Notes

Węgiel Poraził Wytwórców Prądu - Materiały I Paliwa - Parkiet.com
Odpowiedzi jest ale zdecydowanie dużo: rozpocząwszy od czarnego charakteru o nadprzyrodzonym pochodzeniu i skończywszy na wiele bardziej rozbudowanej psychologii postaci. Znacznie uboższą grupę horrorów stanowią koreańskie monster movies . Shin Sang-ok. Rok 1967 przyniósł dwie produkcje z potworem w siły głównej także obecne w odstępie dwóch miesięcy - "Space Monster, Wangmagwi" (wielki goryl z kosmosu obraca w perzynę Seul) oraz "Yonggary, Monster From The Deep" ( tym całkowicie duży tyranozaur siał grozę i zniszczenie). Niemniej konwencja slashera pojawia się więcej w dwóch koreańskich horrorach - "Doll Master" (2004) Jeong Yong-ki, w jakim grupka przypadkowych (kiedy się z pozoru wydaje) młodych dziewczyn dociera do osobliwego muzeum lalek, gdzie odcięta od świata ulega systematycznej eliminacji. Ten mylny pogląd przedstawia się może również z powodzie XX wieku, gdy to w Polsce masowo powstawały budowle zbudowane ze złej jakości produktów. W Polsce jest udana ksiazka po polsku… Dość spory sukces komercyjny odniósł oraz inny horror z rozwoju komediowego - "Sisily 2 km" (2004) Shin Jung-wona. Wypada bowiem wspomnieć o "R-Point" (2004) Kong Su-changa. Pochodzi bo z boku, który podzielono dziesiątki lat temu, sztuczną granicą, który po dziś dzień znajduje się w mieszkanie wojny także w którym po dziś dzień wykazuje się obywateli obu wrogich sobie państw, że żyć czujnym, bo komunista/kapitalista nie śpi, tylko czyha kiedy by tu znienacka zaatakować.

Oba filmy mają nic zgodnego z rozwojem opowieści o strachach i jeśli warto o nich wspomnieć w kontekście horroru, to ale ze powodu na niesamowitą treść i sztukę mrocznej przeszłości w historii („Antarctic Journal”) oraz zaskakującą dawkę przemocy ( „Save the Green Planet”). A ale w kinie grozy filmy mijające się do konwencji horroru, odbywającego się w wojennej scenerii, nie są rzadkością, by wymienić tylko "Dog Soldiers", "Bunkier SS", "Dolina śmierci" czy "Ciśnienie". Kolejną odmianą koreańskiego horroru, w jakiej na próżno - z drobnym wyjątkiem - szukać dzieł wybitnych, jest polska odmiana slashera. Ahn Byeong-ki natomiast miał nie do tyłu udaną próbę połączenia schematu teen slashera z sprawą o mściwym duchu, niemniej sprawiał wybór lepsze uczucie niż wtórny film Gi-huna i Jong-seoka. Drugi zaś terminu toż "To Sir With Love" (2006) Lim Dae-wunga, w jakim konwencje slashera skorzystano z inteligentną przewrotnością, by zmylić czujność widza i jednocześnie - w niespotykany na gruncie koreańskiego horroru (przynajmniej nie światowego - kłania się "Tożsamośc" Jamesa Magnolda) - opowiedzieć o zemście, traumatycznej przeszłości i samotności.

Z kolejce w "Ostatnie Sir With Love" szkoła powraca w dużych wspomnieniach Mi-ji, dziewczyny, która po śmierci matki potrąconej na jej oczach przez samochód, przygarnięta zostaje przez jej nauczycielkę panią Park. Najbliższy formule radosnego mieszania konwencji wydaje się być parodystyczny, nieco pikantny, w głębie, "Vampire Cop Ricky" (2006) Lee Si-myunga - opowieść o gliniarzu, który na koniec ukąszenia przez transylwańskiego komara, staje się wampirem, szczególnie głodnym krwi, gdy widzi piękną kobietę. Historia nie do tyłu psychicznie zrównoważonego Lee Byeong-gu, głęboko przekonanego o wszechobecności Obcych, ostrzących sobie zęby na polską planetę, którzy dzięki do perfekcji opanowanej zdolności mimikry, bez wysiłku udają przeciętnych ludzi, ujmowała błyskotliwą realizacją, precyzyjnie skonstruowanym scenariuszem i wyjątkowym przesłaniem. Z obecnych samych faktów właściwych horrorowi skonstruowany jest drugi koreański serial killer movie „H” (2002) Lee Jong-hyuka, przedstawiający historię badania realizowanego w sytuacji seryjnego mordercy-naśladowcy, oczekującego na ciężarne kobiety. Warto o nich wspomnieć w kontekście kina grozy, ponieważ oprócz, generalnie, wysokiego poziomu artystycznego koreańskich thrillerów (np. „Memories of Murder” Bong Joon-ho), często wspominają się do stylistyki lub jakichś elementów typowych dla horroru. Zwieńczeniem niezbyt chwalebnej historii koreańskich potworów pojawiających się na całym ekranie, które nawet miejscowa publiczność bardziej śmieszyły niż straszyły, jest ubiegłoroczny "The Host" Bong Joon-ho.

Lata 70. to inne dwa monster movies - "APE" oraz "Horror Of The Crocodile" z wielkim krokodylem w siły głównej. https://k12.instructure.com/eportfolios/69360000000287178/Home/wiadczenie_Postojowe_zachta_Dla_Prowadzcych_Dziaalno__Poradnik_Przedsibiorcy , z Korei jest "D-War" Shim Hyung-rae, współpracy z Amerykanami, najwidoczniej zachęconymi sukcesem "The Host", do jakiego przygotowali efekty specjalne. W koreańskim kinie grozy miano własnego filmu, nie będącego konsekwencją filmowej mody czy danego tematu, przypada dwóm obrazom: „Antarctic Journal”(2005)Yim Pil-sunga oraz „Save The Green Planet” ( 2003) Jeong Jun-hwana. Moda na ostatni subgatunek filmu grozy jest bez wątpienia konsekwencją międzynarodowej popularności amerykańskich teen slasherów, zapoczątkowaną "Krzykiem" Wesa Cravena z 1995 r. Pani Park przywodzi na zasadę, chyba najbardziej odrażającą postać nauczyciela w koreańskim kinie grozy - "Wściekłego psa" z "Whispering Corridors" - bez skrępowania na oczach całej klasy kopiącego leżącą uczennicę, zaczynając ją od najgorszych albo w obecności młodej nauczycielki molestującego uczennicę. Też jak Park Ki -young reżyser wykorzystuje horror nie tylko, żeby postraszyć widza, a i, by - w tym wypadku -przypomnieć o kilkoro znanym epizodzie z przeszłości Korei Południowej - udziale po części Amerykanów koreańskiej armii w walec z komunistyczną partyzantką we Wietnamie. Z pewnością to rola udanego inteligentnego scenariusza trojga autorów: Joon-ho, Baek Chul-hyuna oraz Ha Won-jun, błyskotliwej reżyserii Joon-ho, przekonującej gry aktorskiego zespołu (obok gwiazd: Song Kang-ho, Bae Du-na i Park Hae-il także młodej aktorki -debiutantki, Ko Ahn -sung ) również znacznie delikatnych komputerowych efektów CGI.

Obraz Yoon-hyuna przepełniony istnieje więcej charakterystyczną horrorową atmosferą - wszechobecnego zagrożenia, osaczenia i niska. Szkoła istnieje więcej scenerią "Bunshinsaby" - w współczesnym filmie Ju-jin, jedna z uczennic, która wraz z matką przeprowadziła się na koreańską prowincję staje się, wraz z dwiema innymi dziewczynami "z zewnątrz", obiektem regularnych ataków "miejscowych", dzieląc tym samym los Kim In-sook, okrutnie zamordowanej przed laty dziewczyny. W roku 1999 po raz kolejny koreańscy filmowcy wrócili do potwora Yonggarry w filmie pt. W latach 80. i 90. pojawiły się: "Flying Monsters", w jakich pół tuzina potworów toczyło zaciekłą walkę z ludzkością, oraz "Young-gu and Princess Zzu Zzu" swobodnie wzorowany na brytyjskim filmie dla niemowlęta "Gorgo". Pojawiły się w nim aż trzy horrory, które kilka lub bardziej łatwo nawiązywały do tej szczególnie amerykańskiej odmowy horroru. Film spodobał się koreańskiej publiczności tak daleko, iż na liście box office wyprzedził amerykański hit, "Harry Potter i więzień Azbakanu", przyciągnąwszy do kina prawie trzy milionową widownię. Film-fenomen nie wyłącznie na skalę koreańskiego kina. A nie tylko krytyką narodowej edukacji żyje koreański horror.

Read More: https://k12.instructure.com/eportfolios/69360000000287178/Home/wiadczenie_Postojowe_zachta_Dla_Prowadzcych_Dziaalno__Poradnik_Przedsibiorcy