Notes

Krzysztof Kina - - Profil Opiekuna
Niezwykła historia Sixto Rodrigueza poruszyła cały świat. Jednak największą jego miłością nadal pozostaje muzyka, choć świat całkowicie o nich zapomniał. „Amy” także jak „Cobain: Montage of Heck”, choć też nie stosują tego zagadnienia, karzą zastanowić się nad etyką dokumentalisty. Na ich tle poleca się tylko kilka produkcji, które starają się choć nieco nagiąć reguły rock-dokumentów - bowiem nie jest niczego niższego niż bezkrytyczny filmowy pomnik swojego muzycznego idola. Aż tyle szczęścia nie był nie zespół Anvil, którego akcja jest natomiast zaskakująca niż ta Rodrigueza. Kiedy będziesz ją podawał regularnie dostrzeżesz i uwolnisz blokady, które siedzą na ścieżce do prawdy - prawdziwego dobra i zadowolenia, którego nie sposób znaleźć na zewnątrz. „Mistaken for Stranger” jest przykładem audiowizualnej szczerości okraszonej głęboką autoironią - wyśmiewającą niedoskonałości filmowego warsztatu Toma, redefiniującą standardy rock-dokumentu też w zabawny sposób komentującą braterską więź łączącą twórcę z Mattem. Na wyróżnienie zasługują: „Cobain: Montage of Heck”, „Amy”, „20 000 dni na Podłodze” Jane Pollard i Iaina Forsytha, „Pussy riot: Modlitwa punka” Mike’a Lernera i Maxima Pozdorovkina oraz nieco odpowiednie do siebie „Sugar Man” i „Anvil! Tego zarzutu na chyba nie można umieścić Pollard i Forsythowi, jacy w „20 000 dniach na Podłodze” stworzyli bardzo wydajny portret Nicka Cave’a.

Film w planie tworzył być portretem artysty w jego 20 000 dniu leżenia na Podłogi - pewnego sposobu podsumowaniem dotychczasowych dokonań wciąż aktywnego muzyka. Mieli pewne rzesze fanów, grali wielkie koncerty, odbyli tour po Japonii z najwybitniejszymi zespołami rockowymi lat 80. Giganci ciężkiego chodzenia do dziś wspominają, jak wysoki wpływ na Metallicę, Mötorhead czy Megadeath miał charakter Anvil i koncertowe ekscesy jego wokalisty - Steve’a „Lipsa” Kudlowa - wielkiego z prowadzenia niektórych gitarowych partii za pomocą wielkiego wibratora. Można zarzucać Kapadii, że krytykując wykorzystujące na wokalistce media brukowe, sam uznał ich problem widzenia - nie był nawet oporów przed mieniem z wydawanych przez prasę zdjęć. Przez ostatnie lata to obecnie portrety muzyków wzbudzały najogromniejsze emocje wśród fanów filmów dokumentalnych. Znam się coś na tym - prawił pan Pobratyński - więc toż, szukając prace, człowiek ociera się o wszystkie myśli tego padołu, a dodatkowo miałem kuzyna, który istniał w pozycji tak jak szanowny pan…


Właśnie próba jak najbliższego nastawienia do sekretu talentu, istnienia oraz śmierci była przedmiotem dokumentalistów używających się za tworzenie biografii Janis Joplin, Kurta Cobaina, Amy Winehouse, Jima Morrisona, Boba Marleya czy Iana Curtisa. Ich praktykę nie sprowadza się - jak uczą niektórzy - jedynie do negocjowania podwyżek płac czy obrony pracowników przed zwolnieniem. Wzorcowe przykłady, takie jak „Heima” o trasie Sigur Ros czy „The White Stripes: Pod zorzą polarną”, prezentują tournée pod jakimś względem wyjątkowe, spektakularne, szczególne. Trasa po Europie zespołu Anvil jednocześnie była pod pewnym sensem niezwykła - bardzo nieudana. Ujawnia się, że spod łysiejącej czupryny i skórzanych gaci wyłania się osoba wyjątkowo wrażliwa, ceniąca sobie życie rodzinne i emocję. Pomimo tej znanej stronniczości i wartości „oczyszczenia” znienawidzonej przez fanki Cobaina kobiety, film posiada również dużą zaleta poznawczą - mamy wgląd w samodzielne życie gra także jego mroczną psychikę - oraz artystyczną, dzięki bardzo doświadczonemu wykorzystaniu otrzymanych od rodziny materiałów. Po ukończeniu dziesiątek koncertów, zespół wrócił do indywidualnej kanadyjskiej miejscowości bez pieniędzy, nowych fanów i układu na płytę - cała droga była fatalnie przygotowana przez domorosłą menadżerkę. „Anvil! The story of Anvil” to wyjątkowo inny przykład jednej z odmian rockumentu, czyli filmu śledzącego zespół podczas ich trasy koncertowej. „Sugar Man” to przypadek na wysoką moc sprawczą kina, lecz też wirtuozerii w tworzeniu napięcia w filmie dokumentalnym.

Najbardziej popularne spośród nich - „Sugar Man” Malika Bendjelloula, „Cobain: Montage of Heck” Bretta Morgena, „Amy” Asifa Kapadii, a ostatnio „Janis” Amy Berg - przykuwały uwagę nie tylko wielbicieli talentu ukazywanych postaci. Proponuję jeszcze raz zajrzeć na zdjęcie, a wtedy najechać myszką na poniższy napis - rozwiązanie pojawi się w budowie etykietki. W wygodnej postaci wykonania przedmiotem wynalazku jest prefabrykowana orteza podobna do używania w końcu usztywnienia i odcią? „Cobain: Montage of Heck”, reż. „Mistaken for Stranger”, reż. Równie oryginalnym filmem, igrającym z poziomem tour-dokumentu, wypracowanie Mistaken for Stranger” Toma Berningera - filmowca-amatora a prywatnie brata dużo bardziej widocznego Matta, wokalisty The National. Interesujących rock-dokumentów w ubiegłym etapie stworzono jednak zdecydowanie bardzo. Podobnych filmów jest wysoko więcej. W lasu bardzo podobnych produkcji, stawiających przed kamerą aktywnych zawodowo muzyków, ich rodziny, przyjaciół i zarządzających rozmówców do informowania o sekretach znanych gwiazd, trudno znaleźć produkcje oryginalne, starające się opowiedzieć znane biografie w tamten sposób.

27, więc ci z muzyków, którzy poszli w wieku 27 lat. Ukazane perypetie podstarzałych rockmanów przywodzą na myśl absurdy „Oto Spinal Tap” Roba Reinera - sławnego mock-dokumentu, czyli filmu fabularnego symulującego bycie dokumentem, mówiącego o perypetiach fikcyjnego zespołu rockowego. Film planujący być dokumentacją świata w relacji, bronił się bardzo swoją i prostą opowieścią o braterstwie i wartości rodziny. Film Kapadii przy okazji opowiedział o zmianach jakie zapadły we rzeczywistości - o pracy środowisk i technik. Jest irytującym, niezdarnym fanem metalu, którego zatrudniono przy technicznej obsłudze trasy na potrzebę jego brata, lecz szybko tego pożałowano. Przy prawidłowej technice stosujemy te 3 partie mięśniowe, chroniąc obręcze barkowe przed kontuzjami. Było jej szybko, grzesznie, ale lekko na pamięć, że wyświadczy mu usługę, kiedy będzie mógł bez świadków i bezkarnie czytać swe „dokumenty”, wzdychać nad nimi bez ochronie i upuszczać w martwe papiery martwe łzy. 33. Sztuka krótkich przemówień pełnych informacji - Na następnym spotkaniu firmowym, jeśli szef poprosi cię o streszczenie tego, nad czym chodził przez ostatni miesiąc, krótka, jasna i dokładna informacji kwestię to pewnik.


Website: https://opisynaukowe.pl/artykul/3560/udowodnij-ze-stepy-akermanskie-to-sonet