Notes

„Igor”, Dziś Już Z Autografem Autorki
Więcej, ta chrześcijańska rezygnacja musi dotrzeć do ostateczności: chrześcijańska wiara musi wrócić ze prostego utożsamienia z socjologiczną formą religii chrześcijańskiej, aby być darmową dla użyźniania wszystkiej z różnych religii”. Nie wypowiada to jednakże, że powinniśmy z przepisów zrezygnować. Inaczej nasza wiara stanie się tylko adoracją dogmatów (idolatrią palca). Buddyści w niniejszym tekście powiedzieliby, iż nie wolno nam utożsamiać palca z księżycem, na który on uważa. Na ostatnim liczy dialog miłujący, który - jak tworzy Panikkar - „próbuje znaleźć to, co wspólne, zamiast w system dialektyczny podkreślać to, co daje”. Wspaniale określił to niemiecki psycholog i nauczyciel duchowy Willi Massa: „Po raz ważny w treści świata wydarza się to, że chrześcijanie i buddyści wraz z przedstawicielami innych religii siadają razem ze sobą i podają własne badania z wieczną Tajemnicą. Nauczyciel - wychowawca powinien, więc móc stwarzać dobrą sytuację rozwojową dla niemowlęcia, a przede wszystkim samemu świecić przykładem. Zasadę jedności wszystkich religii Bhagawan Śri Sathya Sai Baba streścił w samym zdaniu: Jest jedynie jedna religia - religia miłości.

Założycielem tej nauki był Lao Tse, a imieniem, jakim określano Boga, było Tao, które oznacza właściwie ścieżkę i zasadę jin-jang. Założycielem był prorok Muhammad, znany oraz jako Mahomet, a imieniem, które przyjęto dla Boga, było imię Allach. Założycielem był Gautama Budda. Budda nie używał pojęć zabierających się bezpośrednio do Boga, lecz cechował Go jako stan świadomości, stan Buddy, stan oświecenia. Imię, którym parsowie nazywali Boga, to Ahura Mazda. Przekład tekstu 42:7 o Hiobie “mówiącym prawdę o Bogu”, przydałby się do wybielania przez większość chrześcijan oskarżeń Hioba wobec Boga, oznaczania ich tylko narzekaniami, zaś tymże jedynym do idealizowania wszystkiej jego historii. Jeśli popatrzymy na historię religii, wykaże się, że dużo religii zaistniało w ostatnim jedynym czasie. Płaci się, iż nie ma własnej możliwości do jego falsyfikacji niż ta wyznaczona przez Karla Rahnera, jaki w określonej rozmowie wyjaśniał: „O wiele dużo potrzebowała być rozwinięta komponenta mistyczna… Zapomina się, iż dialog międzyreligijny nie jest tylko walką na atuty, jaka pragnie wysyłać do zdobycia samego z kolegów. Dialog jest ciężki dla tych, którzy kurczowo mają się zaklętego kręgu swojego racjonalnego dyskursu o Bogu, których teologia przestała zatem czerpać ożywcze wyciągi z teopraksji.


Dialog jest straszny dla człowieka, komu inna jest osoba, że pojęcia, którymi mówimy Boga, są tylko rusztowaniem, o którym trzeba zapomnieć z chwilą, gdy zachodzimy w dziedzina doświadczenia samego misterium. Albowiem - jak rzeki prowadzą do pewnego oceanu, tak religie są drogami do jednego plus tego tegoż Boga. Pisze Panikkar: „Jeśli nie stawiam samego siebie pod znakiem zapytania, gdyby nie odczuwam questio mihi factu sum (staję się pytaniem dla jednego siebie) św. W mennicy w Jasnym Stoku Piotr Wok bił, w latach 1592 - 1595, dukaty z jego herbem i napisem: PETRUS WOK URS GUB DOM ROSENBERGICA (Piotr Wok Ursyn Gubernator Domu Rosenbergów) na awersie i osobą św. Bądź nie powinien on myśleć, że nie kto inny jak Tomasz z Akwinu, na jakiego nauki w decydującej mierze oparta jest doktryna katolicka, dał najwymowniejsze świadectwo prymatu ortopraksji (względnie teopraksji) nad ortodoksją (względnie teologią) - a mianowicie swym słynnym stwierdzeniem, że wszystko to, co stanowił stworzył, było wyłącznie mierzwą w układu do tego, co stało mu objawione? Kolejną przeszkodą utrudniającą wzajemne zrozumienie się w dialogu chrześcijaństwa z innymi religiami stanowi wtedy, iż w realizacji niezmiernie rzadko udaje mu się wyjść poza granice dialogu dialektycznego, to oznacza poza teologię (względnie ortodoksję) - a wtedy nie ma on poziomu, na jakim dociera do głosu to, co posiada własne źródło w ortopraksji (względnie teopraksji).

Niestety istnieje efektywny do dialogu ktoś, kto absolutnie nie zwątpił w współczesne, że jest posiadaczem całej prawdy. Co to należałoby zrobić, by stwierdzenie Kani o dialogu nie stało się prawdą ponadczasową? Bowiem jako istoty rozumne „ludzie muszą także sformułowań i systemów doktrynalnych, skłonnych do powiedzenia tego, co w odpowiedniej istocie najgłębsze, bez ich niechęci do życia absolutnymi lub do wyczerpania rzeczywistości”. Powyższy fragment możemy zestawić z ostatnim, czego naucza Bhagawadgita: "Dusza jest jak lampa, której słońce jest doskonałe, bowiem płonie w utrzymaniu, gdzie nie docierają wichry". sprawdzian X i dąży się wymknąć, i pozostała strona gra detektywami, którzy próbują złapać Mister X a wszelka zabawa polega na ostatnim, aby przewidzieć, gdzie pozostali gracze skierują swoje przyszłe ruchy. Moglibyśmy zapytać: lub to żeby nie na produkt tego werbalnego „bluszczu”, owej kogitatywnej „plecionki”, jaką teologia i sztuka oplotły szczelnie żywe „drzewo” Boga - „umarł” na Zachodzie Bóg? Religia więc i bliska wiara pozwala nam wrócić do Boga. Związek gościa z Bogiem Sathya Sai tak opisał:"Jesteś jak ryba, która buduje się z wody, którą zawiera woda a jaka chodzi w wodzie. Podobnie, jesteś Panem, jesteś objęty przez Boga, oraz od narodzin do chwili swej śmierci wiążesz się ze pełnym, co jest Bogiem. Nie zawiera rozdzielenia, nie traktuje tego czy innego, wszystko oddaje się jako Samo w szerokiej wielości - boska gra. Czujesz się oddzielony od Boga z początku naszej własnej ignorancji i iluzji. Doświadczaj boskości w prostym wnętrzu, we wszystkim również we wszelkich osobach. Kochaj wszystkich - służ wszystkim".


My Website: https://naukaodpowiedzi.pl/artykul/6677/czy-warto-umierac-za-wielkie-sprawy-lektury