Notes

Dzieci Riannon To Amavet I Fiona
S. wraz z normą naszych ról rozpoczął marsz na Przemyśl, Sambor i Stryj, aby obejść od południa toczące się w ruchu wschodnim oddziały Stanisława Leszczyńskiego i połączyć z wojskami rosyjskimi. Leszczyńskiego Janowi Kazimierzowi Sapieże, który spod Brześcia Lit. rozpoczął latem 1708 uderzenie na oddziały Jakuba Zygmunta Rybińskiego i Ludwika Pocieja, wspomaganego przez Kozaków. Nie wykluczał także możliwości porozumienia się w perspektywy z Augustem II, który wpływał Polakom wybór nowego króla. Podkreślał, że tworząc swe prawa obcuje z Augustem II, ale w r. Próbował wykorzystać naszą dominującą rolę wśród przywódców konfederacji sandomierskiej, dążąc do osłabienia pozycji Augusta II, zapowiadającego swój bliski powrót do świecie. Dwór, usiłujący przeprowadzić reformy skarbowo-wojskowe starał się to skorzystać dla osłabienia pozycji hetmanów. sprawdzian na wzmianka o planie S-ego proponował oderwanie wojska od hetmanów. sprawdzian się, aby Wettyn nie wkraczał do Własny z wojskiem saskim, uważając, że sam wraz z Rosjanami poradzi sobie z nieprzyjacielem. Opanowanie odruchu strachu było wtedy niezbędne, aby niepotrzebne napięcia mięśniowe nie powodowały ucisku poszczególnych organów, oraz w szczególności krtani. Wkrótce dołączyło do sporu pomiędzy S-m a dowódcami rosyjskimi, hetman żądał bowiem, aby ich oddziały utrzymywała Litwa.

Jeszcze latem 1708 porozumiewał się z S-m Mazepa, sygnalizując gotowość poparcia jego ewentualnych starań o koronę. S-m (16 I 1713), sytuacja nie uległa poprawie. Jeszcze większe straty ponoszone przez szlachtę w rezultatu nadużyć wojsk saskich i kor., bezwzględne ściąganie kontrybucji powodowały od jesieni 1713 wzrastające napięcie w terenie. S. - głowa opozycji hetmańskiej, próbował lawirować pomiędzy szlachtą a dworem; stwierdzał np. z bokiem sierpnia 1713, iż wprawdzie pobyt wojsk saskich w Rzpltej jest niezastąpiony w klubu z zagrożeniem ze części Turcji, lecz zarazem odmawiał nakłaniania szlachty do ich dostarczania. Osłabiało to pracę S-ego, któremu pomimo dużych wpływów, szczególnie wśród szlachty małopolskiej, coraz trudniej było siedzieć w ziemi obrońcy wolności szlacheckich. W rzeczywistości od jesieni 1709 coraz wyraźniej układał się na pierwszego obrońcę praw, organizmu i wolności Rzpltej. Po zwycięstwie połtawskim Piotra I (8 VII 1709) S. wydał uniwersał w obozie pod Modliborzycami, ogłaszając w nim zdobycie nad Szwedami i pobudzając do rozstrzygającej walki.


Na podstawowej radzie warszawskiej w marcu 1710 przekonywał się, że wymagał się od Piotra I dopiero ograniczonego kontyngentu wojsk auksyliarnych, odpierał zarzuty biskupów o zniszczenie ich dóbr przez wojska kor. Jaworowa Piotra I, który używał przeforsować wspólny plan kampanii antytureckiej, S. odparł, że armia nie ma żadnych sposobów, gdyż wszystko zabrały jej wojska auksyliarne. Franciszka Granowskiego, który bezskutecznie domagał się wycofania wojsk saskich z Rzpltej i zaprzestania wybierania kontrybucji. Król zagroził S-emu, że znajdzie listy, w jakich hetman walczył o wprowadzenie wojsk saskich. 1706-9. Oficjalnie w dokumentach do króla nie szczędził zapewnień lojalności, i nawet obietnic współpracowania z dowódcami saskich oddziałów. 1711 o gotowości współpracowania z Rzpltą. Rzpltą a Karolem XII i wymagali się umożliwienia przejazdu króla szwedzkiego z Turcji przez terytorium Rzpltej. Rzpltej z Mołdawii, tworząc w zakładzie Karola XII i Stanisława Leszczyńskiego. Rosjanie, zaniepokojeni tym, że S. nie podejmuje działań wojskowych, przypuszczali, iż jego bezczynność mogłaby ułatwić Polakom przyszłe opanowanie Ukrainy, którą Mazepa poddał Karolowi XII w październiku t.r.

Na oferty przybyłego w kwietniu t.r. We wrześniu t.r. ściągał S. wojsko kor. Od wiosny t.r. w coraz ściślejszym porozumieniu z prymasem Szembekiem domagał się od Augusta II zaprzestania wybierania kontrybucji przez wojsko saskie. Wiosną t.r. ruszył z serią wojska kor. Jednak ani grudniowe pertraktacje prowadzone przez krajczego kor. Podejmował ze stanisławczykami rokowania, które wprawdzie nie mogły przestać się pomyślnie dopóki hetmanem w. S. sprzeciwił się jednak rozpoczęciu działań przeciwko hetmanowi w. Radził przenieść działania wojenne przeciwko wojskom szwedzkim na Morze «a tam kwater wojska i pokoju szukać». 1711 protestował przeciwko zaangażowaniu się Rzpltej w postępowania przeciwko Turcji. 1711 dwór wiedeński podejrzewał, że S. został na czele wielkiego antykrólewskiego spisku. W r. 1711 wobec wzrostu napięcia na południowo-wschodnich granicach Rzpltej S. był oryginalny wciąganiu Polski w wojnę turecko-rosyjską. Zaabsorbowany doświadczeniami na wschodzie, stosunkowo mniej uwagi poświęcał S. wpływaniu na rzecz wewnętrzną w Rzpltej w l. W lipcu 1713 wysłał S. do chana Kapłan Gereja i seraskiera chocimskiego Abdy Paszy swego przedstawiciela, stolnika mozyrskiego J. Szornela; stał on źle przyjęty przez chana, uzyskał i zapewnienie seraskiera, że przygotowywany marsz wojsk tureckich w charakteru granic Rzpltej nie przerodzi się w działalność zaczepną.


Website: https://szkolnakartkowka.pl/artykul/7652/opisz-konflikt-antygony-i-kreona