Notes

Melikem,

Tamam, haklısın hesabımın çalınmasında en az Öykü kadar benim de suçum var. Güvenmemeliydim ona. Ama bilerek, isteyerek çaldırmadım ki ben hesabımı. Bilerek isteyerek üzdürmedim ki seni... Biliyorum, bu cümleleri daha önce de tekrar tekrar söyledim. Ama olmuyor sensiz. Her gün senden geriye kalan şeylere bakıp bakıp ağlıyorum, çevremdekiler hissetmesin diye zorla gülmeye çalışıyorum. Siteye girdiğimde binlerce kez profiline girip çıkıyorum, öyle boş boş profilini izliyorum. O kadar çok özlüyorum ki seninle eskisi gibi konuşmayı, sana "Kardeşim" demeyi. Hatta o bana yaptırdığın iğrenç profili bile özledim. Sıralamada art arda olduğumuzda hep ekran görüntüsü alıp, saklıyorum.

https://i.resimyukle.xyz/Bb449.jpg
https://i.resimyukle.xyz/19Vb5.jpg
https://i.resimyukle.xyz/VRUyK.gif
https://i.resimyukle.xyz/0Pxz1.jpg
https://i.resimyukle.xyz/1RRHU.jpg
https://i.resimyukle.xyz/QazIA.jpg
https://i.resimyukle.xyz/B2afx.jpg
https://i.resimyukle.xyz/5N14d.jpg
https://i.resimyukle.xyz/RfR28.jpg
https://i.resimyukle.xyz/IJNUI.jpg
https://i.resimyukle.xyz/dAa6T.png (Bunu bile özledim)
https://i.resimyukle.xyz/PeSHK.png
https://i.resimyukle.xyz/KGHy3.png

Bunlara hatta daha fazlasına bakıp ağlamadığım gün yok.

İlk konuşmamızda ben konuşamamıştım. Sen bana "Eşek" demiştin, o gün bana hayatımda ilk kez "Eşek" denilmişti ve bunu sen demiştin. Daha önce kimse benim için bu kelimeyi kullanmamıştı. Ben senin bana "Eşek" demeni bile özledim. Sesin sanki hayatımda duyduğum en güzel sesti, öyle yumuşak ve tatlı geliyordu ki...

Normalde umursamaz bir insanım. Bir insanın peşinden ölsem bu kadar koşmam. Aslında senin peşinden bu kadar koşmayı da beklemiyordum kendimden. En fazla 1 gün üzülürüm diye düşünüyordum ama 1 ömür üzülürmüşüm aslında. Karşımdaki kişi "Bitti" dediyse artık çıkmıştır hayatımdan, en fazla yarım saat üzülürüm sonra kaldığım yerden o hiç olmamış gibi devam ederim. Arada aklıma gelir, umursamam. Ama seni düşünmediğim tek bir saniyem yok.

Ben sensiz çok saçma bir kişiliğe bürünüyorum. İnsanlara saçma sapan sorular soruyorum, komedi filminin en komik sahnesinde ağlıyorum, karşımdaki kişinin ismini bildiğim halde "Sen bu muydun?" diye soruyorum,...

Benim bir insana "Kardeşim" demem o kadar zordur ki... Öyle karşıma çıkan herkese demem, diyemem. 9 yıldır Funda'ya bile tek bir kez "Kardeşim" demişliğim yok. İlk Rümeysa'ya "Kardeşim" demiştim, sonra da sana.

Ben hayatım boyunca seni sevdiğim gibi kimseyi sevmedim, sevemem. Neredeyse anneme bağlı olduğum kadar bağlıyım sana. Sen hayatıma girmeden önce ben sevgi nedir bilmezdim de. Öykü, Ece ve birçok kişiye "Dostum" dedim, "Seni seviyorum." dedim ama aslında onlara karşı hissettiğim şey sevgi değilmiş sadece gelip geçici bir hevesmiş. Ya da yalnız kalma korkusu. Anladım ki benim gerçekten sevdiğim tek kişi senmişsin.

Sensiz olmuyor, ben sensiz yarım kalıyorum. Sensiz benim kalbim yok sanki, kalbimin yerinde boşluk varmış gibi hissediyorum. Birden yürürken kalbim sıkışıyor, ağlıyorum. Derste öğretmen ders anlatırken birden aklıma geliyorsun ve dalıp gidiyorum. Ders işlememe meraklısı olan ben öğretmen "Dışarı çıkalım." diyince kabul etmiyorum. Canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Normalde beni mutluluktan havalara uçuracak şeyler bana çok sıradan geliyor. Funda'yı sinir etmek için sırayı dağıtmaya bayılan ben sırada azıcık gereksiz şey görünce düzenliyorum. Bazen derste en arka sıraya geçip tüm ders ağlıyorum. İbolara dalaşmak bile artık eğlenceli olmuyor. Sınıftakiler artık beni görünce öcü görmüş gibi oluyorlar.

Gerçekten bundan sonra kimse hesabımı çalamayacak. Hem 20 gün sonra o sınıftan kurtuluyorum hem de Öykü gibi insanlara güvenmiyorum. Söz veriyorum bu hesapta bir daha ben yerine başkasıyla konuşmayacaksın.

Belki bu söylediklerimin hiçbirine inanmıyorsun ama sana yemin ederim hepsi gerçek. En gerçeği de benim sana olan sevgim. Kim ne yaparsa yapsın asla benim sana olan sevgim bitmeyecek. Ve asla peşinden koşmaktan vazgeçmicem.

Senden tekrar binlerce kez özür dilerim...
Lütfen Affet...