Notes

merhaba tekrar. öncelikle şunu diyeyim bunları söylemek için çok mu geç kaldım yoksa çok mu erken davrandım ve söyleyeceğim için bazı şeyleri ne olacak ne bitecek inanın hiç bir fikrim yok. biliyor musun? bugün eksik geçti benim için. işin açıkcası seni gördüğüm 3 ekimden beri daha doğrusu 3 ekimden sonra göremediğim günlerde günlerim hiç güzel geçmiyor. garip bir duygu durum karmaşası içerisinde oluyorum. seni görebilmek adına "ya ertesi gün olsa da gitsem" diyorum. işin garip yanı gördüğüm zaman dilimi ortalama 2-3 saat. ve bu kücücük zaman dilimi bile kalan saatlerimi mutlu hissetmemi sağlıyor. seni gördüğüm saniyeleri bile kare kare hatırlayabiliyorum. en kötüsü iş çıkış saatinde elinden çikolatası alınmış çocuk gibi hissediyorum.

kendimi yadırgıyorum biraz pek alışkın olmadığım cümleleri yazdım ve yazacağım biliyorum. seni gördüğüm ilk gün o saçlarının halini hiç unutamayacağım sanırım. zaten seni ilk gördüğümde. yere düşmemek için sınıfa kaçmıştım. kücük bir şey itiraf edeyim mi. o gün anlattığım sessiz film aslında sevmek öldürmez demek istemiştim. ve sırf eline dokunabilmek için öyle kücük bir oyun yapmıştım ama senin elini tutunca içim kavruldu. ne film kaldı ne bişe unuttum gitti hepsini. sana uzaktan bakmak çok güzel bir histi. saçlarının dans edişi. etrafa neşe saçman. tavrın. duruşun. asaletin. bambaşka bir şeydi. ve ben her şeyi çok farklı hissediyordum. seni gördüğüm anlar yavaş çekilmiş bir kamerayla izliyor muşum gibi. saçının bir teli alnından kirpiklerine değişi bile bana yıllar geçiyormuş gibi hissettiriyor. sanki rüzgar saçlarının arasından bilerek gelip kokusunu üzerime bırakıyormuş gibi. tebessüm ettiğin zaman ellerim titriyor sırf bu yüzden ellerim cebimde veya yan tarafımda tutuyorum görme diye. güldüğünde yüzüne kuşlar konuyor. en çok bu anı seviyorum. güldüğünde dünya duruyor. gerçekten duruyor bak. dudaklarını kapattığında hareket etmeye devam ediyor dünya bunu tüm benliğimde hissediyorum ben. hiç ama hiç düşünemezdim böyle ayrıntıları görebileceğimi. hele sesini duymak var ya. nimet. ekmek gibi su gibi bir ihtiyaç. sesinin her tonu başka. kelimeler ağzından cıkarken sanki senden izin alırcasına beliriyor dudaklarında. sen konuşurken seni izlemek için ölüyorum ama bakamıyorum gözlerine hiç. itiraf edeyim ben de insanlarla konuşurken gözlerine bakarım. fakat sana bakamıyorum. ya gözünün içindeki irisi 3-4 saniye bile olsa görmek benim için muazzam bir duygu. kirpiklerinin sayısını biliyorum. evet yüzüne uzun uzun bakamasam da o 3-4 saniye bana yıl gibi geldiği için biliyorum ben. o kadar çok isterdim ki gözlerine 7 saniyeden fazla bakabilmeyi. utanıyorum. kalbim ağzımdan fırlayacak gibi oluyor. kekelemekten saçma cümleler kurmaktan çekiniyorum desemde arada saçmalamışımdır eminim. attığın adımın sesini duyunca sanki ardından yağmur getiriyormuşsun gibi duyuyorum " geliyor " diyorum içimden. sanki asırlar sonra ilk defa hiç beklemediğim bir yerde, hiç beklemediğim bir şeye güldüm. tebessüm edişine. yüzündeki çizgilere.

çok şey var içimde sana dair. çok fazla şey birikti bu 13 günde. senin yanındayken içtiğin sigara sayısını (27). kaç bardak çay içtiğini (9)ve içemeyip öylece kaldığını. (3) kaç defa cocuklara sarılmanı, öpüşünü :) sayamadım bunları biliyor musun çok kıskanıyorum o çevrendeki kücücük cocukları onlara sarıldığında yönümü değiştiriyorum görmeyeyim diye. hele öptüğünde var ya içim cız ediyor. bir kere dokundun yüzüme, ya da gamzeme bilmiyorum. o an elimi yüreğime koysan var ya kaburgamı parçalayıp sana koşmak istemişti öyle atıyordu.

bir kahve içebilseydik bunları yüzüne bağıra bağıra söyleyebilirdim. nasıl biri olduğunu sana anlatmak isterdim. belki şair değilim. şiir yazamayacak kadar da öküz olabilirim fakat Nazımın lanet olsun ne muazzam şey seni sevmek dediği gibi. lanet olsun ne muazzam şey gülümseyişine bakmak.