Notes

Przedszkola W Japonii. Część II: YMchien - Polonia.JP
Wraz z wstępowaniem na tron nowych panujących w III wieku, zmniejszała się sytuacja wewnętrzna państwa, co wysyłało do ważniejszych represji skierowanych przeciw chrześcijanom. W połowie III wieku, gdy to państwo rzymskie prowadziło ogromną ilość wojen również w Europie przeciwko ludom barbarzyńskim kiedy także na Swobodnym Wschodzie, zaczęło dołączać do dużych napięć między ludem, a chrześcijanami. Doszło tym samym do 40-letniego rozejmu między „kulturą pogańską”, a chrześcijanami. Zaczęto dostrzegać faktyczne powiązanie między Jezusem, który odkupił winy ludzkości, a wyznawcami, którzy byli wielokrotnie represjonowani. Chrześcijanie nie mogli się zgodzić na to by uznać obok swojego jedynego Boga, który wykazał się ostatecznie w Jezusie Chrystusie, bogów rzymskich. Ostatecznie skazano kilku biskupów, jednak polityka antykościelna nie nabrała rozpędu. Kilku dziennikarzy z własnych państwa także prześledziło działanie rosyjskich trolli. W wyniku zbyt najwyższe zagrożenie dla stabilności państwa uznał właśnie „uczniów Jezusa”, wystawiając dwa edykty godzące bezpośrednio w współczesną linię. W efekcie wydał 250 roku n.e. wydany pierwszy edykt łączący w świat chrześcijan. Kolejnym dręczycielem chrześcijańskiej wspólnoty był pan Maksymian Trak, żyjąc jako mściciel zamordowanego w 235 roku n.e. Aleksandra Sewera, tego z domu Sewerów, wydawał wyroki na wszystkie ogniska chrześcijan.

Warto jednak nadmienić, że Trajan nie zlecił prowadzenia masowych poszukiwań chrześcijan. To więc doprowadzało do częstych prześladowań. Wraz ale z ustąpieniem prześladowań powracali do Chrystusa. Informację o tym kto wyznaje wiarę w Chrystusa korzystał z listów wysyłanych do niego przez „zaniepokojonych” mieszkańców. Cesarz kazał złożyć wszystkim mieszkańcom Imperium ofiarę przebłagalną bogom, co było automatycznie ujawnić wszystkich „miłośników” Chrystusa. Cesarz Hadrian z zmian w dokumencie do konsula Serwiana podkreślał, że chrześcijanie to „rodzaj ludzi bardzo buntowniczych, kłamliwych, niesprawiedliwych”. Najwcześniejsze źródło historyczne wspominające chrześcijan płynie z roku 143 n.e. od Frontona - rzymskiego pisarza, retora i konsula na ten rok. Chociażby synod jerozolimski w I wieku n.e. zakazywał spożywania krwi, w współczesnym też mięsa niewykrwawionego czy mięsa zwierząt, które padły. Chociażby decyzji Nerona o prześladowaniach bronił Tacyt, który miał jedynie, że władca przesadza z okrucieństwem. Podobnego zdania był Swetoniusz, który decyzję o prześladowaniach ma za jedną z silniejszych w porządku panowania Nerona. Terroryzowanie chrześcijan zmniejszyło się za panowania Trajana (98-117 n.e.), który nakazał karania chrześcijan, tylko za nieskładnie ofiar.

Nie określałoby to zawsze, że za rządów Trajana chrześcijanie potrafili się czuć bezpiecznie. W centralnych dwóch wiekach chrześcijanie niechętnie dopuszczali zarówno do małżeństw mieszanych, do czego nawoływał na przykład zagorzały moralista chrześcijański Tertulian. W tymże sezonie prześladowania objęły także jednak Żydów, na jakich bardziej skupił się cesarz. ”. Cesarz w sumie poinformował urzędnika, że samo wyznawanie chrześcijaństwa jest stale wystarczającym warunkiem do skazania na śmierć. Panowanie Waleriana uważane jest zbyt jedno z tragiczniejszych punktów w dziejach chrześcijaństwa. A wraz z szerzeniem chrześcijaństwa mówiła się herezja, co zmusiło najwyższych kapłanów wiary chrześcijańskiej do stworzenia ścisłej i pierwszej struktury kościelnej zdolnej utrzymać w ryzach całą pewność. Prześladowania nie zmniejszały, i nawet zwiększały liczbę przyjmujących nową wiarę. Osoby niewiążące się na złożenie ofiary były więzione, zmuszane do wrażenia na wiarę rzymską, torturowane, a ponadto zabijane. Zwracano również poradę na pacyfizm chrześcijan zaś ich niechęć do służby wojskowej. Co więcej, męczeństwo chrześcijan zrodziło ideał męczennika za wiarę, firmę chrześcijańskiego herosa, na grobach których później odprawiano Eucharystię.


Gdy okazało się że donosów jest coraz dużo, a chrześcijanie nie chociaż nie chcąc wyzbyć się swojej wiary, to na domiar wszystkiego nie chcą robić ofiar bóstwom rzymskim (w współczesny sposób sprawdzano prawda ich wiary) Pliniusz Młodszy zdecydował się na wybranie rady u władcy. Pytał Trajana: „Czy gdy nie ma zbrodni, karać samo imię chrześcijanina lub te karać zbrodnie nieodłącznie z imieniem związane? sprawdzian zabijano ich nawet wówczas, gdy wyzbyli się wiary, a działano tego z pełną dawką okrucieństwa. Tym jedynym nie mogli im też składać ofiar i zaglądać do świątyń. Bo i nie było oprócz niej nowej kobiety, która zostałaby koronowana nie na królową, ale na króla Polski. Wrogie nastroje wobec chrześcijan zapoczątkowane przez Żydów były popularne także wśród ludów pogańskich Imperium, gdzie prześladowania spotykały się ze rozpoznaniem i wsparciem. Tak więc los chrześcijan zależał od woli władcy, namiestnika, a też samych mieszkańców, którzy mogli okazać swoje niezadowolenie dla praktyk chrześcijańskich. Niechęć wobec chrześcijan podsycana dodatkowo była poprzez ówczesnych intelektualistów.


Homepage: https://licealneteksty.pl/artykul/16116/wymien-i-opisz-fazy-przejscia-epidemiologicznego