışmalar heyecanlı ve umutlu, ayrılışlar acı. Sizden bir şey kalır geride. Kırılan kalbinizden bir parça mı yoksa sevdiklerinizle paylaştığınız anlar mı? Şu son günlerde içimde hem bir hüzün, hem bir heyecan, hem bir burukluk hem bir mutluluk, hem de bir gurur var. Bir sürü duyguyu bir anda yaşıyorum. Çünkü hayatımızın bir sayfasını acı tatlı anılarla kapatırken diğer sayfasını yeni beklentiler ve umutlarla açıyoruz.
Birlikte çok güzel bir 4 yıl, hatta bazı arkadaşlarımla 8-9 yıl, geçirdik. Bu yıl önümüzde çok önemli bir sınav vardı. Bu sınava bazılarımız çalıştı, bazılarımız çalışmadı; bazılarımızın hayalleri yıkıldı, bazılarımız ise hayal ettiklerinin fazlasınız aldı; bazılarımız pişman şuanda, bazılarımız ise çok memnun notundan; ama artık bunların bir önemi yok, baştan düşünmeliydik. Şimdi geçmişi değiştiremeyiz ama geleceğimizi değiştirebiliriz. Artık birlikte geçirdiğimiz zaman son buluyor.
Bu 4 yıl içinde birlikte güldük; birlikte ağladık; birlikte 0’lar, 10’lar, 20’ler aldık; birlikte şakalar yaptık; aynı sıraları, aynı sınıfı paylaştık… Bazen birbirimize kızdık, kırıldık, küstük, bazen öğretmenlerimizi kırdık, bazen birbirimizle aynı sınıfta olmak istemedik, bazen sınıftan nefret ettiğim oldu… ama yine de her şeye rağmen 8/A sınıfını ve öğretmenlerimi çok özleyeceğim. Beyza'nın (Kayayurt) o çok anlatım bozuklu konuşması, Çağrı'nın en ön sıradayken en arka sıradan çektiği kopyaları ve sallama yöntemini, Funda'nın bazen gereksiz sorduğu soruları ve sırayı ben dağıttıkça düzenli hale getirmesini, Zehra'nın sürekli susmadan konuşmasını, Sude'nin cana yakınlığını, İrem'e benden 1 gün önce doğduğu için arada "Abla" demeyi, Beyza'nın (Arduç) içtenliğini, Alim'in boş konuşmasını, Batuhan'a "Azerbaycanlı" demeyi, Ceren'le dostça yarışmayı ve 5.sınıftayken deneme sınavında ilk ve son kopyamı çektiğimi, İbrahim'e "Yunan" demeyi ve o "Geri Dönüşüm Kutusu" olmasını, Yücel'in yaramazlıklarını, Sevde'nin o hayran kaldığım uzun saçlarını ve Hülya Hoca'nın taklidini yapmasını, Rabiya'nın (Ersin) çantası açık kaldığında kapatmayı, Rabia'nın (Baysarı) savaştan çıkmış gibi olan ajandasını, sınıfça yazılılardan önce yaptığımız panikleri, sınıfça diğer sınıflardan yazılı sorularını alıp alıp da bilgilerimizi birleştirmeyi, ... çok arayacağım. 8/A sınıfının bir parçası olmak çok özel bir şey. Belki ileride görüşeceğiz, bir araya geleceğiz, belki lisede hatta üniversitede aynı sınıfları, aynı sıraları paylaşmaya devam edeceklerimiz olacak ama bir daha böyle hepimiz bir arada olur muyuz bilmiyorum. Tek bir şeyden eminim ki ne gittiğim lisede, ne de gittiğim üniversitede böylesine sıcak ve içten insanlarla karşılaşamayacağım; bir daha böylesine güzel bir sınıfım, böylesine iyi kalpli ve fedakar öğretmenlerim olmayacak. Gideceğimiz liselerdeki sınıflarımızda neredeyse aynı seviyede insanlar olacak oysaki şimdi aramızda çalışkanı da var tembeli de var, içe dönüğü de var dışa dönüğü de var; bir sürü birbirinden farklı insan bir arada mükemmel bir uyum içerisinde zaman geçiriyoruz. 5.sınıfa başladığım ilk gün daha dün gibi aklımda, zaman ne kadar da hızlı geçiyor! 4 yıl önce hayatımda olmayan insanlar şimdi ailem gibi, ayrılık vakti geldi ve sanki canımdan bir parça kopuyor gibi üzülüyorum. Geçirecek sayılı günlerimiz kaldı ve zaman su gibi akıp gidiyor, geride sadece anılarımız kalacak. Bu anıları bana yaşattığınız için siz değerli arkadaşlarıma ve bizlerin yetişmesinde, olgunlaşmasında büyük rol oynayan, yaptığımız tüm yaramazlıkları hoş gören siz sevgili öğretmenlerimize teşekkür ediyorum. Sizlere olan sevgim tıpkı evrenin gün geçtikçe genişlemesi gibi gün geçtikçe büyüyecek ve siz daima kalbimin bir köşesinde yaşayacaksınız.
Bizler, bir mevsimlik çiçek gibi bu okuldan gelip geçiyoruz. Başkalarının da geçtiği gibi… Ancak, mevsim bitecek ama bizler başka iklimlerde de çiçek açmaya devam edeceğiz ve yeni çiçekler yetiştireceğiz. Volter’in dediği gibi, bahçemizi hiç kurutmayacağız, sulamaya, güzelleştirmeye devam edeceğiz. Asıl olan da bu değil mi?