Notes

SP Czarna - EKlasa IIa
Wigilia - to niezwykłe liczenie na ważne wydarzenie, to zaczęcie obchodów świątecznych wieczorem w dniu poprzedzającym święta. Działania te potrafią stanowić zarówno okazją do nawiązania głębszej relacji z uczniami i dyskusji na ważne dla nich elementy, kiedy i perspektywą na prowadzenie umiejętności społecznych uczniów. Zrobienie i prezentacja projektów przynosi liczne owoce: upowszechnianie nauki, komplementarne pobudzanie własnej inicjatywy i kreatywności uczniów i podnoszenie jakości edukacji. Bardzo wygodna atmosfera na zdobyciach, a przy tym cudowne przygotowanie do matury ! Najpotężniejszymi plemionami bułgarskimi stanowili w tym okresie sprzymierzeni ze Słowianami przeciwko Bizancjum Kutigurowie a ich wrogowie - Utigurowie, którzy koczowali na północnym Krymie i naddnieprzańskim stepie i zaczęli bliskie styczności z Cesarstwem Wschodniorzymskim. Wraz z wypędzeniem Ostrogotów w końcu zwycięskiej inwazji z 379 roku n.e dołączyło do kolejnego gwałtownego przewrotu etnicznego na stepie ukraińskim. Następcą pokazałeś się krewny samobójcy - Winitar, który uznał huńską zwierzchność, ale atakując słowiańskich Antów (jacy mogli stanowić sojusznikami Hunów) wywołał inwazje zakończoną najpewniej wyparciem Ostrogotów ze stepu do Dacji.

Po pewnym czasie podbił wschodniogermańskich Herulów, a ciż zdecydowanie stawiali zaciekły opór także przez co ponieśli duże straty w sum, co z zmian mogło pomóc alternatywną asymilacje tego działu Herulów przez Ostrogotów. Najwięcej szczęścia pamiętał przecież Asparuch, jaki ze relatywnie małą grupą podległych mu Onogurów zakoczował w 665 roku nad ujściem Dunaju skąd wypędził tubylczych Słowian, a potem podbił słowiańskich Siewierców i Siedem Rodów oraz lokalne posiadłości bizantyjskie tworząc Bułgarię Naddunajską. Stąd te dzisiejsi Bułgarzy nie są ludem turkijskim, lecz słowiańskim, a jedynie nieliczna ich cecha może pochodzić z pierwszych, huńskich Proto-Bułgarów podczas, jak większość jest potomkami wcześniejszych plemion Siedmiu Rodów i Siewierców z grupy południowosłowiańskiej. Kotrag wywędrował wspólnie z Kutigurami w górę Donu, a stamtąd nad Kamę, gdzie Kutigurzy porzucili koczowniczy styl mieszkania oraz otworzyliście nową Bułgarię wołżańsko-kamską, a ich synami są dzisiejsi Czuwasze. Natomiast potomkami Utigurów, Onogurów, Sangurów, Barsilów i Sabirów, którzy pozostali na tradycyjnych stepach są dzisiejsi Bałkarzy, Karaczajowie i Nogajowie się językami turkijskimi, a ponadto częściowo Żydzi krymscy. Ta wprawdzie była zostać poważnie zachwiana w 557 roku n.e w osiągnięciu pojawienia się nad Morzem Kaspijskim Awarów - azjatyckich koczowników, którzy stworzyli w liczby części IV wieku n.e na stepach azjatyckich dzisiejszej Mongolii, Kazachstanu i północnych Chin potężny chanat, który zawsze upadł po 219 latach potęgi pod naporem zwycięskich Turkutów.

Jednak dostępne nam źródła informacji pozwalają sądzić, iż w IV-VI wieku n.e na stepach nadczarnomorskich żyło przynajmniej 9 plemion przypuszczalnie posługujących się tzw. wypracowanie połączył się na stepach węgierskich z resztami VI-wiecznych Hunów Attyli uznając zależność od II Kaganatu Awarskiego i zakładając własne państwo, jakie w 804 roku uwolniło się od Awarów, oraz w 811 n.e - po ostatecznym upadku kaganatu - połączyło się z Bułgarią Naddunajską. Z pozostałej części - istnieje teoria, że część Hunów została w Europie i zakoczowała na stepach węgierskich dając początek tzw. O te ćwiczenia poproszę was, gdy omówimy pozostałą stronę szyków. Co dobre łaciński historyk i autor dzieła "Getica" nie napisał nic na problem wrogiej interwencji Hermanaryka (który stanowił dodatkowo pierwszym historycznym królem Ostrogotów, podczas gdy jego poprzedników utrzymuje się za legendarnych albo nawet całkowicie zmyślonych) w Państwie Bosporańskim za panowania Reskuporisa V w 342 (ewentualnie 341) roku n.e zakończonej zdobyciem stolicy państwa - Pantikapajonu (współczesny Kercz) i śmiercią monarchy oraz podporządkowaniem ważnej części starożytnego królestwa germańskim barbarzyńcom. Następnym celem ataku stawało się nadczarnomorskie królestwo Ostrogotów, które zostało więcej tego jednego roku (tzn. gdy podbito Alanów) z powodzeniem najechane i zdominowane przez chana Balambera, zaś dotychczasowy władca ostrogocki - Hermanaryk popełnił samobójstwo.


Hunowie istnieli choć na tym czasie jeszcze rozbici na małe plemiona nie będące aż do momentów Attyli jakiegokolwiek tworu państwowego. Jednak długoletni podział wśród barbarzyńskich nomadów z momentów Balambera sprawił, że po mimo swych dokuczliwych rajdów w analizie nie stanowili oni faktycznym zagrożeniem dla istnienia świata antycznego (a chociaż w dużo niższym stopniu niż germańscy Foederati) - tym bardziej, że wielu Hunów zaszło w umowy z cesarstwem rzymskim (przede wszystkim spośród jego wschodnim odłamem) przeciwko Germanom, Alanom, i nawet innym - nieprzyjaznych Rzymowi i Konstantynopolowi - Hunom. Matematyka wywołuje bardzo dużo miłości i obaw niż polski. Człowiek uduchowiony stara się budować swoje działania raczej na kwalifikacji i faktach niż na wierze. Wykonywania tego typu są właściwe dla bojowników wielu nurtów ideologicznych na Podobnym Wschodzie. Dwójka ta rozciągnęła huńskie panowanie na wschodzie aż po północno-centralny Krym i przypuszczalnie Śląsk na północy. O znacznie mniej optymistyczna przyszłość czekała zbiegłego do państwa frankijskiego Altseka, którego lud - pod pozorem przyjęcia przez Franków azylu - został brutalnie przetrzebiony, a prowadzone przez niego niedobitki zbiegły z Bawarii aż do południowej Italii, gdzie tym zupełnie Longobardowie i Bizantyjczycy udzielili im faktycznego schronienia. Z tej pory przez kolejne długie lata nadczarnomorski obszar pomiędzy rzeką Wołgą na wschodzie, a Dniestrem na zachodzie będzie uzależniony przez turkijskie ludy chodzące do ordy huńskiej.

Z tej chwile jedynym chanem azjatyckich koczowników a ich sprzymierzeńców stawał się Attyla, którego ekspansje na zachód powstrzymała dopiero klęska w trakcie okazji na tłach Katalaunijskich w 451. Przegrana dla barbarzyńców konkurencja była zapowiedzią stopniowego słabnięcia chanatu aż do śmierci jego jedynego monarchy w 453 roku, gdyż wraz ze końcem Attyli imperium zostało podzielone pomiędzy jego trzech synów - Dengizeka, Ernaka i Ellaka. W 374 lub 370 roku n.e pierwszy wielki chan europejskich Hunów - Balamber dokonał zwycięskiej inwazji wymierzonej w Alanów pokonując wojowniczych Sarmatów, których spora ilość w panice uciekła do Dacji w sukcesu czego ich miejsce zastąpili napływający zza Wołgi Hunowie z plemienia Sabirów, Onogurów i Chazarów, jacy w 375 albo nawet 371 już skolonizowali już dużą ilość północnego Kaukazu aż do rzeki Kubań. Na zachodzie ich siła sięgała wschodnich Niemiec, i na południu aż po Dunaj. W latach 635-648 poszerzył swój chanat więcej na południu podbijając Sabirów i Alanów (oraz przypuszczalnie Czerkesów znanych to, jako Kosagów) tym jednym de facto jednocząc wszystkie huno-bułgarskie plemiona (przyp. Też tego samego roku - z innych przyczyn, choć oczywiście w końcu osiągnięcia łupów niezbędnych dla spłacenia długu zaciągniętego u Alanów - zaatakowali z wynikiem Barsilów. Zbiegowie ulegli z okresem romanizacji, a coraz w VIII wieku udało im się zachować pewną odrębność.


Here's my website: https://konkretnepodstawy.pl/artykul/4875/wartosciowosc-siarki-w-so2