Notes

Oferty Pracy Dla Opiekunek W Niemczech - HELP
Późniejsi, po Mojżeszu, prorocy także ćwiczyli swój naród o świętości soboty i o nagrodzie dla tych, którzy wykonują dnia Odpocznienia. Pismo Święte wielokrotnie podkreśla świadczenie ostatniego dnia uroczystego i nakazuje przestrzegania święta soboty. wypracowanie według karaimskiego prawa religijnego - jak podkreślali - wszystkie szczęśliwa oraz ich określenia uzależnione są z nowiem księżyca, jako początkiem miesiąca, więc oraz ten dzień jest charakter dnia publicznego i świątecznego. W Święto Zgromadzenia (ósmy dzień) dokonuje się w kienesie roczne czytanie Pisma Świętego i od tamta zaczyna się czytanie pierwszego rozdziału Księgi Rodzaju (a to czytanie stałe, bez przerw, permanentne) do celu wersetu 3, rozdziału 2. W pozostałą najbliższą sobotę czyta się pierwszy oddział Pisma Świętego (Księgi Rodzaju) i dlatego - według zwyczaju dawniej występującego u Karaimów - dzień ten oznaczano także „Radosną uroczystością Zakonu”. Rodzaju (2, 3) - „I błogosławił Pan dniowi siódmemu i ofiarował go, iż weń odpoczął z jakiegoś działania swego, które sprawił Bóg, aby uczynił”. Przymierze jest trwałe między Mną i synami narodu i znamię wiekuiste, przez sześć dni bowiem uczynił Pan niebo i okolicę, oraz w siódmy od pracy przestał”. W pierwszy wieczór Wielkanocy, przed uroczystą wieczerzą każdy Karaim obowiązany jest czytać przy stole, w tle rodziny, rozmawianie o dziejach wyjścia ludu z Egiptu a o miejscu samego święta, jak napisane: „I będziesz opowiadał synowi twemu dnia onego, mówiąc: Wtedy istnieje obecne, co mi uczynił Pan, kiedym wyszedł z Egiptu”.


W niniejszym dniu zanoszono Bogu dziękczynienia przy żniwach pszenicy (rezygnacja ze zdrowej mąki pszenicznej. Ofiara ta wymieniała się „snopa podnoszenia”, stąd i nazwa niedzieli w tygodniu wielkanocnym. Stąd wynika konieczność poznania nazw dni tygodnia. Z obecnych świąt trzy - Wielkanoc, Święto Tygodni oraz Święto Namiotów, określają się po karaimsku - Chydż lub Hydż (stąd i muzułmańskie hadż, hadżi - o pielgrzymce, jako święcie), a całe trzy łącznie zwą się „trzy razy”, bo w czasach istnienia świątyni w Jerozolimie podczas tych świąt cały naród (mężczyźni) obowiązany był zjawić się przed ołtarzem Przedwiecznego, żeby te znakomite dni świętować wspólnie. Stąd święto to zwie się też (po staropolsku) „Pięćdziesiątnica”, czyli Zielone Świątki. Święto Namiotów (kar. Chydży Ałaczychlarnyn) - to trzecie święto doroczne. Odpowiednio do ostatnich trzech wiekopomnych wydarzeń obchodzimy trzy radosne święta doroczne (ücz kurłałar): Wielkanoc (Chydży Tymbyłłarnyn), Święto Tygodni (Chydży Aftałarnyn) i Święto Namiotów (Chydży Ałaczychlarnyn). W religii karaimskiej świętami są: 1) sobota; 2) dzień nowiu, oraz inne święta doroczne: 3) Bieżący Rok (Jił baszi); 4) Wielkanoc (Chydży Tymbyłłarnyn); 5) Święto Tygodni (Chydży Aftałarnyn); 6) Święto Namiotów (Chydży Ałaczychłarnyn); 7) Święto Trąb (Byrhy kiuniu); 8) Dzień odpuszczenia grzechów (Boszatłych kiuniu).

Podstawowy i ten dzień Wielkanocy są dniami uroczystymi. Ostatni, siódmy dzień Wielkanocy nazywa się „Dniem Zgromadzenia”. Pierwszego dnia Wielkanocy czyta się Pismo Święte: Ks. Pismo Święte każe obchodzić to święto w namiotach, na pamiątkę pobytu narodu, po wyjściu z Egiptu, na pustyni, gdzie występowano w namiotach. Święto więc pamiętało jeszcze znaczenia jako święto zbioru efektów i wymienia się świętem zbioru. U Izajasza (58, 13-4) wybiera się następująca wypowiedź o sobocie „Jeśli odwrócisz od dnia sobotniego nogę twoją od czynienia woli (zachcianki) twojej w dobę święty mój, a nazwiesz Sobotę rozkoszą (aszaiszłych) i świętem Pańskim chwalebnym, a uczcisz je nie czyniąc spraw twoich, ani nie najdzie wola twoja, aby był gadać puste słowa - tedy się będziesz rozkoszował w Gościu i zabiorę cię na wysokości ziemi i nakarmię cię dziedzictwem Jakubowym, ojca twego - tak Usta Pańskie mówiły”. 23, 15-16): „Liczyć więc będziecie z kolejnego dnia soboty, któregoście ofiarowali snopek pierwocin, siedem tygodni zupełnych, aż do innego dnia wypełnienia siódmego tygodnia, to jest pięćdziesiąt dni, a oczywiście ofiarę nową wówczas Panu ofiarujecie”.

Następnego dnia po sobocie w tygodniu wielkanocnym, tzn. w niedzielę - pierwszego dnia tygodnia, łączono w Jerozolimie ofiarę snopów, pierwocin, pierwszego, dopiero dojrzałego jęczmienia. Święto Tygodni (kar. Chydży Aftałarnyn), obchodzone 50-tego dnia od pierwszego dnia tygodnia (tzn. niedzieli) w tygodniu wielkanocnym. Od dnia „podnoszenia snopa” liczono siedem siódemnic, siedem razy siedem, czyli siedem tygodni, a wtedy 49 dni, a dnia 50-tego obchodzono Święto Tygodni (kar. To stanowienie, rozgrywające się uroczyście (kapłan czyta poszczególne wersety, zaś ogół wiernych kolejno je wydaje), określa się po karaimsku San (Liczba) i żyje do 50-tego dnia, jak napisano (Kpł. Także tego dnia, którego wykorzystują snopek, będzie zabit baranek niepokalany roczny na całopalenie Panu. Chleba i prażma , ani krup nie będziecie spożywać ze zboża, aż do dnia, którego ofiarujecie spośród niego Bogu waszemu. Poczynając od dnia następnego po sobocie wielkanocnej (tzn. od niedzieli) Karaimi zwykli każdy dzień liczyć podczas porannej modlitwy w ruchu kolejno następujących 49 dni, aż do „Pięćdziesiątnicy”, wymieniając codziennie kolejny numer dnia.

Np. w wczesną sobotę po dniu „podnoszenia snopa” czyta się „Właśnie jest siódmy dzień siódemki (tzn. tygodnia) ważnego z siedmiu tygodni. Sześć dni będziesz spożywałeś przaśniki, oraz w doba siódmy zebranie Panu Bogu twemu, roboty sprawiać nie będziesz” (Pwt. Czwarte przykazanie, gdy teraz podano wyżej każe święcić dzień sobotni. „Również będzie, jeśli mnie słuchać będziecie, mówi Pan, jeśli święcić będziecie dzień sobotni, by weń nie czynili żadnej roboty, badać będą bramami miasta tego królowie i książęta mieszkający na stolicy Dawidowej”. Powiedziano bowiem: „I nazwiecie ten dzień przechwalebny i najogromniejszy, żadnej roboty drugiej weń spełniać nie będziecie, Ustawa wieczna będzie we jakichkolwiek wnętrzach i rodzajach waszych”. Przykazanie jest wieczne w stylach oraz pełnych mieszkaniach waszych”. Wyjścia (32, 13): „Mów synom narodu i powiesz do nich: Patrzcie, abyście strzegli dnia sobotniego, bo znamieniem jest między Mną a między wami w sposobach waszych, abyście wiedzieli, żem ja Pan, który was poświęcam”. 23,10-14): „Mów synom narodu i rzeczesz do nich: Gdy wnijdziecie do ziemi, którą ja wam dam, i pożniecie zboże, przyniesiecie snop kłosów pierwociny żniwa waszego do kapłana, który podniesie snopek przed Panem, aby złoty był za was, kolejnego dnia Sabatu, i przeznaczy go.


Read More: https://klasowekonkretne.pl/artykul/9103/wniosek-o-zaproszenie-cudzoziemca-wzor