Notes

ay tam tepede
güneşi bulamiyorum
yoksa sendemi benim güneşimsin
seni de bulamıyorum

kafam çok dalgın
ne çözümü var ne ilacı
bitirmelimiyim yoksa şuan burada herseyi
ne onemi varki eger yanimda sen yoksan

kapkaranlık odada
ayın ışığının altında
şu şiirimsi yaziyi yazarken
sen ile birliktedemi yazsak bir kaç satır

denize bakıyorum
kendimi görüyorum
hemde en dipte
bu kadarmıyım

ben şu duygu dolu satırları yazarken
acaba sen nerde ve ne yapıyorsun
seni uzun zamandır görmüyorum
görünmezmisin veya körmüyüm yoksa senimi haketmiyorum

gözlerim kan kırmızı
bi o kadarda yaşlı
sanki gözlerim birer denizde
sen ordaki yüzen kişisin

Aklımı kaçırdım artık
kendimle konusuyorum
kendimle savaşıyorum
ve kazanıcağımıda sanmıyorum

sanki kapının ardındaki karanlıktasında
ben gelince yok oluyormussun gibi
ben orda olduğuna inaniyorum
ve oraya ağlamakta olan gözlerle bakıp gülümsüyorum

bu yazdıklarımın ne önemi varki
sen bunlara ulaşmıcağına ve okumıcana göre kim icin gayret ediyorumki
belki seni etkilerim diye birkaç umut

o saçların sanki cennetteki meleğin gibi
o gözlerin
sanki son yaptığım
mis kokulu kahve gibi

tavanda kendimi görüyorum sanki
bana uzaktan diyorki merak etme
herşey rayına oturucak
ama ben ise ona inanamiyorum

bu yaz sıcağında üsüyorum
cünkü senin sıcaklığını bulamıyorum
titrek ellerle üzgün gözlerle
hiçbir değeri olmuyan şu yazıları yazıyorum

arkada saatlerdir çalan şu müzik
onun etkisine kapılmış olmalıyım
sanki bana ilham veriyor gibi
şu melodi,piyanonun güzel sesi

bir ilham kaynağım yok
kimseyi kendim gibi göremiyorum
dostlarım,arkadaşlarım hayatlarının
en eğlenceli vakitlerini geçirirken
ben şu değeri olmıyan saçma sanat ile ilgileniyorum

şiir okumayıda hiç sevmezdim
hep şaçma gelirdi
hangi akıl bunları okurken
anlatmak istediklerimi gözünün önünde canladırabilir

bugün gittim sahile
o denizin kokusu
o daha hayatın başında,hiçbir derdi olmıyan çocukların sesleri beni benden alıyor

insanın sevdiği birinin sesini unutması
ne kadarda değisik birşey
uğruna herseyi yapabilcek potansiyel
varken onun sesini bile tanımaması

gözlerimi bağlasınız sesinden tanıyamıcağın biri için bunca saatlerce emek
hiç aklım ermiyor hiç
herşey boşuna gibi

herkesin dillerinde boşver
gibi sözler bu kadar bağlanmışken
boşverebilmek bir süper güç filan olmalı herhalde

telofonun ışığında ağrıyan gözlerim
kurumuş dudaklarım
hepsinin bir nedeni var
hepsi bir hedef bir hayal uğruna

daha yazıcak çok şeyim var fakat boşuna yapcamı yediremiyorum

seni çok ama çok seviyorum
bunları okumasan bile
hep kalbimde hayalimde
olucaksın <3

Serkhan