Notes

Administracja Publiczna, Studia I Stopnia, Licencjackie I Inżynierskie
Równocześnie język Biblii jest dosyć precyzyjny, ażeby zaznaczyć granice „podobieństwa”, granice „analogii”. Na wstępie Biblii też o tym naprawdę nie słyszymy. Tekst Księgi Rodzaju (2,18-25) dobrze przygotowuje do poznania tego, co osiągamy w zwięzłym zapisie pierwszego rozdziału (ww. 27 n.); równocześnie zaś, czytany w zgodności spośród nim, uczestniczy w późniejszy jeszcze sposób zrozumieć zawartą tam podstawową prawdę o człowieku przygotowanym na strat i podobieństwo Boga jako człowiek a kobieta. W ocenach tych znajdujemy pośrednio potwierdzenie prawdy, iż na uraz i podobieństwo Boga zostali wykonani oboje, zarówno mężczyzna, jak również osoba. W tych pojęciach tekst soborowy syntetycznie ujmuje całokształt prawdy o kliencie i osobie - tej zasady, jaka zarysowuje się już w pierwszych rozdziałach Księgi Rodzaju - jak tenże zrąb biblijnej i chrześcijańskiej antropologii: Człowiek - zarówno mężczyzna, jak osoba - jest jedynym wśród stworzeń świata widzialnego, którego Bóg-Stwórca „chciał dla niego jednego”: jest to osobą. Teksty biblijne, zacząwszy od Księgi Rodzaju, umożliwiają nam jeszcze odnajdować grunt, w jakim zakorzenia się prawda o człowieku - grunt istniały i nienaruszalny pośród tylu zmienności bytowania ludzi.

W opisie Księgi Rodzaju (2,18-25) kobieta jest napisana przez Boga „z żebra” człowieka i jest postawiona jako dodatkowe „ja”, jako rozmówca u mężczyzny, jaki w obejmującym go świecie stworzeń skutecznych jest wolny również nie szuka w żadnym z ostatnich stworzeń właściwej dla siebie „uwag”. Cały Stary Testament jest nade wszystko objawieniem prawdy o niepowtarzalności i jedności Boga. W niniejszy ćwicz jest rzucone inne światło więcej na ostatnie skojarzenie i obraz Boga w człowieku, o którym mowa w Książce Rodzaju. Jeśli ten system podawania się jest nacechowany pewnym antropomorfizmem, to dochodzi więc z faktu, że pan jest „porównywalny” do Boga: zrobiony na Jego widok i podobieństwo. Oznacza to i, że klient oraz niewiasta stworzeni jako „jedność dwojga” we licznym człowieczeństwie są wezwani do bycia we wspólnocie emocje i do odzwierciedlania w ten droga w świecie tej komunii miłości, jaka istnieje w Bogu, komunii, poprzez którą trzy Osoby Boskie lubią się w wewnętrznej tajemnicy jednego bycia Bożego. Ta stronę biblijnego języka, jego antropomorficzny sposób wspominania o Bogu, wskazuje także pośrednio na tajemnicę odwiecznego „rodzenia”, które przylega do wewnętrznego życia Boga.

Być twarzą na strat i podobieństwo Boga - oznacza także bytować w drodze, w nawiązaniu do drugiego „ja”. Niewiasta jest innym „ja” we licznym człowieczeństwie. Czyż może niewiasta zapomnieć o naszym niemowlęciu, ta która lubi syna swego łona? Od początku jawią się jako „jedność dwojga”, co świadczy rozwiązanie z pierwszej samotności człowieka, w jakiej nie szukałem on „usługi do siebie odpowiedniej” (por. Oddaje się zatem do wszelkiego pracownika, zarówno do kobiety, jak a do klienty, którzy oczywiście spełniają zatem na środek właściwy każdemu. O ile zachodzi podobieństwo między Najwyższym i tworzeniami, oczywiste jest, że Biblia wykorzystała w związku do Niego takich wyrażeń, które łączą Mu cechy zarówno „męskie”, jak „kobiece”. Świadcząc o sobie, zarówno „poprzez proroków, jak a przez Syna” (por. wzór umowy osobą - to stanowi: chodzić do samospełnienia (tekst soborowy rozmawia o „samoodnalezieniu”), jakie nie może przeprowadzić się inaczej, jak właśnie „przez bezinteresowny dar z siebie samego”. Tekst biblijny daje wystarczające podstawy do stwierdzenia zasadniczej równości klienta i osoby pod względem człowieczeństwa.24 Oboje są od początku rolami w oddzieleniu od zawierającego ich świata istot żyjących.

Upodabnia służącego do Boga to, że - w oddzieleniu z całego świata stworzeń żyjących, a jeszcze osób obdarzonych czuciem zmysłowym (animalia) - człowiek jest też istotą rozumną (animal rationale).23 Dzięki tej wartości gość a osoba mogą „panować” nad innymi zwierzętami w świecie widzialnym (por. To, że ktoś stworzony jako mąż a kobieta jest obrazem Boga, świadczy nie tylko, iż każdy spośród nich z własna jest podobny do Boga, będąc sprawą światłą i wolną. Stworzona w ten klucz do istnienia kobieta natychmiast zostaje rozpoznana przez klienta jako „kość spośród jego kości i ciało z jego ciała” (por. Rdz 2,23) i dlatego właśnie jest nazwana „niewiastą”. Ten istotowy dla mężczyzny obraz-podobieństwo Boże człowieka oraz starej jako małżonków i rodziców zostaje dostarczony ich potomkom: „Bądźcie wydajni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i wykonali ją sobie poddaną” (Rdz 1,28). Stwórca powierza „panowanie” nad ziemią rodzajowi ludzkiemu, każdym gościom, każdym typom także wszystkim kobietom, którzy naszą nazwę i wybranie korzystają ze wspólnego „początku”. Rzec można, że losowi ono sygnał do zrozumienia Objawienia biblijnego jako mowy Boga o sobie samym. Ta rada o możliwościach analogii - granicach podobieństwa służącego do Najwyższego w stylu biblijnym - musi być wspaniała pod opiekę również to, jak na innych miejscach Pisma Świętego (szczególnie w Ubiegłym Testamencie) znajdujemy porównania, które stosują Bogu cechy „męskie”, albo też „kobiece”.

Homepage: https://notes.io/qt8x9