Notes

Węgiel Poraził Wytwórców Prądu - Surowce I Paliwa - Parkiet.com
Odpowiedzi istnieje zawsze znacznie bardzo: począwszy od czarnego charakteru o nadprzyrodzonym pochodzeniu a zakończywszy na zdecydowanie dużo rozbudowanej psychologii postaci. Znacznie uboższą grupę horrorów stanowią koreańskie monster movies . Shin Sang-ok. dokumenty przyniósł dwie produkcje z potworem w sztuce głównej a toż w odstępie dwóch miesięcy - "Space Monster, Wangmagwi" (wielki goryl z kosmosu obraca w perzynę Seul) oraz "Yonggary, Monster From The Deep" ( tym jednocześnie gigantyczny tyranozaur siał grozę i zniszczenie). Niemniej konwencja slashera pojawia się także w dwóch koreańskich horrorach - "Doll Master" (2004) Jeong Yong-ki, w którym grupka przypadkowych (kiedy się z pozoru wydaje) młodych kobiet wchodzi do innego muzeum lalek, gdzie odcięta od świata ulega systematycznej eliminacji. Ten mylny pogląd uznaje się może również z przodzie XX wieku, gdy toż w Polsce masowo powstawały budowle zbudowane ze niskiej jakości materiałów. W Polsce jest interesująca ksiazka po polsku… Dość duży sukces komercyjny odniósł także inny horror z rozwoju komediowego - "Sisily 2 km" (2004) Shin Jung-wona. Wypada bowiem wspomnieć o "R-Point" (2004) Kong Su-changa. Pochodzi bo z końca, który podzielono dziesiątki lat temu, sztuczną granicą, który po dziś dzień otrzymuje się w stopniu wojny także w którym po dziś dzień zapoznaje się obywateli obu wrogich sobie państw, że być czujnym, bo komunista/kapitalista nie śpi, tylko czyha jak by tu znienacka zaatakować.

Oba filmy mają niemało wspólnego z nurtem opowieści o strachach a jeżeli warto o nich wspomnieć w układzie horroru, to tylko ze powodu na niesamowitą atmosferę i pracę mrocznej przeszłości w sprawie („Antarctic Journal”) oraz zaskakującą dawkę przemocy ( „Save the Green Planet”). A przecież w kinie grozy filmy mijające się do konwencji horroru, odbywającego się w wojennej scenerii, nie są rzadkością, by wymienić tylko "Dog Soldiers", "Bunkier SS", "Dolina śmierci" czy "Ciśnienie". Kolejną odmianą koreańskiego horroru, w której na próżno - z małym wyjątkiem - szukać dzieł wybitnych, jest ograniczona odmiana slashera. Ahn Byeong-ki i liczył nie do celu udaną próbę połączenia schematu teen slashera z opowieścią o mściwym duchu, niemniej sprawiał wybór lepsze wrażenie niż wtórny film Gi-huna i Jong-seoka. Drugi i terminu więc "To Sir With Love" (2006) Lim Dae-wunga, w jakim konwencje slashera wykorzystano z inteligentną przewrotnością, by zmylić czujność widza a zarazem - w niespotykany na placu koreańskiego horroru (jednak nie światowego - kłania się "Tożsamośc" Jamesa Magnolda) - opowiedzieć o zemście, traumatycznej przeszłości i samotności.

Z zmianie w "Niniejsze Sir With Love" szkoła powraca w trudnych wspomnieniach Mi-ji, dziewczyny, która po śmierci matki potrąconej na jej oczach przez samochód, przygarnięta zostaje poprzez jej nauczycielkę panią Park. Najbliższy formule radosnego mieszania konwencji sprzedaje się być parodystyczny, nieco pikantny, w głębie, "Vampire Cop Ricky" (2006) Lee Si-myunga - opowieść o gliniarzu, który na skutek ukąszenia przez transylwańskiego komara, staje się wampirem, szczególnie głodnym krwi, jak widzi piękną kobietę. Sprawa nie do celu psychicznie zrównoważonego Lee Byeong-gu, głęboko przekonanego o wszechobecności Obcych, ostrzących sobie zęby na polską planetę, którzy dzięki do perfekcji opanowanej zdolności mimikry, bez trudu udają zwykłych ludzi, ujmowała błyskotliwą realizacją, precyzyjnie skonstruowanym scenariuszem i wymownym przesłaniem. Z tych samych faktów właściwych horrorowi zrobiony jest następujący koreański serial killer movie „H” (2002) Lee Jong-hyuka, przedstawiający historię śledztwa prowadzonego w myśli seryjnego mordercy-naśladowcy, szukającego na ciężarne kobiety. Warto o nich wspomnieć w kontekście kina grozy, ponieważ oprócz, generalnie, wysokiego stopnia artystycznego koreańskich thrillerów (np. „Memories of Murder” Bong Joon-ho), często wspominają się do stylistyki lub podstawowych elementów odpowiednich dla horroru. Zwieńczeniem niezbyt chwalebnej historii koreańskich potworów pojawiających się na ważnym ekranie, które nawet miejscowa publiczność bardziej śmieszyły niż straszyły, jest ubiegłoroczny "The Host" Bong Joon-ho.

Lata 70. to inne dwa monster movies - "APE" oraz "Horror Of The Crocodile" z olbrzymim krokodylem w skórze głównej. Jak na razie tym monster movies, z Korei jest "D-War" Shim Hyung-rae, koprodukcji z Amerykanami, najwidoczniej zachęconymi sukcesem "The Host", do jakiego wykonali efekty specjalne. W koreańskim kinie grozy miano osobnego filmu, nie będącego konsekwencją filmowej mody czy danego tematu, przypada dwóm obrazom: „Antarctic Journal”(2005)Yim Pil-sunga oraz „Save The Green Planet” ( 2003) Jeong Jun-hwana. Moda na ostatni subgatunek filmu grozy jest wolny wątpienia konsekwencją międzynarodowej popularności amerykańskich teen slasherów, zapoczątkowaną "Krzykiem" Wesa Cravena z 1995 r. wzór umowy , chyba najbardziej odrażającą postać nauczyciela w koreańskim kinie grozy - "Wściekłego psa" z "Whispering Corridors" - bez skrępowania na oczach całej klasy kopiącego leżącą uczennicę, zaczynając ją z najgorszych czyli w obecności młodej nauczycielki molestującego uczennicę. Też jak Park Ki -young reżyser wykorzystuje horror nie tylko, żeby postraszyć widza, lecz też, by - w ostatnim sukcesu -przypomnieć o prawie znanym fakcie z treści Korei Południowej - udziale po części Amerykanów koreańskiej armii w walec z czerwoną partyzantką we Wietnamie. Z gwarancją to wartość udanego inteligentnego scenariusza trojga autorów: Joon-ho, Baek Chul-hyuna oraz Ha Won-jun, błyskotliwej reżyserii Joon-ho, przekonującej gry aktorskiego zespołu (obok gwiazd: Song Kang-ho, Bae Du-na i Park Hae-il i młodej aktorki -debiutantki, Ko Ahn -sung ) też bardzo przyjaznych komputerowych efektów CGI.

Obraz Yoon-hyuna przepełniony istnieje ponad charakterystyczną horrorową atmosferą - wszechobecnego zagrożenia, osaczenia i zła. Metoda istnieje jeszcze scenerią "Bunshinsaby" - w współczesnym filmie Ju-jin, jedna z uczennic, która wraz z matką przeprowadziła się na koreańską prowincję zatrzymuje się, wraz z dwiema innymi kobietami "z zewnątrz", obiektem regularnych ataków "miejscowych", dzieląc tym jednym los Kim In-sook, okrutnie zamordowanej przed laty dziewczyny. W roku 1999 po raz kolejny koreańscy filmowcy powrócili do potwora Yonggarry w filmie pt. W latach 80. i 90. pojawiły się: "Flying dokumenty ", w których pół tuzina potworów toczyło zaciekłą wojnę z ludzkością, oraz "Young-gu and Princess Zzu Zzu" swobodnie wzorowany na brytyjskim filmie dla dzieci "Gorgo". Pojawiły się w nim aż trzy horrory, które mniej czy dużo bezpośrednio nawiązywały do ostatniej szczególnie amerykańskiej odmowy horroru. Film spodobał się koreańskiej publiczności tak mocno, że na liście box office wyprzedził amerykański hit, "Harry Potter i więzień Azbakanu", przyciągnąwszy do kina prawie trzy milionową widownię. Film-fenomen nie ale na miarę koreańskiego kina. Ale nie tylko krytyką narodowej edukacji żyje koreański horror.

Read More: https://penzu.com/p/7b86a778