Notes

OSMANLI DEVLETİ KÜLTÜR VE MEDENİYETİ 5. VİDEO DEVAMI VE 6. VİDEO TAMAMI
1. ÖRGÜN EĞİTİM KURUMLARI
A.Sıbyan Mektepleri (Mahalle Mektebi/Taş Mektep)
Osmanlı Devletinde eğitim ve öğretimin yapıldığı ilkokul sıbyan mektebi idi.
Külliyelerin içinde, camilerin bitişiğinde veya müstakil bir yapı halinde kurulan mektepleri her köy ve mahallade açılmıştır.
Okulların genel amacı çocuğa okuma yazma ile İslam dinin kaidelerini Kuran-ı Kerim okumayı öğretmekti. Mezun olabilmek için en az bir defa Kuran-ı Kerim'i hatmetme mecburiyeti vardı.
Osmanlı Devletinde ilköğretim 2. Mahmut döneminde İstanbul'da zorunlu hale getirildi. Sıbyan mektepleri Tanzimat dönemine kadar görevlerini devam ettirdi.

B. Medrese
Osmanlı Devletinde orta ve yükseköğretim kurumlarının temeli medrese teşkilatına dayanmaktaydı.
Medreseler ile topluma ve devlete gerekli din, ilim ve eğitim hizmetleri yanında devlet idaresinde ihtiyaç duyulan idari (ilmiye, kalemiye) ve adli personelin yetiştirilmesi de sağlanmıştı.
Osmanlılarda ilk medrese 1330'da Orhan Bey tarafından İznik'te yaptırılmıştır. Devlet genişledikçe Bursa, Edirne gibi birçok şehirde medreseler yapılmıştır. İlk dönemlerde Mısır, Suriye, İran, Türkistan ve Anadolu Beyliklerinden gelen alimler de Osmanlı medreselerinde ders vermişlerdir.
Dini ilimlerin okutulması ve özellikle fıkıh tahsilinin yaygınlaştırılması eğitiminin esas hedefini oluşturmuştur. Yıldırım Bayezid ve 2. Murat döneminde bazı medreselere hazırlık bölümlerini eklenmesiyle gelişme kaydedilmiştir.
1463-1470 yılları arasında Fatih Külliyesi (Sahnı Seman ) yaptırılmıştır. Ayrıca Fatih camiye çevrilen Ayasofyanın içinde ve bugünkü Eyüp Camiinin yanında medreseler açtırmıştır. Sahnı Seman Medreseleri, Kanuni'ye kadar tefsir, hadis, kelam, fıkıh, Arap dili ve edebiyatını okutan birer ilahiyat fakültesi veya İslam akademisi seviyesindeydi.
Dikkat! : Fatih döneminde kurulan Tetimme denilen medreseler sahn medreselerinde okuyacak talebeyi hazırlamak içindi ve bir nevi "idadi (lise)" mahiyetindeydi.
Kanuni Sultan Süleyman, Mimar Sinan'a İstanbul'da Süleymaniye Camii ve medresesini yaptırmıştır. Osmanlı eğitim ve öğretiminin en yüksek noktası olan Süleymaniye Medresesi, fen ve tıp ilimlerinin verildiği bir eğitim kurumu haline getirilmiştir. (Ordunun hekim ihtiyacını karşılamak için eklenmiş Tıp medresesidir.)
**Orta düzeydeki medrese öğrencilerine "softa" Yükseköğretim düzeyindeki öğrencilere de "danışmend" denirdi. Sahn-ı bitirenlere İcazetname denen diploma verilirdi. Her medresede esas olarak bir "müderris" bulunur, yardımcısına da "muid" denirdi. Müderrisler, Sahn düzeyindeki bir medreseyi bitirenlerden "mülazemet" denen ve esası sıra beklemeye dayanan (atanmayı bekleyen öğretmen "mülazım") bir sistemle atanırdı. Medreselerden mezun olanlar müderris, müftü, kadı, defterdar, hekim, imam, nişancı vb. olurlardı.
İhtisas medreseleri uzmanlık gerektiren bir alanda eğitim veren medreselerdi. Bunlar "Darül Kurra" (Kur'an okuma yöntemleri), "Darül Hadis" (hadis ilmi), "Darül Hendese" (matematik uzmanlığı) gibi bölümlere ayrılırdı.
Medreselerde akademik kariyer basamakları :
Softa(Suhte) -> Danışmend -> Muid -> Mülazım -> Müderris
Fatih, Sahn-ı Seman medreselerini inşa ettirdikten sonra felsefi ağırlıklı derslerin okutulmasını emretmiş, 17. yy da bu dersler felsefiyattır denilerek programdan çıkarılmıştı. 3. Murat devrinde 1575'te İstanbul'da ilk rasathane kurulmuş, fakat Kadızade Ahmet Şemseddin Efendinin gökyüzünü incelemenin uğursuzlık getirdiği ve nerede teşebbüs edilmiş ise devletin perişan olduğu konusunda padişahı ikna etmesi üzerine 1580'de rasathane yaktırılmıştır.
17. yüzyılsan itibaren medreselerde baş gösteren "Beşik Ulemalığı" yani müderris atamasının bozularak kanunlara aykırı devlet adamlarının mudahalesiyle bazı ulema çocuklarına küçük yaşlarda müderrislik verilmesi durumunu yaratmıştır.
2. Mahmut, Avrupa usülü eğitim sisteminin kurulmasına teşebbüs etti. Çıkardığı bir fermanla İstanbul'da ilköğretimin mecburi ve parasız olacağını ilan etti.
Cerre Çıkma : Medrese talebelerinin, mübarek üç aylar olan Recep-Şaban-Ramazan'da köylere dağılıp halka, ahaliye dini nasihatlerde bulunmak, namaz kıldırmak veya müezzinlik etmek suretiyle para ve erzak toplamalarıdır.


C. Saray Eğitimi
1.Harem: Cariyeler okuma yazma ve dini eğitimin yanında yeteneklerine göre musiki, resim, edebiyat, nakış, dikiş, örgü gibi dersler de görmektedir. Eğitim süresi 7-8 yıldır. Buradaki eğitimin amacı yüksek derecedeki askeri, idari görevlilere iyi eğitim almış eş yetiştirmektir. Böylece saraya sadık bir yönetici sınıf meydana getirilmesi amaçlanmıştır. Saraya cariye olarak gelenlerin yahut padişah kızlarının eğitim aldığı okula "Duhteran-ı Hümayun" denirdi.
2. Şehzadegan Mektebi : Şehzadeler altı yaşında Şeyhülislam tarafından törenle derse başlatılırdı. (Bu tören Bed-i Besmele -Amin Alayı- dır.) İlk olarak Kur'an okuma öğretilir ve sonra saray içinde şehzadelerin ilköğretimine mahsus okul olan Şehzadegan Mektebine devam ederdi. (Burada okuma yazma, dört işlem öğretilir. Sonrasında 17. yüzyıla kadar devlet tecrübesi kazanmak için lala gözetiminde sancaklara yönetici okarak atanırlardı.
3. Enderun : Devlete yönetici yetiştiren saray/devşirme (iç oğlanlar) okuludur. Enderunda devlete sadrazam, vezir, ordu komutanı, vali gibi yöneticiler yetiştirilmekteydi. Bir üst kademeye geçmek için başarılı olmak şarttı. Başarılı olanlar Çıkma (Bedergah) adıyla taşradaki çeşitli görevlere gönderilirlerdi.
4. Meşkhane : Yetenekli içoğlanların musiki eğitim aldıkları yerdir.

D. Askeri Eğitim
Kapıkulu Ocaklarına devşirme usülü ile alınan genç erkekler acemi oğlanlar ocağı denilen kışlada askeri ve bedeni eğitim alırlardı. Eğitim gören bu gençlerden yetenekli olanlar tespit edilip Enderun Mektebine alınır, geri kalanlar Yeniçeri Ocağına gönderilirlerdi. İlk kez 1. Murat zamanında Gelibolu'da bir acemi oğlanlar ocağı açılmış, sayıları zamanla artmıştır.
Acemioğlanlar ocağı askeri ve bedeni birer eğitim ocağı olmakla beraber, kısmen birer sanat okulu niteliği de taşımaktaydı.

2. YAYGIN EĞİTİM KURUMLARI
A. Mesleki Eğitim (Esnaf)
Osmanlılarda esnaf kuruluşları da birer eğitim kurumudur.
Osmanlılarda esnaf birlikleri ahiliğe (Sonraları lonca) dayanıyordu.
Ahi teşkilatı mensuplarına mesleki, dini ve ahlaki eğitim verilmekteydi.
Esnaf olmak isteyenler küçük yaşta çırak (şakird) olarak işe başlardı. Gerekli eğitimi alan çıraklar sınavla kalfalığa, en az üç yıllık kalfalıktan sonra yine sınavla ustalığa hak kazanırdı.
Usta unvanı alanlar yeni bir iş yeri açabilirlerdi.
B.Halk Eğitimi
Osmanlı toplumu Tanzimat Dönemine kadar dışa kapalıydı. Toplumu oluşturan kişilerin çoğu doğdukları ve yaşadıkları bölgeden dışarı çıkmadığından bilgi ve becerilerini de çevrelerinden edinirlerdi. Halk; cami, mescid, tekke, kütüphane, cem evleri, Yaren sohbetleri, sıra geceleri, sahaf konaklarda çeşitli vesilelerle eğitilirlerdi.

3. TANZİMAT SONRASINDA OSMANLI' DA EĞİTİM
1848 -Darülmuallimin açıldı : Erkek Öğretmen Okulu
*1851- Encümen-i Daniş : Müfredat hazırlayan bilim okulu
*1857- Maarif Vekaleti (Milli Eğitim Bakanlığı) kuruldu.
1863 - Darüşşafaka : Eğitimde ilk sivil örgütlenme
*1868 - Mekteb-i Sultani : Galatasaray Lisesi
***1869- Maarif-i Umumiye Nizamnamesi : Eğitim kademeli hale getirildi.
İptidai (ilkokul) -> Rüştiye (ortaokul) -> İdadi/Sultaniye (Lise) -> Darülfünun (Üniversite)

1870 - Darülmuallimat : Kız öğretmen okulu
1870 - Darülfünun : İstanbul Üniversitesi (1933 reformu ile adı değişti.)
Not: 2. Abdülhamid döneminde Sanay-i Nefise Mektebi (Güzel Sanatlar ), "Sağır, Dilsiz ve Körler Okulu", Baytar Mektebi açılan diğer önemli okullardan bazılarıdır.

OSMANLIDA SOSYAL YAŞAM
YÖNETENLER(BERAYA) YÖNETİLENLER/TEBAA (REAYA)
-Vergiden muaftırlar. -Vergi verirler
Divan-ı Hümayunda temsil edilirler -Divan-ı Hümayunda temsil edilmezler
Müslüman olmaları şarttır. - Müslüman/Gayrimüslim olabilirler.
Seyfiye/İlmiye/Kalemiye sınıflarına -Reaya "dikey hareketlilik" ile askeri sınıfa geçebilir.
mensupturlar

1. MİLLET SİSTEMİ :
Osmanlı Devletinin ülkede yaşayan toplulukları din ya da mezhep esasına göre örgütleyerek yönetme biçimine denir. Devlet, her inanç topluluğunu kendi içinde serbest bırakmıştır. Osmanlı toplumunda Türk-Arap - Acem- Boşnak ve Arnavut Müslüman çoğunluğu oluştururken Ortodoks(Rum) ve Yahudiler diğer üç temel millet olarak kabul edilir.
-Sayı bakımından en kalabalık olan Ortodoksların(Rumların) dini ve idari merkezleri Fener Patrikhanesidir.
- Ayrı statüsü olan diğer Hristiyan millet de Ermenilerdir. Osmanlıda millet-i sadıka olarak bilinirler
-Yahudiler ise, özellikle İstanbul-İzmir-Selanik gibi liman şehirlerinde Bağdat, Halep gibi büyük merkezlerde yaşar.
-Bunun dışında az sayıda Süryani-Nasturi-YAkubi ve Maruni gibi Hristiyan kliseleri de vardır

2. HAKKANİYET ÇEMBERİ
Osmanlıda toplumsal düzenin temelini oluşturan bu anlayışa göre "Dünya barışı adaletle sağlanabilir. Dünya duvarı devlet olan bir bahçedir. Devletin düzenleyicisi 'kanun' dur Kanun koruyucusu Hükümdar'dır. Ülke ve halkı bütünleştirecek devlet kuracak iktidara sahip olmak için sağlam bir 'ordu' gerekir. Ordunun bakımı için 'servete' serveti sağlayabilmek için 'halka' ihtiyaç vardır. Halkın da huzur ve bolluk içinde yaşaması için adaletli yönetilmesi gerekir.

3. TEREKE DEFTERİ
Osmanlı mahkemelerinde kadıların tuttuğu "kadı sicilleri" içinde bulunan "Tereke Defterleri" önemli bir yer tutar. Bu defterlerde ailenin çocuk sayısı, mirasçıların durumu ve birden fazla evliliğin hangi amaçlarla yapıldığı yazılıdır. Tereke defterlerinin 'tek eksikliği vefat eden çocukları kayıt altına almamasıdır.'
Şenlikler ile ilgili ayrıntılı bilgileri surnamelerden almaktayız. Sur sözcüğü düğün, ziyafet, şehrayin, şenlik anlamlarına gelir. Name sözcüğü de mektup, risale, kitap gibi anlamlar taşır. Düğün, şenlik, ziyafet ve benzeri konularda yazılan eserlere bu iki sözcüğün birleşmesinden meydana gelen "surname" adı verilmiştir.
Osmanlıda en önemli sosyal yardım kuruluşu "Vakıflar" dır. Uygurlar zamanında başlayan vakıf geleneği Türklerin İslamiyeti kabul etmelerinden sonra dini bir özellik kazanarak devam etti. Mütevelli adı verilen yönetici tarafından idare edilen vakfın kuruluş sebepleri ortadan kalkmadıkça varlığı devam ederdi.
Vakıflar yoluyla cami, mescit, mektep, kütüphane, çeşme, yol, köprü, imaret(aşevleri), hastaneler inşa edilerek işletilmişti. Böylece vakıflar aracılığı ile eğitim, din ve sosyal ve bayındırlık hizmetleri görülmüştü.
Osmanlıda vakıfların bir diğer türü de "avarız" vakıflarıydı. Avarız vakıfları mahalle veya köylerde hastalananların tedavisi, hastalık nedeniyle çalışamayanların bakımları ile kimsesizlerin ve yetimlerin korunması amaç edinmişti.

4. SOSYAL YARDIMLAŞMA KURUMLARI
A. Darülaceze (Yoksullar evi-1895) ve Gureba (garipler) hastanesi : Kadın, çocuk ve yaşlıların korunması ve özürlülerin bakımına yönelik kurulmuşlardır.
B. Hamidiye Etfal Hastanesi : 1899 yılında yani 2. Abdülhamid döneminde kurulmuş çocuk hastanesidir. Etfal, Tıfıl'ın çoğulu yani çocuklar demektir. Bugünkü Şişli Etfal Hastanesidir.
C. Hilal-i Ahmer Cemiyeti : Osmanlıda 1877'de açılır. 1934 te Kızılay adını alır.
D. Donanma Cemiyeti (1909)
E. Darüleytam : 1. Dünya Savaşı sırasında yetim kalan binlerce çocuk, İstanbula ve işgale uğramayan diğer vilayetlere götürülmüştür. Bu çocuklar için "Yetimler Kurulu" kurulmuştur. (1914)
F. Darüşşafaka : Türkiye'nin eğitim alanındaki ilk sivil toplum kuruluşu olan Darüşşafaka, kuruluşu 1873 yılına dayanan parasız, yatılı , karma öğretim kurumudur.
G. Darülmesai : 1917 Dikimevi
H. Darülbedayi (Güzellikler Evi) : 1914 İstanbul Şehir Tiyatroları (bugün)
I. Darülelhan (Nağmeler Evi) : 1917 İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı
K. Hilal-i Ahdar : (Yeşilay 1920 ) -> Kurumun adı 1934 yılında Yeşilay olarak değiştirildi.

OSMANLI DEVLETİNDE HUKUK
Tanzimat Öncesinde Mahkemeler
1. Şeri Mahkemeler
2.Cemaat Mahkemer (Kilise Mahkemeler)
3. Konsolosluk Mahkemeleri (Kanuni döneminde özellikle Fransız davaları için açılmıştır.

Tanzimat Sonrası Mahkemeler
1. Şeri Mahkemeler+ Cemaat Mahkemeler + Konsolosluk Mahkemeleri
2. Ticaret Mahkemeler (Karma Mahkemeler 1847) :Şeri ve ticari davalar dışında hukuk ve cinayet davalarına bakar.
3. Nizamiye Mahkemeleri : Laik Mahkemeler, 1869
Not: Tanzimat Döneminde yeni mahkemelerin açılması hukukta ikililik yaratmıştır.

OSMANLI İMPARATORLUĞUNDA MİMARİ ESERLER
A.SARAYLAR
1. Bey Sarayı/Bursa : İlk Osmanlı sarayı Orhan Bey zamanında 1326'da Bursa'da inşa edilmiştir. Bugünkü Orduevinin olduğu yer/Tophane
2. Edirne Sarayı : 1361 'de kullanılmaya başlanmıştır.
3. Topkapı Sarayı : Fatih Sultan Mehmet döneminde yaptırılmıştır. (1465-1478) *Batı tarzının etkisine rastlanmaz.* 19. Yüzyıla kadar ülke buradan yönetilmiştir. 1924'te müzeye çevrilmiştir. En uzun süre kullanılan saraydır. Topkapı'da Fatih döneminde yaptırılan Çinili Köşk en eski köşk olarak tarihe geçmiştir. /1472
4. Dolmabahçe Sarayı : Sultan Abdülmecid döneminde yaptırılmıştır. 1843-1861
5. Beylerbeyi Sarayı : Sultan Abdülaziz tarafından 1861-65 arasında Üsküdar'da yaptırılmıştır.
6. Çırağan Sarayı : 1871 yılında Abdülaziz tarafından yaptırılmıştır.
7. Yıldız Sarayı : 3. Selimin annesi Mihrişah Valide Sultan için "Yıldız" adıyla yaptırdığı bir köşkten dolayı bu ad ile anılmaya başlanmıştır. Sultan 2. Mahmut, Sultan Abdülmecid ve Sultan Abdülaziz dönemlerinde eklenen köşk ve kasırlarla gelişen buradaki yapılar topluluğu: Sultan 2. Abdülhamid döneminde yapılan binalarla Yıldız Sarayı adını alarak İmparatorluğun Eski Saray, Topkapı Srayı ve Dolmabahçe Sarayı'ndan sonra dördüncü yönetim merkezi olmuştur. Osmanlı Devletinin son sarayıdır.
8. İshak Paşa Sarayı (Ağrı /Doğubeyazıd) : 1685 yılında İshak Paşa'nın babası Solak Abdi Paşa tarafından yaptırılmaya başlanan saray, 1784 yılında İshak Paşa tarafından tamamlandı. Sarayın kalorifer, kanalizasyon ve su tertibatı vardır. Isınma sistemi bulunur.

Osmanlıda Erken Dönem Mimari Eserleri :
*1. İznik Hacı Özbek Camii(İlk Osmanlı Camii)
2. İznik Yeşil Camii
3. İznik Süleyman Paşa Medresesi
4. İznik Orhangazi İmareti
5. İznik İsmail Bey Hamamı (14. yy)
6. İznik Sarı Saltuk Türbesi
7. İznik Kırgızlar Türbesi
*8. Bursa Ulu Camii (İlk Büyük cami 1396-1399)
9. Bursa Yeşil Camii/Medrese/Türbesi
10. Bursa Orhan Bey Camii
11. Bursa Hüdavendigar Camii
12. Bursa Yıldırım/Yeşil/Muradiye Külliyeleri
13. Bursa Yıldırım Bayezid Türbesi
*14. Edirne Eski Camii (Edirne'deki ilk yapı 1414/ 1. Mehmet)
15. Edirne Üç Şerefeli Camii
16. Edirne Muradiye Camii
17. Bilecik Orhangazi İmareti

Osmanlıda Klasik Dönem Mimari Eserleri (1453-1718)
1. Fatih Camii (Külliye) : İstanbuldaki ilk Osmanlı Camiidir. 1470 (Fatih Sultan Mehmet dönemi)
2. Bayezid Camii : İstanbuldaki ilk büyük camii/2. Bayazid (1501-1506) Bayezid Camii İstanbul içinde kronolojik olarak ikinci selatin (Sultanlar) Camisidir. Ancak ilk olan Fatih Camiinin orijinalliği bozulduğu için bu cami en eski cami olarak kabul edilmektedir. Bu dönemin ilk örneği İstanbul Bayezid Camii demektedir. (2. Bayezid -BÜYÜK KÜLLİYELER DEVRİ-)
*3. ikinci Bayezid Külliyesi : Edirne'de 1484-88 yılları arasında Mimar Hayreddin tarafından yapılmıştır. İçinde ruhsal bozuklukların tedavisi için şifahane de vardır.
4. Mimar Sinan (1489-1588 ) (Kanuni, 2. Selim ve 3. Murad dönemlerinde baş mimar (Ser Mimar) olarak görev yaptı.
a. Halep Hüsreviye Camisi : Mimar Sinan'ın ilk eseri
b. Haseki Sultan Camii /Külliye (İstanbul /Fatih) : Haseki Hürrem Sultan tarafından 1538-1539 yılları arasında Mimar Sinan'a yaptırılmış olup, Sinan'ın İstanbul'daki ilk eseridir.
c. Çıraklık dönemi eseri: İstanbul Şehzadebaşı Camisi'dir (1543-1548)
d. Kalfalık dönemi eseri: İstanbul Süleymaniye Camisi'dir. (1550-1557)
e. Ustalık dönemi eseri : Edirne Selimiye Camisi'dir (1575)
f. Drina Köprüsü (1577) Mimar Sinan tarafından Sokollu Mehmet Paşa adına Bosna/ Vişegrad yaptırılan köprüdür.
g. Babür Hükümdarı Şah Cihan, ölen eşi Mümtaz Mahal adına Hindistan/Agra'da yaptırdığı Taç Mahal'de Mimar Sinan'ın öğrencileri : Mehmet Efendi, Hatta Serdar, ve İsmail Efendi görev almıştır.

**5. Sultan Ahmed Camii : Klasik dönemin son büyük eseridir. 1. Ahmet döneminde (Mimar Sinanın öğrencisi) Sedefkar Mehmet Ağa tarafından 1609-1616 yılları arasında tamamlanabilmiştir. Cami mavi, yeşil ve beyaz renkli İznik Çinileriyle bezendiği için ve yarım kubbeleri ve büyük kubbesinin içi de yine mavi ağırlıklı kalem işleri ile süslendiği için Avrupa'da Mavi Cami (Blue Mosque) olarak adlandırılır. 6 minareli ilk camidir.
6. Yeni Camii (Valide Sultan Camii) : Mimar sinan ekolünün son örneğidir. Mimar Davut Ağa (Mimar Sinan'ın öğrencisi sonradan sermimarlığa kadar yükseldi.) inşa edildi. 1597 yılında Sultan 3. Murat'ın eşi Safiye Sultanın emriyle temeli atılan ve 1663 te zamanın padişahı 4. Mehmetin annesi Hatice Turhan Sultan'ın bağışlarıyla tamamlanıp ibadete açılan camidir.
7. Amasya Kapı Ağası Medresesi (1489)
8. İstanbul Rüstem Paşa Medresesi (1550) Mimar Sinanın vezir Rüstem Paşa için yaptığı eserdir.
9. Mostar Köprüsü : Bosna Hersekin Mostar şehrinden geçen Neretva Nehri üzerinde Mimar Sinan'ın öğrencisi Mimar Hayreddin tarafından 1566 yılında inşa edilen köprüdür. 2005 te UNESCO Dünya mirası ilan edildi.

Osmanlıda Geç Dönem Mimari Eserleri
*1. Nuru Osmaniye Camii :3. Osman döneminde tamamlanmıştır. İstanbulda (Çemberlitaş) inşa edilmiş ilk Barok özellikli Camidir/İlk Türk Baroğu
2. Laleli Camii : Osmanlı Padişahı 3. Mustada tarafından inşa ettirilmiş ve bulunduğu semte adını vermiş olan bir camidir. /Türk Baroğu
3. Nusretiye Camii (1826)
4. Ortaköy Camii
5. Dolmabahçe Camii
6. Damat İbrahim Paşa Külliyesi
7. Konya Aziziye Camii
8. Bostancı Camii
*9. Sultan Ahmed Çeşmesi en önemlisidir. Barok sanatının izleri vardır. En çok Lale devrinde gelişmiştir. 3. Ahmet ->Lale devri padişahıdır.

19. ve 20. yyda :
- 2. Meşrutiyet Döneminde neoklasik Türk üslubu adı verilen bir anlayış ortaya çıkar. Mimaride Türk milli tarzını ortaya çıkarmak isteyen bir bakıma "kendine dönüş" hareketidir. Türk neoklasiğinin en önemli temsilcisi Mimar Kemalettin ve Mimar Vedat'tır.
-Mimar Kemalettin Bey (1870-1927) : Ulusal Mimarlık Akımının öncüsüdür. Klasik Türk Mimarlık yapıtlarını dirilterek bir Türk milli üslubu yaratmaya çalışmıştır. Mescid-i Aksa'nın onarımını yapmıştır. Vakıf Hanları ve Ankara'da Gazi Eğitim Enstitüsü ve Demiryolları Müdürlüğü binaları başlıca eserleridir. Ali Talat BEy ve Vedat Tek dönemin diğer ünlü mimarlarıdır.
- 194050 arasında gelişen 2. Ulusal Mimarlık Akımı Selçuklu ve Osmanlı geleneğini devam ettirmiştir. Dönemin önemli eserlerinden biri olan Anıtkabir, Emin Onat ve Orhan Arda tarafından yapılmıştır.