Notes

Vaegir'de Mamachenko

Mamachenko ailesi Vaegir Krallığı'nın uçsuz bucaksız taygalarında nüfuz ve söz sahibi bir haneydi. Hayatlarını küçük ve büyük yerleşim yerlerine kürk, post, kereste vb. elde edilmesi zor temel kaynakları ve malzemeleri ihraç ederek, kuzeydoğu Vaegir topraklarındaki ticarette büyük söz sahibi olmuşlardı. Mamachenko hanesi Boyar Meriga'ya bağlı alt hanelerden sadece bir tanesidir, bu aile başında Sirdi Mamachenko olmak üzere haneyi yöneten altı üyeyi içerisinde barındırıyordu. Mamachenko ailesinin has üyeleri şunlardır;

- Ailenin en büyüğü ve aynı zamanda reisi olan Sirdi Mamachenko, ailenin ticarette ne tür bir politika izleyeceğini seçen kişiydi.
- Ailenin ikinci söz sahibi kişisi ve aynı zamanda Sirdi Mamachenko'nun 2. karısı olan Hinemm Mamachenko, Sirdi'den sonra en üst pozisyondaki kişidir.
- Ailenin korunmasından sorumlu olan kişi Zadavujni Mamachenko ise Sirdi'den sonra 2. en büyük kardeştir.
- Ailenin muhasebe işleri ile ilgilenen ve ailenin en küçük kardeşi olan kişi ise Zamarkansky Mamachenko'dur.
- Ailenin en küçük 2. üyesi olan Longinus Mamachenko ise Zamarkansky'den muhasebe ve iş ehlini öğrenmektedir.
- Ailenin en küçük üyesi olan Anatoly Mamachenko ise Zadavujni'den kılıç savurmanın ehlini öğrenmektedir.
Mamachenko Kıyımı

Gökte mehtabın inmediği 1230. bir yaz günü, Mamachenkoların hayatlarını değişterecek bir olay yaşanmıştı. Mamachenko tımarı o zamanlarda Kuzeyli akıncılarının iştahını kabartan bir yerleşkeydi. Rivacheg'in çevre köylerinin çoğunun alt üstü olmasıyla birlikte sıra Mamachenkolara gelmişti. Her şeyin bir uğultuyla başlayıp bittiği, bu akının altında yatan şey kan ve gümüş açlığından başka bir şey değildi. 1230 senesinin yaz gününün, bir gece vakti yaşanan bu kıyımdan çok az sağ çıkan olmuştu. Longinus ve Anatoly bu kıyımda gözleri dolu bir şekilde abilerinin düşman ile vuruşmalarını izlemişlerdi. Hinemm'in o kargaşa esnasında, Longinus ve Anatoly'i bir at üzerinde gizlice kaçırmaya çalışması sırasında, bir Kuzeyli okuna kurban gitmişti. Attan düşüp yuvarlanan Longinus ve Anatoly, pas ve kir içinde duran bir Kuzeyli'nin ayaklarının altına düşmüşlerdi. Kuzeyli, Mamachenko gençlerini savaş ganimeti olarak götürmeye karar verdi, bu sırada iki kardeş büyüdükleri yerin talan edilmesini izlemekle kalmıştı.

İki kardeşin 2 senesi, Sargoth çevresinde hayatı prangalarla ve forsalıkla geçmişti, o sırada diğer köleler ve işçiler arasında çıkan bir kasabanın söylentisi kardeşlerinde kulağına gelmişti, bu kasaba kuralların olmadığı, herkesin özgürce yaşadığı ve köleliğin dahi olmadığı yaban topraklarda kurulmuş bir yerleşkeydi. Bunun üzerine ikili firar için planlamalar yaptı. İlerleyen günlerde Sargoth'a gelen Tihrli bir köle taciri, Longinus, Anatoly, ve diğer sağlıklı birkaç köleyi yanında kendisiyle birlikte götürdü. İkili yolculuk sürecinde Gustavo adında şifacı bir köleyle tanıştılar, ve onunla bu süreçte yakın ilişkiler kurdular. İkili firar planlarını güvenlerini kazandıkları Gustavo ile paylaştılar, ardından uygulamaya geçtiler. Longinus ve Anatoly yanlarına birkaç Vaegirli yoldaş daha alarak Gustavo ile harekete geçtiler. Birkaç günlük hazırlıktan sonra ufak bir yangın ile firar eden köle kafilesi Wolfden'in yolunu tutmuştu. Hayırlarına doğru giden Mamachenkolar yolda karşılaştıkları kalabalık sayıdaki haydut grubu tarafından esir alınmışlardı, Mamachenkolar o anda Wolfden'in aslında dışarıdan görüldüğü gibi bir yer olmadığını anlamışlardı.
Son Gülen İyi Güler

Mamachenkolar ve yanlarına aldıkları yoldaşları, 5 senelik esaretin sonunda Wolfden çetesinin bir parçası haline gelmişlerdi ve aynı zamanda gençlik ateşiyle kavrulan iki kardeş o 5 senenin acısını Wolfdenliler'den nasıl çıkartacaklarını düşünüyorlardı. Takvimler, yıllar ve kitaplar 1237 yılını gösterdiğinde, Kont Rochabarth'ın otuz şövalyesi ile Wolfden'i dümdüz etmeye gelecek haberleri kasabada yayılmaya başlamıştı, bunun üzerine Wolfden'in ileri gelenleri büyük önlemler almış ve planlar yapmışlardı. 5 senelik kinin ve öfkenin sonunda kader Mamachenkoların yüzüne gülmüştü. Wolfden'in aldığı kararları ve muharebe planlarını, gizlice Kont Rochabarth'a teslim eden Mamachenkolar gizlice dağlara çekilmişlerdi. Bir süre ortadan kaybolan Mamachenkolar, Wolfden kasabasında yaşanılan kıyımı ve dehşeti uzaklardan izlemekle yetinmişlerdi. Onları yani Mamachenkoları tanıyan ve onlara zulüm eden herkes sırayla kılıçtan geçirilmişti, birkaçı hariç. Mamachenkolar uzun bir sürenin ardından, konakladıkları dağlardan indiler ve onca yıkımın arasından kendilerine bir tımar beğendiler, bu karara Hkerth Rauges bile ses çıkartamamış, onaylamakla yetinmişti. Mamachenkolar sonunda hasret kaldıkları özgürlüklerine kavuşmuş, toprağı ekip biçmeye başlamışlardı.