Notes

Muzułmanie W Indiach - Islam In India - Qwe.wiki
Odmiana zaimków pytajnych kto oraz czſo. Nie istnieje popularny status zaimka jáz oraz biernikowych form ny i wy. Podobnie komunikuj się była w przypadku zaimków dzierżawczych trzeciej osoby, które podobnie były jednakowe z dopełniaczem odpowiedniego zaimka osobowego, zatem istnieje jego, jé, jego, jú, jich. W mierze podwójnej występowały nieodmienne naju, waju będące raczej dopełniaczem zaimków osobowych. kartkówka przeczące wraz z elementem ni- występowały wszędzie, oprócz pozycji po przyimku. rozprawka wypadku mówienia po przyimku, przyimek wchodził za ni-. Biernikowe miø, ciø, ſiø są enklitykami występującymi po przyimku, a mie, cie, ſie po czasowniku. Czas zaprzeszły miany był z imiesłowu dobrego czasu przeszłego w odpowiedniej głowie oraz ilości, czasowniku posiłkowego jeſḿ, jeś, … Czas trwania studiów: 3 semestry (w niniejszym 120 godz. Gdyby jego czas nadszedł, udał się do niej. Czas przeszły złożony montowany był zbyt pomocą imiesłowu dobrego czasu przeszłego (l-imiesłów), jaki stanowił pisany od rdzenia czasownika i leczył końcówki uzależnione od typie i liczby. W ostatnim nowym przypadku przyjmował formę krótką przymiotnika. Imiesłowy przymiotnikowe czasu przeszłego bierne na całokształt istniały w stronie biernej w roli orzecznika, były więc odmieniane według formy krótkiej przymiotnika. W III kon. imiesłowy na -itý/-ytý spędzały w przypadku czasowników na -ić/-yć, też na -utý w czasownikach na -uć, oraz te na -ianý w pozostałych.

Aoryst, nazywany więcej czasem byłym prostym zaczynany jest szczególnie z czasowników dokonanych i oznacza czynność występującą w przeszłości i gotową. Automatyczne przełączanie się na najlepszy, u mnie znaczy toż najczęściej wykorzystywany język, to więcej nic dziwnego. Formy zaimka wßytek pojawiają się też w tamtych przypadkach, ale uznaje się obecne być późniejszą tendencją. Uznaje się, że z indywidualnego początku forma liczby mnogiej oraz sposobie żeńskiego i średniego liczby pojedynczej zlały się, jednak poznanie ich z sytuacji dla rodzaju męskiego było surowe i nie widać prawie zmieszania form, które nastąpiło dużo później. Zaimki odmienne trwały w liczby i różnej osobie liczby pojedynczej oraz licznej. Zresztą nie zachodziła żadna zmiana w wypadku przymiotników na -ßý, -ƶý, -czý, więc istnieje istniały one zgodne z formami mianownika liczby pojedynczej rodzaju męskiego. Aoryst jeszcze przed dobą średniopolską całkowicie wypadł z języka, głównie z względu jednobrzmienia form aorystu z metodami czasu teraźniejszego i przyszłego. Imperfekt jest tamtym etapem przeszłym prostym, wciąż jeszcze śladowo tym w dobie staropolskiej, jednak częściowo wymieszany z aorystem. Jednak inni socjologowie wskazują, że czynniki religijne mogą wyjaśnić wysokie urodzeń muzułmańskich. Że w porze staropolskiej utracił on własną produktywność, wziął się jednak w wielu skostniałych słowach jak nowopolskie widomy, rzekomy, świadomy.


Nie przyznano w języku staropolskim imiesłowów przymiotnikowych na -wßý, drogim tego rodzaju imiesłowem można określić imiesłów na -łý, jaki stanowił uruchamiany w droga zdający się wykazywać produktywność, np. pobiegłý, umarłý, osſtałý, ſgniłý. Nie poświadczono i innych pierwotnych form, tj. ciem, tom, ciemi, ciech. Nie przyznano natomiast krótszego zaimka w mianowniku. Zdarzało się natomiast stosowanie krótkich zaimków w bierniku. Odmiana zaimków pytajnych nikt oraz niczſ. Do wyrażania właściciela w założeniu w działalności przydawki często używano przymiotników dzierżawczych, konstruowanych za pomocą końcówki -ów, -owa, -to w przypadku rzeczowników męskich i średnich a za pomocą -ín, -ina, -ino w przypadku rzeczowników żeńskich. Poniższa tabelka przedstawia końcówkę -ów, -owa, -owo, ale dla -ín, -ina, -ino odmiana wyglądała identycznie. Poniższa tabela przedstawia odmianę zaimka wskazującego ten, ta, to. W różnym razie, w wartości przydawki, przyjmowały odmianę długą. Zaimki dzierżawcze mój, twój, ſwój przyjmowały te same końcówki, co zaimek jen, ja, je w stosownym przypadku, liczbie i rodzaju.

Zaimek jen, ja, je po przyimkach i tylko po nich przyjmował dodatkowe n-, na dowód do niego, o niem, ſ nimi. Odmiana zaimka osobowego jen, ja, je (widzianego i w zaimku względnym jenƶ). Większość przymiotników posiadała obok formy długiej także formę krótką, np. zdrów, máł, cúdz. W mianowniku liczby mnogiej rodzaju męskiego i w mianowniku liczby podwójnej rodzaju żeńskiego i średniego końcówka -í powodowała drugą palatalizację w przypadku przymiotników na -ký, -gý, -chý, np. wielicý, dłúdzý, krußý (wielcy, dłudzy, krusi), przecież w wypadku przymiotników na -ský powodowała pierwszą palatalizację, np. polßczý, ludzßczý, blíƶczý (polscy, ludzcy, bliscy). Zaimki dzierżawcze naß, waß odmieniały się również według tego paradygmatu, jednak z czasem zaczęły przyjmować końcówki przymiotników. Dokładniej zaś: 31 grudnia stacja ta zamknie produkcję własnych pomysłów, i - jednak będzie być jeszcze - zmniejszy się do nadawania powtórek i wcześniej zakupionych filmów. Pojawiają się one jednokrotnie w wszelkim kanonie, więc lub są archaizmami (są to jedyne postaci prasłowiańskich zaimków) czy są to zapożyczenia ze staroczeskiego, w jakim te zaimki normalnie istniały.


Read More: https://kartkowkiodpowiedzi.pl/artykul/7730/scharakteryzuj-proces-ksztatowania-sie-nowej-opozycji-w-czasach-rzadow-gierka