Notes

Bugün 11 Haziran. Bundan tam 1 hafta önce MS ile tanıştım. Tanışmamızın sinyalleri yaklaşık bir yıl önceden başlamış aslında ama ben bu bir yılın sonunda öğrendim. Sürekli baş, boyun ağrıları, görme bozuklukları... En şiddetli olan baş ağrılarımdı. Bazen sinüzit, bazen migren bazen de Allah korusun tümör mü var acaba derdim.
Malum yaz Haziran geldi. Arkadaşlarla buluşup gezelim vs. dedik. Fazlasıyla yorucu bir gündü. Kaç tane dondurma yedim hatırlamıyorum bile. Sabaha soğuk algınlığı belirtileri ortaya çıkmaya başladı. Halsizlik, öksürük... İlaç falan aldım fakat bu soğuk algınlığı diğerlerinden farklıydı. Dizlerim ağrıyordu, git gide uyuşuyordu. Boynumu eğdiğimde sinir çekmesi gibi değişik bi his. Stresten demişti 2 ay önce gittiğim nöroloji uzmanı. Gözüm görmüyor diye son bir aydır gitmediğim göz doktoru vermediğim göz testi kalmadı. En son artık dinlendirici gözlük verip yollandım. Bu esnada gözümle birlikte kulağımda da duyma problemleri oluşmuştu. Bir de Kulak burun boğaz doktoruna gideyim dedim. Oda kulakların yıkanacak dedi. Yıkandı fakat hala yolunda gitmeyen bir şeyler vardı.
Sıcaklarla birlikte buz adamımda sanki gitgide eriyordum. Boyun ağrılarım geçsin diye hep sıcak suyla duş alırdım. Meğer benimki kendi kendimi eritmekmiş! Sıcak su şimdi yasak...
Geçtiğimiz hafta aile hekimimize gittim. Nöroloji uzmanına yönlendirdi. Mızmızlanmalarım sonucu gitmedim o gün. Fakat babam ertesi gün zorla bi özel hastaneye götürdü. Doktor MR çektirdi ve plaklarla karşılaştım. Meğer aile hekimimiz zaten tahmin edip babama söylemişte babam hastaneye o yüzden zorla götürmüş. Neler olduğuna anlam veremiyordum MS ilk kez adını duyduğum yabancı bi hastalık. Ertesi gün devlet hastanesine gittik. Dr. Tuğrul Aydın gördüğüm ilk boş nöroloji doktoruna aldım sırayı. Muayene etti ve teşhisi onayladı. Hastaneye yatırılmam geekiyordu. Fakat okulum bitmeden olamazdı ki. Hayatım bir an için film şeridi gibi gözümün önünden geçti. Ve o an bana ümitle bakan anne ve babamı gördüm. Hayat bundan sonra başlıyordu. Kolay olanı herkes yapar. Önemli olan zoru başarmaktı. Doktor okulu mokulu bırak desede bunu yapamazdım. Söz verdim okul bitince yatacağıma. Babamlar kıyamadı bana ve kabul ettiler.
Artık korkmuyorum MS'ten en azından artık başımın neden ağrıdığını biliyorum. Ve zaten yaklaşık bir yıldır böyle yaşıyordum tek fark artık bi adı var.
Şuan sanki buz adam olarak yeniden donuyormuş gibi hissediyorum. Her şeyin güzel olacağına inancım sonsuz. İstemek ve çaba göstermek... Elimden geleni yapacağım. Çünkü Allah'a olan inancım sonsuz :))
Sevdenur