Notes

12 Ağustos 2022, Perşembe Not Özeti

Sabah ilk kalktığımda, düşündüğüm tek şey Keşan'a gidince ne yapacağım ve neylere binebileceğimdi.

Sabah kalktığımda annem daha telefonla oynuyordu, ben annemden geç uyanıyorum. Ama bu düzen sadece köye özel. İstanbul'a gelince bu düzen yerle bir oluyor, ve ben annemden erken kalkıyorum. Bu gün perşembe günüydü ve dedem bana bu gün Keşan'a gideceğimizi söylemişti, çok sevinmiştim. Kalktım hemen tavukların yanına gittim. Sabah güneşe doğru baktım, giyindim ve hemen kahvaltı yapmadan tavukların yanına. Kızıl tavuklar benim favori tavuklarım olduğu için ilk onları sevmeye gidiyorum. Dün bir tavuğun hasta olduğunu gördüğüm için ona yardım etmeye çıkmıştım, doğrusu. Bir tavuk gördüm. Hani önceden bir tavuk kurtarmıştım ya, onun gibi fakat ondan daha kötü olan. Bu hiç yürüyemiyordu. Kaldırıyordum, ama hiçbir gelişme yok. Yürümüyordu yani daha doğrusu, yürüyemiyordu. Onun için üzülmüştüm. Onu kurtaracaktım, zaten ne olabilirdi ki bir öncekini kurtarmıştım. Çalıştım, çabaladım. Onu biraz yürütmeye çalıştım. Yine gelişme yoktu. En sonunda onu arkadaşlarının yanına bıraktım. Ağacın altına bıraktım, eve geri döndüm. Evde konuşulanlar sadece Keşan'a dedem ile anneannemin gideceğiydi. O an yıkıldım. Gidemeyecektim Keşan'a. İlk önce itiraz ettim, ettim, ettim, ama sonunda kabullendim. Sonra konuşmalar, konuşmalar..

En son dedem bir karar verdi, siz biz işimizi bitirdikten sonra saat on ikide geleceksiniz' dedi. Ben çok sevindim. Annemle kahvaltı yaptık. Ben, dayım ve annem otobüsle Keşan'a gittik. Oradan dedemleri parkta bulup, para alıp AVM otobüsüne bindik ve AVM ye gittik. İlk önce oyun yerine gittik, anneannem yürüyen merdivenden korktuğu için o gelemedi. Sonra geldi, ben onu alıştıra alıştıra zorlamadan getirdim. Annemle silahlı orman arabasına bindik. Hani araba gibi şeyin içinde silahlar oluyor. Ona bindik, sonra motor bisiklete bindim. Silahla hedef vurmaya bindim ve ne oldu sence? Yirmi dört hedef vurana oyuncak hediyeydi. Biz hiçbirini vuramadık. Bir annem aldı, bir ben. Ama nafile. Sonra basketbolu üçlü oynadık. Buz hokeyini üçlü değişe değişe oynadık. Annemle ben, anneannemle ben, annemle anneannem anne-kız, falan oynadık çok eğlendik. Sonra BurgerKing'de yemek yedik. Orayı gezdik. Parka gittik. Markete gittik, derken. Eve gitme zamanı geldi. Eve geldik, çok mutluydum. En çok tavuğumu merak ediyordum. Hemen kapıyı açtım, içeriye girdim. Ağacın oraya baktım. Tavuğum. Tavuk yerde yatıyordu. Gidip yanına baktım. Sopayla dürttüm, ama hareket etmedi. Ayağını yana koymuştu. Oradan hareket de edememiş, arkadaşları gitmiş. Aç susuz. Kalkıp yemek yiyemiyordu, su içemiyordu. En kötüsü buydu. Gidip tavuğun yanında ağladım. Ölmüştü. Sinekler böcekler gelmiş yanına. En çok zoruma giden, tavuğu yemeleriydi. Yemesinler zaten yazık hayvan ölmüş. Onlar da aç ama yine de. Ben neden bunu kurtaramadım. Acaba yemeksiz mi kaldı. Aç kaldı. Su içemedi. Belki açlıktan susuzluktan öldü. Ben yemek vermedim. Belki hastalıktan…Özleyeceğim tavuğu…Bu sabah tuvalete giderken çöpe bakmak aklıma geldi. Çünkü dedem tavukları öldüğünde çöpe atar. Tavuğun tüyleri kopmuş, karnı açıktı. Keşke bakmasaymışım. Bir tane tavuğu kaybettim.