Notes

Günlerden bir gün Arif o kadar dertliymiş ki derdine çare bulmak zormuş o kadar yorgun düşmüş ki hayata karşı her şeyden tamamen uzaklaşmak istiyormuş hayattan hiç umudu yokmuş o kadar bıkmış ki o kadar usanmış ki hemen hemen her gün hastaneye gitmeye başlamış ruhsal sağlığı çökmek üzereydi umudu olmayan bir insandan ne beklerdin ki her gün hastanede uyuyordu neredeyse onun için okul bitmişti okuldan da umudu yoktu her gün zorluyorlardı okula gitmeleri için ama Arif de tuhaf bir şey vardı bir yeri eksikti eksik olan parçayı bulamıyordu düşündükçe çıldırıyordu ölmek istiyordu her şeyden bıkmıştı hayattan özellikle de hayattan usanmıştı.

Sonra bir şey fark etti Arif onu bir şey sürüklüyordu hayat onu bir yere sürüklüyordu Evren zamanı geldi diyordu TEKRARDAN başlamanın zamanı geldi diyordu Arifte bir umut doğdu. Ve insanlarla konuşmaya başladı o kadar insanlarla konuştu ki hayata bakış açısı değişti Arif'in. Konuştuğu insanlardan bir tanesi çok farklıydı Arif'in içine işlemişti o kişide bir şey fark etti Arif. Geleceği gördü. Yalnız olmadığını anladı Arif. VEEE Her şey bir merhabayla başladı.

Konuştuğum insan o kadar farklıydı ki neredeyse benim düşündüklerimin aynısı onda da vardı. Hayata bakış açımız herkesten farklıydı. BİZ FARKLIYDIK O YÜZDEN.

Arif o insanı mutlu edecekti çünkü çok acı çekmişti kendisinden de kötü acılar yaşamıştı hayatını kendisine zehir etmişti Arif gibi ama O Ariften de beterini yapmıştı. O da Arif gibi hemen hemen her gün hastaneye gidip geliyordu. Onun da hayattan beklentisi yoktu. O da aynı şeylerden nefret ediyordu.

Arif üzülürken krize giriyordu her gün ölümle baş başaydı ama bu sırrı hiç kimseye söylemedi çünkü kendisine değer verenleri üzmek istemiyordu. Arif için o insanlar mutlu olsun kendisine yetiyordu zaten. Ve Arif öyle şeyler düşünmeye başladı ki O'nun sayesinde O Arif'in hayatına zevk katmaya başladı. Hayatın ne demek olduğunu anlattı. Bizim nasıl bir dünyada yaşadığımızı gösterdi yaşadıklarımızla ne yaşadıysak beraber yaşadık üzüldüysek beraber hastaneye gittiysek beraber Arif onunla her şeyi yaptı.

Arif her şeyin farkına vardı. Geleceğe dair planlar çizmeye başladı. O ise Arif mutlu oldukça kendisi de bir şeyler yapmanın zamanı geldiğini değişmenin zamanı geldiğini anladı hayatın nasıl bir şey olduğunu mutlu olmanın güvenmenin bir dostun nasıl olacağını anladı Arif sayesinde. Tabii bu birbirine sadık dostları kıskanan da çoktu. Onlar ayırmaya çalıştılar iki sadık dostu ama başaramadılar BAŞARAMAYACAKLAR DA çünkü bu dünya da kalplerimiz bizi anlıyor Duygularımızı anlayabiliyoruz. Bilmiyorum siz böyle bir dosta sahip oldunuz mu ama böyle bir dosta sahip olduysanız sakın ama bırakmayın çünkü o an sizin hayatınızın bittiği an olacaktır.

Kıskananlar çoğaldıkça iki sadık dost biraz daha huzursuz olmaya başladı. Peşine kavgalar kavgalar beraberinde geldi. Arif hayatının en büyük acısını yaşadı ama SUSTU BEKLEDİ SABRETMEKTEN BAŞKA BİR ŞEY YAPAMADI. Onu yönlendiren ise kalbiydi. Bir gün dayanamadı yataklara düştü umudu kesildi her şeyden nefret etmeye başladı özellikle de kendisinden o kadar nefret etti ki nasıl bu hale geldim diye kendisini affetmedi. Ağrı kesiciler ona yaramıyordu doktora yalvarıyordu bi tane daha ağrı kesici ver diye doktor vermiyordu ölüm tehlikesiyle karşılaşırsın yoksa diyordu ve Arif dayanamadı ölmeyi de göz önüne aldı ARİF İÇİN HER ŞEY BİTMİŞTİ O AN BULABİLDİĞİ KADAR İLAÇ BULDU VE O ANDA HEPSİNİ MİDESİNE İNDİRDİ ÖNÜNDE Bİ NOT VARDI AFFET YAZIYORDU SADECE...

O AN HER ŞEY DURMUŞTU HER ŞEY BİTMİŞTİ HİÇ KİMSENİN HABERİ YOKTU ARİF'İN BÖYLE BİR ŞEY YAPTIĞINDAN HERKESTEN UZAKTAYDI VE BAYILMIŞTI ARİF.

TÜM HAYATIM GÖZÜMÜN ÖNÜNDEN GEÇTİ YAPTIĞIM TÜM HATALAR YAŞADIĞIM TÜM TALİHSİZLİKLER HASTANE GÜNLERİ ACILI GÜNLER KAZA YAPTIĞIM GÜNLER HEPSİ GÖZÜMÜN ÖNÜNE GELDİ HER ŞEY BİTMİŞTİ...

HAYIRR BİTMEDİ ASIL HER ŞEY BUNDAN SONRA BAŞLIYORDU ARİF UYANDI ÖNCE AFALLADI BİRAZ GÖZLERİNİ AÇTI NE YAPTIM DİYE DÜŞÜNDÜ UNUTMUŞTU HEMEN HEMEN HER ŞEYİ AYAĞA KALKMAYA ÇALIŞTI KALKAMADI ÇÜNKÜ PARÇASI EKSİKTİ ONUN AMA BİR UMUT DOĞDU ONDA HİÇBİR ŞEY BİTMİŞ DEĞİLDİR HER ŞEYE TEKRARDAN BAŞLANABİLECEĞİ AKLINA GELDİ. İLK OLARAK DOSTUNU ARADI ÖZLEMİŞTİ ONU O KADAR ÖZLEMİŞTİ Kİ NE YAPACAĞINI NE DİYECEĞİNİ BİLMİYORDU SADECE SUSUYORDU AMA HİSSETTİRMEYE ÇALIŞIYORDU ONA..

DURDU DURDU İLK BAŞTA KENDİNE GELMELİYDİ TOPARLAMALIYDI KENDİSİNİ TOPARLANMAZSA HER ŞEY BİTECEKTİ YİNE 5 GÜN BOYUNCA GÖZÜNE BİR UYKU GİRMEDİ ARİF'İN AİLESİ TELAŞLANMAYA BAŞLADI KORKUYORDU ARTIK ARİF'TEN AMA ARİF ONLARA HİÇBİR ŞEY ANLATMIYORDU BİLMESİNİ İSTEMİYORDU ARİFİ TEK BİR KİŞİ BİLİYORDU KENDİSİNİ ANCAK O ANLAYABİLİRDİ O SADIK DOSTU ANLARDI SADECE

ARİF KONUŞMAYA BAŞLADI DOSTUYLA KENDİ DURUMUNU ANLATMADAN ÇÜNKÜ CANI UMRUNDA DEĞİLDİ ONUN ONUN İÇİN SADECE SADIK DOSTU MUTLU OLSUN YETERDİ ONU TEKRARDAN ESKİSİ GİBİ KALMAYA İKNA ETMELİYDİ ÇÜNKÜ HER ŞEYİ ONA BAĞLANMIŞTI MUTLU OLMASI İÇİN SADECE ONA İHTİYACI VARDI AMA O KIRILMIŞTI ARİF E

ARİF HER ŞEYİ BAŞTAN ALMAK İÇİN TEKRARDAN BAKTI HAYATINA NE YAPABİLİRİM DİYE DÜŞÜNDÜ BEN SÖZLERİMLE ETKİLİ OLAMAM AMA KALBİMLE DAHA ETKİLİ OLABİLİRİM ONA NELER HİSSETTİĞİMİ HİSSETTİRMEM GEREKİYORDU VE BUNUN İÇİN GÜNLERCE DÜŞÜNDÜ YALVARDI YAKARDI ALLAH'A VE BİLİYOR MUSUNUZ NOLDU SONUNDA

HER ŞEY TEKRARDAN BAŞLADI HAYAT TEKRARDAN BAŞLADI SADIK DOSTU ONU AFFETMİŞTİ O KADAR SEVİNMİŞTİ Kİ ARİF HAYATININ EN MUTLU GÜNÜYDÜ ÇÜNKÜ ONSUZ BİR ŞEY DÜŞÜNEMİYORDU SADIK DOSTU ONA CAN KATMIŞTI VE BUNLAR SADECE BİR SIR OLARAK KALACAKTI ÇÜNKÜ İNSANLARIN KISKANMASI SONUCU ÇOK KÖTÜ ŞEYLER YAŞAMIŞLARDI İKİSİ DE

ŞİMDİ O KADAR MUTLULAR Kİ HİÇ KİMSE ONLARI AYIRMAYA CESARET ETSE BİLE KALPLERİNİ AYIRAMAZLAR BİR İNSANIN DUYGULARINI YOK EDEMEZLER ARTIK.

TEKRARDAN

Arif.