Notes

En çokta neye üzülüyorum biliyo musun? Başkalarını düşünmekten kendimi unuttum. Herkese kendimden çok değer verdim. Değer verdigim herkeste bi parçam kaldı. Şimdi kendimi tamamlayamıyorum. Hep birşey eksik. Ben artık ben değilim gibi. Tam toparladım diyorum bu sefer herşey iyi diyorum. Yine bişey oluyo zaten .Mutluluk imkansız gibi. Aslında herkesle konuşacak konu buluyorum ama olay ona gelince bi kelime bile söyleyemiyorum. Sürekli aynı şeyleri konuşuyoruz. Fazla sıkıyorum onu galiba. Çok mu üstüne gidiyorum bilmiyorum. Konu ona gelince onunla konuşunca o kadar saçmalıyorum ki. Sırf biraz daha konuşalım diye konuşmayı devam ettirmeye çalışıyorum.Ama çok yoruldum. Hep konuşmaya çalışan taraf olmaktan sevilmemekten çok yoruldum. Çok ta karamsarım bi de. Çok hata yaptım. Pişman da oldum. Sabaha kadar ağladım da..Dertlerimin büyüklüğü boyumu da aştı. Ölmeyi de düşündüm. Kazık ta yedim. Çok acı da çektim. Ben ne yaptım? İnsanlardan kaçıyorum. Çünkü ne kadar berbat olduğunu düşünseler de her zaman benden iyi bi yanları var. İnsanlardan kaçıyorum çünkü korkuyorum galiba. İnsanlar yüzünden ne yaşadıysam yaşadım. Daha fazla üzülmek istemediğim halde yine de birini seviyorum. Onunla konuşurken öyle saçmalıyorum ki. Salak birisi gözüküyorum. Ben birisini severken diğer insanları tersleyen birisiyim. Belki de o beni bu yüzden terslemiştir? Bilmiyorum. Hiçbir şey bilmiyorum.1 yılın ardından tekrar söyleyemediklerimi yazıyorum. Yine aynı hisleri yaşamak iyi bişey galiba. Uzun süredir hissiz olan birisi için az da olsa acı hissetmek iyi bişey. Duygularım intihar etti. Aslında olduğum kişi olarak görünemediğimden hep böyle. Karşı taraftakini üzmemek için onun istediği kişi olmaya çalıştıkça kendi benliğimi kaybettim. Hiçbir zaman ben olamadım. Kendimi merak ediyorum aslında. Ben nasıl birisiyim? Sevilemeyecek kadar berbat mı? Kişiliğim de mi kötu? Kendimi gerçekten hatırlayamıyorum. Ne zaman ben gerçekten "ben" oldum?
Ben bile kendimi anlayamazken başkaları nasıl anlasın ki?