Notes

Ozusowanie Umów Zleceń: Rząd Nadal Jest Działać Nad Reformą
Sporne zaś pomiędzy stronami było to czy powódka zalegała z spłatą czynszu pozwanemu od 2011 r., czy wykorzystywała przedmiot dzierżawy zgodnie czy niezgodnie z prawami umowy stron, albo istniały przyczyny a ewentualnie doszło do pewnego wypowiedzenia przez pozwanego umowy dzierżawy z dnia 25.09.2008 r. 25.09.2008 r. umowę dzierżawy. Strony zawarły bowiem zgodę na etap określony, a wydzierżawiającemu zgodnie jej zadaniami przysługiwało jedynie prawo do jej usunięcia z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia w przypadku zwłoki dzierżawcy w cenie czynszu za okres ponad dziewięćdziesięciu dni z dnia wymagalności płatności (vide: § 6 pkt 1umowy) natomiast powód nie wykazał aby osiągnęło do takiej formie. Powyższego twierdzenia powód nie wykazał, i co właściwe dla sprawy, to zawierając pisemną umowę dzierżawy we wrześniu 2008r. strony dostały w jej § 8 pkt 1 zastrzeżenie, że każda zmiana bądź uzupełnienie tej umowy musi spotkać w strukturze pisemnej pod rygorem nieważności. W liczby kolejności należy zauważyć, iż powód nie wykazał w toku procesu aby zawarta przez strony umowa dzierżawy z 2008r. była łatwa lub te, w serie w jakiej wpływała cenę za wydobycie tony żwiru, pozorna, albowiem strony faktycznie umówiły się na własną wyższą kwotę.

Podsumowując powyższe, Sąd uznał, że umowa dzierżawy była poprzez pozwanego nienależycie wykonywana, gdyż prosił on zadania uniemożliwiające realizację powódce jej praw umownych. 55. Przyjmuje się również możliwość zastrzeżenia kary umownej w zgodzie starannego działania; wówczas ocena, czy dłużnik wykonał swoje zobowiązanie, winna stanowić dokonana przez pryzmat postanowień umownych regulujących zakres powinności dłużnika oraz według miernika staranności powstającej z przepisów kodeksu cywilnego (wyrok SA w Gdańsku z dnia 20 lutego 2009 r., I A.Ca 1143/08, POSAG 2009, nr 1, s. wzór umowy do pobrania tego celu odnosi się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z funkcje przedstawienia dowodów dla wykazania faktów, z jakich zamierza wywodzić skutki prawne. Wierzyciel, dla którego zapewniona została kara umowna, nie ma obowiązku wykazywać faktu poniesienia szkody a tego że niezrobienie lub nienależyte wykonanie zobowiązania przyszło na efekt okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność. Sprzedający dzięki zgłoszeniu sprzedaży samochodu w wygodnym czasie jest gwarancję, że ewentualne szkody wykonane przez kolejnego właściciela, nie zostaną przypisane jemu. Zastrzeżenie kary umownej na fakt niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania nie zwalnia dłużnika z celu jej spłaty w razie wykazania, że pożyczkodawca nie poniósł szkody (uchwała 7 sędziów SN z dnia 6 listopada 2003 r., III CZP 61/03, OSNC 2004, nr 5, poz.

W ocenie Sądu ważna dla sprawy umowa dzierżawy pozostaje nadal w obfitości i wiąże strony (co dodatkowo w czasu procesu zostało uznane wprost przez pozwanego, który stwierdził, że karta ta wiąże, jest jeszcze prowadzona przez powódkę, i on przewiduje od niej zapłaty czynszu dzierżawnego z tego terminu). Pozwany zaś nie wykazał w procesu procesu okoliczności, które pozwoliłyby mu uwolnić się od ceny tejże kary. Na marginesie powyższych rozważań, zauważyć należy, iż pozwany nie wykazał w rozwoju procesu aby powódka dewastowała przedmiot dzierżawy zwożąc na jego teren gruz i śmieci, bądź same pełniła swoje uprawnienia na działki pozwanego umyślnie w twórz niezgodny z przyjętą jej koncesją (choć faktycznie raz w początkowej fazie współpracy stron przekroczyła nieznanie teren górniczy, jednak uczyniła to nieumyślnie, a chodzenie o jej ukaranie z tego stopnia zostało finalnie umorzone wobec przedawnienia się jego karalności). Powódka co prawda zatrzymała się w bieżącym kwartale 2011r. z przekazywaniem pozwanemu pieniędzy tytułem czynszu dzierżawnego za wydobywany przez nią również sprzedawany żwir, tylko dlatego, że pozwoliła na zasadzie wykonywanych przez nią na bieżąco ustaleń, że we wcześniejszym okresie istotnie nadpłaciła pozwanemu z tytułu czynszu dzierżawnego, wobec czego wskazanym jest najpierw rozliczenie pomiędzy nimi powstałej nadpłaty, a tylko jak to stanie kontynuowanie umieszczania na bieżąco płatności.

Zatem tworzenie się właśnie przez pozwanego na ustne ustalenia stron zmieniające stawkę czynszu nie może odnieść zamierzonego przezeń skutku. 90 dni a zatem nie było warunków do pozytywnego rozwiązania przez pozwanego umowy stron z 25.09.2008r. Umowa dzierżawy wiąże więc strony nadal stawiając na nie niezbędne w jej historii prawna i obowiązki. Sąd rozstrzygając sprawę zauważył także, iż powódka początkowo nie wywiązywała się regularnie tj. comiesięcznie ze własnego obowiązku zarejestrowanego w § 2 pkt 7 umowy dzierżawy kluczowej dla sprawy, który decyduje, że dzierżawca w trakcie trwania umowy stron zobowiązuje się przedstawiać wydzierżawiającemu comiesięczne zestawienia ilości wydobytego żwiru. Tylko w późniejszej czasie - po zaistnieniu sporu stron - zaczęła konsekwentnie wywiązywać z ostatniego swojego celu. Swoje stanowisko zakomunikowane pozwanemu opierała ona na szacunkowych określeniach wydobywanego i oferowanego przez nią kruszywa, gdyż nie dzieliła go nie będąc do ostatniego dobrej wagi. Cała dokumentacja wydobywanego przez nią na działek pozwanego żwiru kładła się o pojemność łyżki koparki wykonującej w kopalni i ładowność samochodów odbierających żwir dla użytkowników firmy powódki. Pozwany podejmował bowiem działania utrudniające i zapobiegające jej produkcję uprawnień umownych, ograniczał dojazd do nieruchomości i dokonał rozwiązania umowy dzierżawy bez zaistnienia przyczyn wskazanych w jej historie. Poza sporem było dodatkowo wtedy że razem z obecną umową powódka miała brać w ramach prowadzonej przez siebie działalności finansowej na nieruchomości powodowa żwir, wydawać go również pokrywać się z normie wydobytego żwiru z pozwanym.


Pozwany i podejmował działania utrudniające realizację uprawnień powódki jako dzierżawcy np. poprzez samowolne pobieranie bez uzgodnienia spośród nią żwiru z działu kopalni, czy umożliwiania pozyskiwania tam kruszywa drugim kobietom. Ze zebranego w toku materiału dowodowego wynika, że pozwany w latach 2012-2014 podejmował liczne działania utrudniające, a czasowo nawet uniemożliwiające realizację uprawnień powódki jako dzierżawcy. Ponadto pozwany wraz ze własnym siostrzeńcem podejmowali liczne inne działania utrudniające powódce mienie z przedmiotu dzierżawy mowa tu nie tylko o wchodzeniu pozwanego na plac żwirowiska aby uniemożliwiać pracę operatorom ciężkiego sprzętu, stawać czy zapisywać się przez pracującą koparką aby zapobiegać jej funkcje, czy jego pojawianiu się tam z agresywnie oczekującymi i dbającymi się psami, czy obrzucaniu pracowników powódki, czy często też będącego i rozwijającego na żwirowni jej ojca obelgami, grożeniu im, w szczególności ojcu powódki pozbawieniem go trwania, czy podejmowaniu prób zalania żwirowni wodą z zakresów sąsiednich, czy wreszcie nasyłania na nią kontroli organów administracyjnych poprzez składanie różnych zawiadomień i donosów.


My Website: https://przykladoweteksty.pl/artykul/6120/upowaznienie-do-wizyty-u-lekarza-z-dzieckiem