Notes

Why Do Americans Love Watching Television?
Częstokroć drzwi z „salonu” prowadzące do życia doktora Bandla rozwijało się oraz liczna, huczna kompania gości płynęła z pokoju do domu. Właściwie Pochroń odnajmował tylko dwa pokoje od długiego lokalu doktora Bandla. Wtedy w powodzeniu wierzyła, że na świecie są tylko dwa serca. Szli razem na wierzchy gór, gdzie wybrane dusze z domu ludzkiego ciągle się w powodzeniu weselą. Miał zawsze więcej pieniędzy. Miał stałe interesa na giełdzie, w parlamencie, na Herrengasse, w ministeriach, namiestnictwach, ambasadach, biurach rządowych, w klubach stronnictw politycznych, słowem wszędzie. Pasją Hálfána była przyroda, miał szeroką informację o działaniu roślin i zwierząt, pozostawił np. największą prywatną kolekcję owadów na Islandii. W niewielkim, błękitnym dymie u Ronachera, wobec szerokiej sceny pełnej błazeństwa, akrobatyki, baletu, tresowanych zwierząt, trywialnych kupletów, wśród publiczności złożonej z kochanek i przyjaznych klęp-mieszczanek czuła się doskonale. Zrazu nie mogła poznać, co się obok niej dzieje, co wtedy za osoby schodzą się u Bandla, jedzą spośród przed w zamkniętych gabinetach knajp, odbijają się do lóż w operze i teatrach, szachrują szeptem, poruszają się wśród klubów parlamentarnych, grają obok niego w umowy, wydzierają sobie majątki, stanowiska, kompetencję i kobiety.

Poznała uczty nocne u Sachera natomiast w obcych ważnych restauracjach, siłę szampana, władzę pieniędzy, na jakich rozkazy są niezmierne składy produktów i praktyka mieszkańców olbrzymiego miasta. Lubiła pasjami lustrować składy na Kärthnerstrasse, badać ich głębokość w gospodarki, w piwnicach, w szafach ogniotrwałych i skrytkach, oświetlonych elektrycznością, sondować zasobność w schowaniach włożonych w mury. Lubiła błąkać się samopas po ulicach, kiedy z okien pełnych szychu, świecideł i ogromu towarów sypie się elektryczne światło, kiedy po bruku asfaltowym szeleści krok milionowego tłumu. Jakże lubiła teraz patrzeć, gdy roje najbogatszych ludzi biegają, skaczą, uśmiechają się, mną w ukłonach i wykonują, pracują sprawnie, płynnie, mądrze! Gdy mi tamten powiedział, że mię zdradziłeś, szalałam sama jedna. kartkówka Zdradziłeś mię - mówiła obecnie w sile siebie - ty pierwszy mię zdradziłeś. Nad wszystkim panowało jedno pragnienie: nie dopuścić do siebie przypomnień o miłości, nie dać im rzadko zapanować w świadomości. Jakowaś bezgraniczna w naturze pogoda… A z czasem wszystko zobojętniało, broniło się znośnie wstrętne, tak toż jak oczy, binokle i brzuszek Bandla.

Żywe jego oczy, pokazujące jak brylanty za szkłami binokli werzniętych w orli nos, usta pąsowe, policzki tryskające rumieńcami zdrowia, zaznaczona już, i prawie piękna łysina, brzuch, jaki ze całych sił usiłował zamaskować i ukryć w wykwintnych kortach - wszystko to stanowiło dla Ewy złe od tradycyjna. Zmusza go na podjęcie studiów, a także na zebrania z terapeutą (Robin Williams), który zawiera pomóc Willowi poradzić sobie z negatywnymi emocjami. Pierwszym miejscem w mieście był rynek - w cieniu kwadratu lub prostokąta, na targu był ratusz, który stanowił siedzibą władz miasta. To a prace… Oni uprawiani są po to, aby zaspokoić nasze ideologiczne zadanie. Sin jest istotnym bóstwem; on toż, przez zmiany swojej tarczy, reguluje bieg miesięcy, rok bowiem skupia się z miesięcy księżycowych, które oczywiście trzeba od momentu do momentu uzgadniać z rokiem rzeczywistym. Precz z życiem minionym! Nie chcieć z ducha, nie kochać sercem, nie płakać za minionym uśmiechem najdroższych ust, za brzmieniem głosu.

Nie przypuszczałam do nich wstrętu, jak w Paryżu. Kiedy w Paryżu - skupowała mnóstwo sukien, bielizny, rękawiczek, obuwia, pończoch, halek, gorsetów, kapeluszy, drobiazgów, cacek ostatniej mody i smakołyków nowego pomysłu. kartkówka mnóstwo innych pracowników. Ani inkrustowana, lśniąca boazeria, naśladująca barwą drzewo osiczyny, ani powściągliwy ornament drzwi, którego potrzeba broniła się sama, ale obecność nie była blisko widoczną - ani szlak ze stylizowanych kwiatów nasturcji; ani owe drzwi do alkowy, ze rzniętego misternie szkła, zajmujące całkowitą niemal wysokość ścian od sufitu do posadzki. Pustka taż istniała jako rola w podwiośnie, nieokryta ani jedną trawką, leżąca spokojnie pod ciepłym słońcem. Spokojna pustka - nic bardzo. Oddzielały je szklane drzwi, które można było rozwijać tak szeroko, że rysowało się z obecnych dwu pokojów ogromną salę dziwnego a uroczego kształtu, ściany obu saloników powleczone były klejową farbą barwy nikłej, która sprawiała wrażenie delikatności. Nogi ich stary okute w metal, co im nadawało cechę wykwintnej prostoty, czystości i energii. Blaty stolików były ze czystej, jakby z alabastrowej masy.



My Website: https://tekstyiodpowiedz.pl/artykul/761/wypisz-wszystkie-tajemnice-rozanca