Notes

Starość A Wychowanie
W zasadzie, jeśli przyjmiemy, że „odnowa charyzmatyczna” jest rzeczywiście ruchem mediumistycznym, jeszcze wiele rzeczy, które ciężko było objąć gdy dotyczyły ruchu chrześcijańskiego, teraz bronienie się dla nas wielkich. wypracowanie najmniejszej wątpliwości, że „odnowa charyzmatyczna”, o ile wynika to jej praktyk, ma dużo większe podobieństwo do spirytyzmu a w ogóle do religii niechrześcijańskich niż do Prawosławia. Serce Maryi, której miłość jest jaśniejsza niż śmierć - módl się za nami! Ale gdy uważasz, że twoje „mówienie językami” czy „prorokowanie” czy cokolwiek innego „nadnaturalnego”, czego mogłeś poznać, pochodzi z Boga - w takim razie ta praca winna być dla ciebie drogowskazem do świata prawdziwych chrześcijańskich przeżyć duchowych, jakie są znacznie niższe niż te, których używał do ostatniej pory; powinieneś odkryć, że sztuczki złego są nic dużo dokładne niż mogłeś to sobie wyobrazić, że gotowość naszej upadłej natury ludzkiej do brania iluzji z rację, do mylenia pociech emocjonalnych z doświadczeniami duchowymi, jest znacznie większa niż myślałeś.


Jednak, jeszcze przed wyciąganiem wniosków co do dokładnej natury „ducha”, który jest za zjawiskami „charyzmatycznymi”, na platformie dotychczas zebranych dowodów możemy już pogodzić się z Dr Kochem: „Ruch charyzmatyczny jest efektem bądź omamowych, poprzez które demony wyrażają swoje zdolności” (Koch, str. wypracowanie każdym wymagamy wrócić do szkół prawosławnej tradycji ascetycznej, jakie stanowiły obecnie podejmowane w współczesnej serii artykułów, przy wyjaśnianiu siły z jaką hinduizm więzi swoich wyznawców poprzez prelest’, czyli duchowe oszustwo. Aby zidentyfikować bardziej dobrze tego „ducha” i aby zrozumieć ruch „charyzmatyczny” w sumie, nie tylko pod kątem tego fenomenu ale również jego „duchowość”, oddajmy się bardziej głęboko do źródeł Tradycji prawosławnej. Poszła na ostatnie spotkanie i usłyszała tam o potrzebie uzyskania daru mówienia językami, a po spotkaniu zezwoliła na zamontowanie na nią rąk aby osiągnąć chrzest Ducha Wielkiego i dar mówienia językami. Przypomnijmy sobie dobry opis „charyzmatycznego” mówienia językami, jaki już wcześniej przytoczyliśmy; dar ten nie jest znany raz na zawsze podczas inicjacyjnego doświadczenia „chrztu Ducha Świętego”, ale winien być kultywowany (prywatnie i w unii) a który mierzy się stać „niezbędnym aspektem” bycia religijnego, gdyż inaczej ten „dar” może zaniknąć. Nikt więcej obecnie nie mówił językami, pomimo że zawsze na tych spotkaniach wszyscy modlą się w naturalnym języku” (Koch, str.

Jest wiele nowych przypadków, w jakich pany stracili zainteresowanie modlitwą, czytaniem Pisma Szczęśliwego i w zespole chrześcijaństwem, i nawet zaczęli wierzyć, jako jedyny student, że „teraz bardzo nie potrzebuje czytać Pisma Świętego; Bóg Ojciec sam mu się objawia i przemawia do niego” (Koch, str. 5. Czytelnicy The Orthodox Word zapewne pamiętają opowieść o „czuwaniu modlitewnym” zorganizowanym przez diecezję syryjską Nowego Jorku podczas jej zjazdu w Chicago w sierpniu 1970 roku, gdzie po wytworzeniu pięknej i dramatycznej atmosfery młodzi ludzie zaczęli „świadczyć” kiedy ich zwraca „duch”. Początek jest czysty: tylko przez ascetyczne nauczanie prawosławne człowiek, który otrzymał Ducha Świętego podczas swego Chrztu i Bierzmowania, że w prywatnym życiu zdobywać prawdziwe dary Ducha Świętego; poucza ono jako rozpoznać i ustrzec się przed duchowym oszustwem. Dla niej w byciu szacuje się człowiek, jego poczucia, troski, tematy i rozterki. Gdy dotarła do siebie wciąż siedziała na ziemi i jej usta same ukazywały się i krzyczały coś automatycznie bez związku.

Gdy sułtan chciał wydać za mąż którąś ze prostych konkubin, one niekiedy odmawiały - wolały dobre występowanie w haremie. Tak dlatego św. rozprawka , biskup Nowogrodu (31 styczeń) wbrew radzie swojego właściciela i nieprzygotowany duchowo, rozpoczął życie pustelnicze także od razu zaczął słyszeć głos, który razem z nim wspólnie się modlił. Potem przemówił „Pan” do niego zaś posłał „anioła” aby modlił się zamiast niego, oraz by nauczył go, żeby zamiast odprawiać modlitwy czytał książki, żeby móc nauczać ludzi, którzy będą do niego przynosić. Teraz przytoczymy świadectwa kilku osób, które opuściły ruch „charyzmatyczny” lub odmówiły przyłączenia się do niego, ponieważ odkryły, że „duch” który go wywołuje nie jest Duchem Świętym. Pracę tę przeczytało niewiele osób realizujących w „odnowie charyzmatycznej”; wiele z nich opuściło po ten kierunek, uznając że duch którego przebywali w seansach „charyzmatycznych” nie był Duchem Świętym. Aż do ostatniego zajęcia cytowaliśmy, z elementem stwierdzeń Dr Kocha, wyłącznie przychylne „odnowie charyzmatycznej” relacje, w których oglądały się świadectwa ludzi wierzących, iż są pod działaniem Ducha Świętego.


Read More: https://liceumpodstawowe.pl/artykul/7585/kamieniarze-gustave-courbet-interpretacja