Notes

Çok güzel yazmışsın ancak ben de sana şöyle yazayım. İlkokullu bir çocuksun, küçük bir yerde büyüyorsun. Kimsenin senden bir beklentisi yok. Ailen parayı bulmuş, insanlara oranla hallice kalbur üstü bir yaşam sürdüğü için “biraz da bu yer ne olacak” bakış açısıyla büyütüyor seni. Zorluk bilmiyorsun, yokluk görmüyorsun, dostlarını seçemiyorsun. Herkes halısahaya maça giderken orada krampon kiralıyor, sen babanın aldığı yenileri giymeye utanıyorsun, herkes yaz tatilinde nerelerde çalıştığını, nasıl para kazandığını, nasıl eğlendiğini nasıl mutlu olduğunu anlatırken sen ailenin lüks yerlerdeki saçma mutluluğunu izliyor, oradaki saçma mutlu insanlarla tanışıyor, onlar gibi olmaya çalışıyorsun. Böyle büyürken sadece 3 tane arkadaş edinebiliyorsun. Üçü de gözbebeğin oluyor. Birbirlerinizin kollarını keserek kan kardeşi oluyorsunuz bu dörtlü. Lise bitip herkes artık büyüdüğünü anladığında başka başla yerlere dağılıyor. Sonra bir gün o gözbebeği arkadaşına doğum günü süprizi hazırlıyorsun. Gidip iş yerinin önünden alacakken gözünün önünde ters şeritten gelen araba ona hızla çarpıyor. Gökyüzünde sürülüşünü, kafasını kaldırım taşına çarpışını izliyorsun. 1 yıl boyunca her gün hastanede camın karşısında “hadi aslanım, hadi güzel yüzlüm” diye diye dua ede ede izliyorsun onu. Ölüyor. Bundan 2 yıl sonra diğeri askeri personel olarak gittiği operasyonda aracı mayına basıyor. Tabutunu sırtladığın vakit hem tabutun hem senin içindeki boşluğu hissediyorsun. Teşhis onayı için nişanlısı ile o morg odasına girdiğinde hayatın boşluğunu gencecik 22 yaşında bir kızın senin omzunda içi çıkarcasına ağladığı zaman hissediyorsun. Elinden bir şey gelmedikçe boşluğu hissetmiyor boşluk oluyorsun. 2 deli fişek kaldığınız vakitlerde bir anda sonda kalan yabancı oluveriyor sana. Önce alkole başlıyor sonra uyuşturucu alıp götürüyor onu senden. Omzundan tutup çekiyorsun olmuyor ayaklarına kapanıyorsun silkip atıyor. Sonra bir anda ortalardan kayboluyor, nerede ne yapıyor bilmez hale geliyorsun. Hatta acaba hala nefes alıyor mu ondan bile haberin olmuyor. Bir kadını çok seviyorsun 2 yıl mükemmel bir ilişkin oluyor, bir dediğini iki etmiyorsun sadece seviyor, geziyor, acıları unutuyor, umut yeşertiyorsun aldatıyor. Üstünden yaklaşık 3 yıl geçiyor karşına başka bir kadın çıkıyor “sevemem artık ben” dediğin tüm tabuları yıkıyor, her şeyin herkesin oluyor. Sonra yine kader aynı oyununu oynayıp senden alıp toprağa koyuyor onu. Böyle bir yaşamın ardından ne pepeenin bisikletine binebilirsin, ne iki ekmek alabilirsin ne de ekmekten tat alabilirsin. Yaşarsın sadece :)