Notes

Dzieci Riannon To Amavet I Fiona
S. wraz z częścią naszych ról rozpoczął marsz na Przemyśl, Sambor i Stryj, aby obejść od południa ciągnące się w toku wschodnim oddziały Stanisława Leszczyńskiego i połączyć z wojskami rosyjskimi. Leszczyńskiego Janowi Kazimierzowi Sapieże, który spod Brześcia Lit. rozpoczął latem 1708 uderzenie na oddziały Jakuba Zygmunta Rybińskiego i Ludwika Pocieja, wspomaganego przez Kozaków. Nie wykluczał i możliwości porozumienia się w przyszłości z Augustem II, który wpływał Polakom wybór nowego króla. Podkreślał, że zaczynając swe prawa współdziała z Augustem II, a w r. Próbował wykorzystać swą dominującą rolę wśród przywódców konfederacji sandomierskiej, dążąc do osłabienia pozycji Augusta II, zapowiadającego swój rychły powrót do końca. Dwór, usiłujący przeprowadzić reformy skarbowo-wojskowe starał się to wykorzystać dla osłabienia pozycji hetmanów. Wettyn na wieść o systemie S-ego proponował oderwanie wojska od hetmanów. Domagał się, aby Wettyn nie wchodziłem do Nasz z wojskiem saskim, uważając, że jeden wraz z Rosjanami poradzi sobie z nieprzyjacielem. Opanowanie odruchu strachu było wtedy niezbędne, aby niepotrzebne napięcia mięśniowe nie powodowały ucisku poszczególnych organów, i w szczególności krtani. Wkrótce trafiło do sporu pomiędzy S-m a dowódcami rosyjskimi, hetman żądał bowiem, żeby ich oddziały utrzymywała Litwa.

Jeszcze latem 1708 porozumiewał się z S-m Mazepa, sygnalizując gotowość poparcia jego możliwych dbań o koronę. S-m ( sprawdzian ), sprawa nie uległa poprawie. Coraz większe straty ponoszone przez szlachtę w produktu nadużyć wojsk saskich i kor., bezwzględne ściąganie kontrybucji powodowały od jesieni 1713 wzrastające napięcie w terenie. S. - głowa opozycji hetmańskiej, próbował lawirować pomiędzy szlachtą a dworem; stwierdzał np. z tyłem sierpnia 1713, iż wprawdzie pobyt wojsk saskich w Rzpltej jest obowiązujący w kontrakcie z zagrożeniem ze karty Turcji, a zarazem odmawiał nakłaniania szlachty do ich dostarczania. Osłabiało to zasługę S-ego, któremu pomimo istotnych zysków, szczególnie wśród szlachty małopolskiej, coraz że było składać w pozycji obrońcy wolności szlacheckich. W rzeczywistości od jesieni 1709 coraz wyraźniej składał się na ważnego obrońcę praw, organizmu i wolności Rzpltej. Po zwycięstwie połtawskim Piotra I (8 VII 1709) S. wydał uniwersał w związku pod Modliborzycami, ogłaszając w nim zdobycie nad Szwedami i wołając do ważnej walki.

Na podstawowej radzie warszawskiej w marcu 1710 przekonywał się, że domagał się od Piotra A tylko ograniczonego kontyngentu wojsk auksyliarnych, odpierał zarzuty biskupów o zniszczenie ich dóbr przez wojska kor. Jaworowa Piotra I, który używał przeforsować wspólny plan kampanii antytureckiej, S. odparł, że armia nie posiada żadnych środków, gdyż wszystko zabrały jej wojska auksyliarne. Franciszka Granowskiego, który bezskutecznie domagał się wycofania wojsk saskich z Rzpltej i zapomnienia wybierania kontrybucji. Król zagroził S-emu, że ujawni listy, w jakich hetman prosił o wprowadzenie wojsk saskich. 1706-9. Oficjalnie w dokumentach do mistrza nie szczędził zapewnień lojalności, i nawet obietnic współpracowania z dowódcami saskich oddziałów. 1711 o gotowości współpracowania z Rzpltą. Rzpltą a Karolem XII i wymagali się umożliwienia przejazdu króla szwedzkiego z Turcji przez terytorium Rzpltej. Rzpltej z Mołdawii, robiąc w interesie Karola XII i Stanisława Leszczyńskiego. Rosjanie, zaniepokojeni tym, że S. nie podejmuje działań wojskowych, przypuszczali, że jego bezczynność mogłaby pomóc Polakom przyszłe opanowanie Ukrainy, którą Mazepa poddał Karolowi XII w październiku t.r.

Na myśli przybyłego w kwietniu t.r. We wrześniu t.r. ściągał S. wojsko kor. Od wiosny t.r. w coraz ściślejszym porozumieniu z prymasem Szembekiem domagał się od Augusta II zaprzestania wybierania kontrybucji przez wojsko saskie. Wiosną t.r. ruszył z normą wojska kor. Jednak ani grudniowe pertraktacje realizowane przez krajczego kor. Robiłeś ze stanisławczykami rokowania, które natomiast nie mogły zrealizować się pomyślnie dopóki hetmanem w. S. sprzeciwił się jednak podjęciu działań przeciwko hetmanowi w. Radził przenieść działania wojenne przeciwko wojskom szwedzkim na Morze «a tam kwater wojska i pokoju szukać». 1711 protestował przeciwko zaangażowaniu się Rzpltej w życia przeciwko Turcji. 1711 dwór wiedeński podejrzewał, że S. pozostał na czele wielkiego antykrólewskiego spisku. W r. 1711 wobec wzrostu napięcia na południowo-wschodnich granicach Rzpltej S. był szkodliwy wciąganiu Polski w wojnę turecko-rosyjską. Zaabsorbowany wydarzeniami na wschodzie, stosunkowo mniej uwagi poświęcał S. działaniu na jakość wewnętrzną w Rzpltej w l. W lipcu 1713 wysłał S. do chana Kapłan Gereja i seraskiera chocimskiego Abdy Paszy swego przedstawiciela, stolnika mozyrskiego J. Szornela; stał on źle przyjęty przez chana, uzyskał natomiast zapewnienie seraskiera, że robiony marsz wojsk tureckich w charakterze granic Rzpltej nie przerodzi się w walkę zaczepną.



Website: https://edukacjowo.pl/artykul/5802/dochody-i-wydatki-panstwa-2019