Notes

19 yaşındaydı, kendi şehrinde kazandığı üniversiteye parasızlıktan gidememişti. Tarlada yeterli para yok diye babasının yanında çalışmadı, köyüne bir saat yürüme uzaklığında olan lokantada garsonluğa başladı. İşe herkesten önce gidip herkesten sonra çıkıyordu Mustafa. Küçüklüğünden beri bağ bahçe işlerinde babasına yardım etmesi elini pek çok işe yatkın hale getirmişti. Gerektiğinde ayağı kırılan sandalyenin tamirini de, etleri kesemez hale gelen bıçakların bilenmesini de, dükkanın tabelasının temizliğini de hiç gücenmeden yapıyordu. Oradaki herkesten çok paraya ihtiyacı vardı.
İşlerin en yoğun olduğu Pazar gününde lokantada sular kesildi. Yetişmesi gereken bulaşıklar, demlenmesi gereken çaylar vardı, kendi sularını lokantanın yanındaki dereden su motoru aracılığıyla çekiyorlardı. Müdür Mustafa’yı yanına çağırdı. ‘’ Şu motora bakıver hele Mustafa yoksa işler kalacak ’’ dedi. Mustafa gitti, elektrik gelmiyordu motora. İlerde balık küçük oğluyla balık tutmakta olan adamı gördü. Gülümsedi. ‘’ Rastgele abi’’ dedi. Elektriği verdikleri yere çıktı, şalterleri indirdi. Kablolardan birisi kopmak üzereydi, şansına yerdeki penselerin, keserlerin olduğu kasada kablo bandı buldu. İncelen kabloyu bantladı. Şalteri yukarı kaldırdı, motoru çalıştıracak düğmeye bastı. Motordan gelen çalışma sesini duydu, bir sigara yaktı, akşama kadar sigara içecek başka zaman bulamayacağını biliyordu.
Sigarasından üç fırt çekmişti ki gelen ağlama sesine kulak kabarttı. Kafasını dışarı çıkarttı gördüğü şeye inanamıyordu. Eli ayağı kesildi. Balık tutan adam su motorunun üzerine yığılmış duruyordu, hıçkırarak ağlayan oğlunun sesi her yeri dolduruyordu. İrkildi. Ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Adamı öldürmüş küçücük bir çocuğun babasız kalmasına sebep olmuştu. Derin bir fırt çekti sigarasından. Cebine soktu elini, masaları sildiği bezi buldu cebinde. Sigortayı indirip motoru durdurdu, dokunduğu her yeri silmeye başladı hiç düşünmeden, motorun olduğu yere indi adamı motorun üzerinden kaldırdı motorun üzerini de silmeye başladı. Adamın oltası motora dolanmış, misinayı kurtarmak için aşağıya inen adam gelen elektrik akımına kapılmıştı. Adamın gözlerine baktı. Olanlara, olanları gizlemek için yaptıklarına inanamıyordu. Hapiste de yatamazdı, yaşı daha çok gençti, para biriktirecekti, okuyacaktı, evlenecekti. Hem bilerek de yapmamıştı ki. Çocuk yanına geldi.
-Babamı sen öldürdün.
Bu sözü duymamak için ölmeyi yeğlerdi. Gözleri doldu. Hissettiği acizlik, o kadar ağırdı ki, bu his fiziksel acıya dönüşmeye başlamıştı bile. Çocuk saldırmaya başladı Mustafa’ya. Tepki vermedi. Öylece kalakalmıştı. Mustafa’ya bakmaya gelen müdür gördükleri karşısında donmuş vaziyetteydi. Ölmüş bir adam, elemanına ağlayarak saldıran ufacık bir çocuk. Çocuğa sarıldı. ‘’ Sakin ol paşam, her şey geçecek’’ dedi. Geçmeyecekti, babasını hiçbir şey geri getirmeyecekti. Artık balık tutacağı, kucağında oturup araba sürmesini öğreneceği, iş çıkışı eve gelirken ceketinin cebinden tadellesini alacağı bir babası yoktu. Babasının yanına oturdu. Dürtüyordu, uyan diyordu ‘’baba uyan’’. Müdür Mustafa’yı kolundan tutup çocuktan uzaklaştırdı. Mustafa’ ya anlat dedi. Her şeyi anlattı Mustafa. Müdür sigara yaktı. Konuşmadı bitene kadar. Gözlerini ayırmadan çaresizce ona bakıyordu Mustafa. Ona onun suçu olmadığını, ama jandarmalara bunların hiçbirini söylememesini söyledi. Taksirle adam öldürmekten içerde yatardı ve dükkana mühür vurulurdu.
Ambulans sesleri, adamın gelen karısıyla çocuğun birbirine karışan hıçkırık sesleri, jandarma sorgulamaları, savcıya verdiği ifade ve nihayet tutuksuz yargılanmak üzere serbest kalışı. Yaşadığı ve yaşayabileceği en kötü gün olduğundan emindi. Müdürün istediği ifadeyi vermişti. Adamı ve çocuğunu orda görmediğini, görse onları uyaracağını söyledi. Elektrik aksamında da sıkıntı yoktu. Motoru da zaten sabah çalıştırmışlardı. Ufacık ağlamaktan konuşamayan çocuğa kimsenin inanmayacağını söylemişti müdürü ona. İnanmamışlardı da, serbest bırakmışlardı onu. Hatta köye o saatte giden otobüs olmadığından polisler evine kadar bırakmışlardı onu.
Eve gitmek yerine birkaç sigara içmek için okulun bahçesine gitti, hiç kimse yoktu. Oturdu, ağlamaya başladı. Sebep verdiği olaylara inanamıyordu. Saatlerce kaldı orda. Eve döndü, bundan sonra o çocuğun o adamın gözlerinin önünden gitmeyeceğini biliyordu. Ancak yarın işe gideceği için uyuması gerekiyordu, paraya ihtiyacı vardı.