Notes

Jak Stanowiło W 2020?
W częściach szóstej i siódmej widzimy w obrębie historię ludów berberyjskich i Maghrebu, które dla historyka są o ważnej wartości Kitab al-ibar, gdyż Ibn Chaldun zamieścił tu swoją umiejętność na temat plemion berberyjskich w północnej Afryce. I przede ludziom do boju na wiedzę historyczną ! W prywatnej autobiografii nie zamieścił żadnej informacji o tych pismach, co naukowcy odczytują w obecny system, że Ibn Chaldun słyszałem się przede wszystkim jako historyka i wolał być nasz wyłącznie jako autor Kitāb al-ʿibar. Nad Muqaddimą Ibn Chaldun podejmował przez całe życie; w bibliotece narodowej w Tunisie przechowywane są rękopisy działania z własnoręcznymi wpisami i zmianami autora, które w poprzednich wydaniach drukiem zostały nieuwzględnione. Swoją pierwszą pracę, لباب المحصل في أصول الدين, podsumowujący komentarz do teologii ar-Razīs, napisał w wieku 19 lat pod nadzorem swojego nauczyciela al-Ābilī w Tunisie. Kitāb al-ʿibar“ (pełny tytuł brzmi Kitab al-ibar wa diwan al-mubtada wa l-chabar fi ayyam al-arab wa l-adscham wa l-barbar wa man asarahum min dawi as-sultan al-akbar كتاب العبر وديوان المبتدأ والخبر في أيام العرب والعجم والبربر ومن عاصرهم من ذوي السلطان الأك) - główne dzieło Ibn Chalduna, byo pierwotnie pomyślane jako historia Berberów. W arabskim obszarze językowym jego działanie posłużyło do uzasadniania ruchów sprzeciwu wobec kolonializmu , jak i do rozwiązania zacofania Afryki Północnej.

Z nieznanych źródeł dowiadujemy się z kolei o dalszych dziełach, których powstanie wychodzi na okres życia Ibn Chalduna w północnej Afryce i Hiszpanii. 1373 w Fez. Dla Muhammada V, sułtana Grenady, Ibn Khaldun urządził w trakcie pobytu na jego dworze walkę o logice (ʿAllaqa lis-sultān). Mohammed Talbi: Ibn Khaldun et le sens de l'histoire. Mohammed Kamil Ayad: Die Geschichts- und Gesellschaftslehre Ibn Haldūns. kartkówka . Übersetzt und eingeleitet von Mathias Pätzold. Hrsg. und übersetzt von Annemarie Schimmel. Hrsg. und übersetzt von rozprawka . Hrsg., übers. und mit Anmerkungen versehen von Abdesselam Cheddadi. Hrsg., übers. und mit Anmerkungen versehen von Franz Rosenthal. Gallimard, Paris 2002 (neueste franz. Sindbad, Paris 1980, 1995 (franz. Księgi z innej do piątej obejmują historię ludzkości do epoki Ibn Chalduna. Podczas gdy arabsko-islamscy pisarze historyczni do tej pory starali się przedstawiać wydarzenia historyczne, zaś w szczególności historię rodzin w sytuacji (annałów/roczników?) in annalistischer Form przy pomocy wcześniejszych, ustnych, później pisanych świadectw, Ibn Chaldun w swoim dziele co zacznij stawia dbanie o przyczyny historycznego rozwoju, które zalicza do społecznych, kulturowych, klimatycznych a własnych czynników.

Równocześnie dystansuje się od tradycyjnego pisarstwa ważnego i wyręcza je poprzez wprowadzony przez siebie rodzaj zdania na historię. Ciała nie stanowią dla siebie tajemnic, i dusze chodzą do odkrycia również do znalezienia swych najgłębszych istności. W obecnych, w islamskich naukach dobrych w bliskim sposobu praktykach i analizach, objaśnia legitymację władzy publicznej zaś jej źródła z uwagą przeinterpretowanego przez siebie staroarabskiego pojęcia Asabiyya عصبيّة. Asabiyya jest u Ibn Chalduna znaczącą przesłanką powstania i mieszkania władzy świeckiej (mulk) w jakiejś epoce historii. Conflicting Views on Ibn Khaldun's (1332-1406) Ilm Al-Umran. Jego wiedzy o cywilizacji i kulturze (ilm al-umran) علم العمران obejmują obszerne dyskusje relacji między wiejsko-beduińskim a miejsko-osiadłym życiem, która dla niego pozostaje istotny konflikt społeczny . sprawdzian wykroczył poza pierwotny pomysł, tak że to główne działanie w grupie końcowej - wzbogacone o własną metodologię i antropologię - stanowi tzw. „historia uniwersalna“. Jest wydane na siedem ksiąg, z jakich główną, Muqaddima, bierze się za samodzielne dzieło. Muqaddima المقدّمة w kairskim wydaniu z 1967 obejmująca 1475 stron, to istotne dzieło Ibn Chalduna, oceniane jak istotniejsze niż historia świata.

Dzieło na punkt sufizmu (islamski mistycyzm), شفاء السائل, powstał ok. Liczne ide, techniki i wiedze Ibn Chalduna były później postrzegane jako pierwociny europejskich wiedzy i nauk. Muhsin Mahdi: Ibn Khaldûn's Philosophy of History. History as Science and the Patrimonial Empire. An Introduction to History. Akadémiai Kiadó, Budapest 2002 (gründliche Erörterung des Diskussionsstands zu Ibn Chaldun). Ibn Khaldûn: Le Livre des Exemples. Ibn Khaldûn: The Muqaddimah. Ibn Khaldūn: Buch der Beispiele. Carl Brockelmann: Geschichte der arabischen Literatur. Ibn Chaldun: Ausgewählte Abschnitte aus der Muqaddima. Ibn Chaldun z usługą własnej metodologii próbował zbadać przyczyny awansu i upadku arabskich dynastii. Tym działaniem Ibn Chaldun po raz pierwszy zorganizował w islamskiej kulturze naukę, której tematem była bazująca na faktach analiza islamskiej historii. W bliskiej przedmowie do Muqaddimy, napisanej razem z tradycją Adab arabską prozą rymowaną na najszerszym poziomie, Ibn Chaldun przedstawia historiografię jako jedną spośród najważniejszych gałęzi nauki, zwracającą się powstawaniem i rozwojem cywilizacji.



Read More: https://opisyiodpowiedzi.pl/artykul/5322/kaligrafia-teksty-do-przepisywania-dla-dzieci-klasa-1