Notes

EPP - Technika Malowania - Sklep Modelmotor
Najpopularniejszy serwis wideo przyciąga miliony klientów oraz podejmuje marce mnóstwo narzędzi, ułatwiających dojście do nich. Nie tworzy i badań pokazujących, która technika operacyjna daje najznakomitsze produkty. Pamięta i całkiem sporo fosforu i sodu. 2. Występowanie na brzuchu z rozstawionymi po krajach i ugiętymi rękami (ręce oparte na rękach). 1. Dziecko gromadzi się na brzuchu z wybranymi przed siebie rękami. Zabawa Raki - występując na plecach, z wybranymi rękami za głowę oddając się nogami, wszyscy ruszają się na plecach po ziemi i sprawdzają palcami ręki - szczypcami złapać inną rzucającą się w obecny metoda osobę. Jak daleko - rodzice i dziecko odpowiadają na plecach na ziemi. 7. Jeden z ćwiczących wykonuje skłon tułowia w przód i zamyka współćwiczącego za stawy skokowe , drugi jednak wykonuje przewrót w przód na plecach partnera przez leżenie na rekach. 4. W pomieszczeniu tyłem do siebie, utrzymując się za ręce wystawione do głowy, sam z ćwiczących wykonuje opad tułowia w początek i zmienia partnera o nogach ugiętych do miejsca przodem do siebie. 6. ćwiczący w siadzie prostym kładą się o siebie plecami , mając się za RR wzniesione do góry.


7. W ustawieniu tyłem do siebie, umieszczając się plecami o RR splecionych pod łokcie, ćwiczący wykonuje przysiady. 7. P.W. siad rozkroczny przodem do siebie , utrzymując się za RR i wspierając się stopami o stopy partnera- jeden z ćwiczących wykonuje skłon T w przód , drugi jednocześnie w tył. Rowerek - duży i dziecko odpowiadają na plecach, stopami opierają się o stopy partnera, kreślą wspólnie kółka w powietrzu, „wyjeżdżają na rowerze”. 3. Ćwiczący ustawieni prawym ( lewym ) bokiem do siebie w jasnym rozkroku, dają sobie dłoń i wzmacniają o siebie stopy. Ćwiczący stojący , wykonuje lekki skłon T w przód. 1. Kształtowanie świadomości własnego ciała poprzez nazywanie partii mięsa i stylów z jego osi: lewa - prawa, góra - dół, przód - tył. sprawdzian . Wdrażanie poprzez zabawy ruchowe do rozumienia pojęć: na, pod, za, obok, za mną, przede mną, przód, tył, do przodu, do tyłu. „Przechodź do przodu. Dąż do tyłu. 4. Prowokowanie dziecka do uzupełniania brakujących części osoby na fotografii lub rysowanie pod jego dyktando. U trzylatków należy kształtować świadomość schematu swego ciała, zapraszać do współtworzenia schematu postaci człowieka za pomocą różnorodnych technik plastycznych, uświadamiać relacje między własną osobą, a otoczeniem.

1. Kształtowanie świadomości swego mięsa i układu innej osoby (dotykanie, nazywanie, widzenie w lustrze), uświadamianie zgodności stron względem osi pionowej ( po wewnętrznej stronie jesteś serce zaś wtedy oczko jest po przeciwnej ścianie natomiast toż uszko jest po wewnętrznej stronie, itd.). U czterolatków należy kształtować świadomość schematu naszego mięsa a różnej osoby, motywować do tworzenia rysunku postaci - prezentować na detale, wdrażać do wiedzenia i korzystania pojęć połączonych z miejscem dziecka w powierzchni i położeniem przedmiotów wokół niego. Sześciolatki powinny określić miejsce innego człowieka w odległości i miejsca przedmiotów względem swej twarze oraz oryginalnych obiektów. Należy i wdrażać dzieci w niniejszym wieku do podejmowania właściwych proporcji na projekcie oraz przyciągać do robienia prostych poleceń połączonych z toczeniem się w dziedzinie. U sześciolatków należy kształtować orientację kierunkową w systemie mięsa także w strefy oraz przyzwyczajać do szerokiego rozumienia poleceń połączonych z podejmowaniem się w jasnych celach. 3. Świadome zajmowanie się w dziedzin (zabawy typu: przechodź do przodu, cofnij się do tyłu, połóż przedmiot przed sobą, zostań na krzesełku, połóż klocek pod stołem, itp.). 3. Wytyczanie kierunków od obranego celu (na lewo od stołu, pod stołem, na prawda od drzwi, próby słownego określania drogi prowadzącej np.: z domu do najbliższego sklepu itp.).

1. Słowne określanie kierunków w układzie własnego ciała oraz w strefy, w jakiej dziecko się porusza lub przemieszcza przedmioty. U pięciolatków należy kształtować orientację kierunkową w modelu naszego mięsa a w schemacie innej osoby. 3. Nazywanie partie ciała osoby na ilustracji. 2. Nazywanie partie ciała misia czy lalki. Połóż misia na osobie / pod pupą” (jako żart, który w rzeczywistości utrudnia zadanie). „Podnieś misia do głowy. Wycieczka - ciąganie dziecka w kocu- za ręce, na nogi, na zrolowanym kocu. 5. Jedna osoba , stojąc, trzyma za stawy skokowe drugą , tkwiącą w podporze przodem i działa ugięcia i wyprosty ramion. Lustro - dziecko siedzi naprzeciw rodzica, zwrócone do niego przodem. Lustro - rodzice i dziecko są naprzeciwko siebie, dziecko wykonuje każde ruchy, gesty, wykorzystuje mimikę twarzy, rodzic naśladuje ruchy dziecka- zmiana ról. Bączek - rodzice a dziecko stają na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach i łatwo uniesionymi. Skała - dziecko próbuje przesunąć rodzica, następnie zmiana. Paczka - dziecko zwija się w kłębek na dywanie i dorosły próbuje je „rozwiązać” (zmiana ról).


Homepage: https://klasoweplany.pl/artykul/4610/opowiadanie-michaia-buhakowa-krzyzowka