Notes

İki buçuk ay olmuştu, belki de üç. Üç aydır görmüyordum onu, karşımdaydı şimdi işte yanımdaydı. Buluşmuştuk, onu görünce bütün kızgınlıklarım geçmişti, kendimi zor tutuyordum, sert davranmalıydım, yaptıkları için hala kızgındım, o da bana kızgındı, ama ben daha çok kızgın olmalıydım.
Onunla tanışana kadar hayatım salçasız makarna, yakalı gecelik, 0 0 biten futbol maçı gibi geçmişti. Hayatıma girmiş kendimi toparlamamı sağlamıştı, bana yaptıklarını kattıklarını unutamazdım. Ama asıl unutamadığım sevgisiydi, sevgimdi, sevgimizdi. Bazen havada yabancı bir şey görürsün de gözlerine inanamayıp ‘’ benim gördüğümü sen de görüyor musun ‘’ diye yanındakine sorarsın ya. Ben onunlayken gözlerime kulaklarıma vücudumdaki hiçbir hücreye inanamıyordum. Üstüne üstlük yanımdakine de benim gördüğümü sen de görüyor musun diye soramıyordum da.
Elimi tutmaya çalıştı, izin vermedim, sinirli olduğumu bilsin istedim ama o an içim vatan ve millet sevgisiyle doldu, yurdun dört bir yanını demir ağlarla örüp İstiklal Marşı’ nı söylemek istedim. Oturduk çok güzeldi, gülümsüyordu da. O gülünce güneşin voltajı artıyordu, insanlar, binalar, deniz ayrı bir parıldıyordu.

Kulağımda aylardır anıları yansıyordu. Bana oğuz gel demesi yaa oğuz demesini oğuz dalga geçme demesini hep özlemiştim. Çayını karıştırması Mozart tan daha güzel. Baktığı martı daha güzel uçmaya başladı, yeni vapurlar bile güzel görünüyordu. En sevimsiz hareketler bile yakışıyordu ki ona, mesela kimse onun kadar güzel kesemez tırnaklarını, kimse onun kadar güzel kaşınamazdı

Sımsıkı sarılmalıydım, öpmeliydim onu, bırakmayacakmışçasına.
Yapacaktım, ama birazcık burnu sürtmeliydi.
Onu çok seviyordum.