Notes

5 sezondur taht kavgalarını izliyoruz, yorum yapıyoruz, taraf tutuyoruz, ama bu bölüm (5x8) öyle bir bölüm ki sadece 10 dakikada tüm bunların boş olduğunu bize gösterdi.
Eddard Stark, “Winter is Coming” dediğinde, “uzun ve karanlık geceler” dediğinde, “duvarın kuzeyindeki asıl düşmanlar” dediğinde yemek masalarında ona gülüp “Ah şu Starklar ve batıl inançları.” diye dalga geçilmişti.
Yaşadıkları yerin zorlukları, savaşçı ve onurlu yapıları onlara hayata karşı güneylilerden çok daha sert ve ciddi bakmayı öğretti. Öyle de olmalıydı. Kıtanın en kuzeyinde, neredeyse Duvar’ın dibinde, yaklaşan uzun ve karanlık kışın serinliğinde, ellerinde şarapla onlardan “sıcak” davranışlar beklemek tam bir ahmaklık göstergesi değil de neydi? Her zaman acı ama gerçek olan doğruları dile getirmeleri, bazılarının düşünce konforunu bozduğundan onlara “katı kuzeyliler” damgasını basmaktan geri durmadılar. Bunca zaman boyunca ellerinden geleni ardlarına koymadılar.
Sürgün yeri olarak gördükleri, bahsi açıldığında ayıp olmasın diye “hmm kutsal görev yapıyolar yeağ” dedikleri Kara Kale’nin stratejik önemi, Jon’un kılıcı ile whitewalkerın mızrağı çarpıştığındaki çıkan tınnn sesi gibi suratlarına keskince çarpacak. Bunca zaman kıtanın tehlikeye açılan tek kapısını göz ardı edip Westeros’a hükmetmeye kalkanlar için artık sıcak günler çok yakında bitecek. Karşılarına her dikilen buz gözlü whitewalker için “Starklar demişlerdi” diyecek.
Starklar hep haklıydı.
Eninde sonunda haklı çıkarlardı.
Ve “Winter is Coming” sözü hiç bu kadar manalı olmamıştı.