Notes

„Informatyka Kwantowa” - Co Więc Takiego?
Pomijając, póki co, Maeztu, przypomnijmy że Azorín teraz na wstępie XX wieku wszedł do Partii Konserwatywnej także był deputowanym z jej ramienia do Kortezów, a w toku wojny domowej - również jak Benavente - poparł nacjonalistów i do kraju działania był w establishmencie kulturalnym państwa Franco. Najbardziej niebezpieczne były meandry ideowo-polityczne Unamuna: w młodości marksizujący anarchista, następnie liberał, uprawiający gwałtowną opozycję (z zagranicy) przeciwko gładkiej i paternalistycznej dyktaturze generała Miguela Prima de Rivery w latach 1923-30; poparł proklamowanie II Republiki (patrząc w niej - jak większość intelektualistów jego pokolenia - „piękną dziewczynę” /la niña bonita/), aby prawie natychmiast zacząć ją iść z pracy konserwatywnych i antydemokratycznych; przejął nieomal ideowy patronat nad założoną przez syna swojego niegdysiejszego wroga, „faszystowską” Falangą, i zdecydowanie poparł wojskowo-nacjonalistyczne alzamiento, oznaczając je jako obronę cywilizacji chrześcijańskiej przed epidemią szaleństwa, anarchii i barbarzyństwa i został dany przez nacjonalistów rektorem uniwersytetu w Salamance, ale już 12 X 1936 starł się publicznie z gen. Przy czym poszła ze mną z razu do każdego księgowego, że ma mi ustalić pensję, bo ja tutaj będę grała, bo ona mnie chce jako dolmeczera, to stanowi tłumacza. Sprawę z programowaniem można rozpocząć praktycznie w wszelkim wieku, przy czym, im łatwo, tym dużo. Plastyka powiek dolnych jest zabiegiem wykonywanym przy nadmiarze i/lub obwisłości skóry powiek dolnych.


131 Cyt. za: Paweł Skibiński, Państwo generała Franco. 102 Zob. Stanley G. Payne, Franco y José Antonio. 77 Zob. Eugeniusz Górski, Hiszpańska refleksja egzystencjalna. 101 Zob. Adam Wielomski, Rewolucja tradycjonalistyczna. Adam Kruczkowski, Dzieło Boże w Hiszpanii, Wrocław 1981, s. Historia de la evolución ideológica del carlismo a través de dos siglos de lucha, Pamplona 1999; Adam Wielomski, Teologia polityczna hiszpańskiego karlizmu, „Pro Fide Rege et Lege” 1999, nr 3-4(35), s. LXIII, s. 376-506; Melchor Ferrer, Historia del Tradicionalismo español, I-XXX, Sevilla 1941-79; Vicente Marrero, El tradicionalismo español del siglo XIX, Madrid 1955; Francisco Elías de Tejada y Spínola, El tradicionalismo político español, rkps., Sevilla 1955; Santiago Galindo Herrero, Breve historia del tradicionalismo español, Madrid 1956; Manuel de Santa Cruz, Apuntes y documentos para la historia del tradicionalismo español 1939-1966, I-XXIX, Madrid 1979-82; José María Alsina Roca, El tradicionalismo filosófico en España. Melchor Ferrer, Breve historia del legitimismo español, Madrid 1958, Francisco Elías de Tejada także in., ¿

129 Michel del Castillo, Hiszpańskie czary, przeł. Oliveira Salazar, Rewolucja pokojowa, przeł. 72 Cyt. za: Józef Dzierzykraj-Morawski, Literatura hiszpańska, w: Wielka Literatura Powszechna, red. 128 Cyt. za: Tadeusz Miłkowski, Paweł Machcewicz, Historia Hiszpanii, Wrocław 2000, s. 126 Cyt. za: ibid. 71 Marcelino Menéndez y Pelayo, La historia de los heterodoxos españoles, Madrid 1881, cyt. Josep Carles Clemente, Historia del carlismo contemporáneo: 1935-1977, Barcelona 1977; id., Los orígines del carlismo, Madrid 1979; id., El Carlismo. La contre-révolution en Espagne, Biarritz 1993; Alexandra Wilhelmsen, La formación del pensamiento político del carlismo, 1810-1875, Madrid 1995; Gabriel Alférez, Historia del Carlismo, Madrid 1998; Fermín Pérez-Nievas Borderas, Contra viento y marea. Okaż się wyobraźnią. Która stara ich treść? Historia Portugalii w XX wieku, Pułtusk 2000, s. 116 W wypadku Portugalii traktowało to szczególnie znany wymiar w postaci oporu stawianego lewicowym partyzantkom, wspomaganym przez Moskwę, na polach zamorskich imperium luzytańskiego, jak Angola czy Mozambik. Doskonałym przykładem ważącej proporcje powściągliwości sumiennego badacza, stanowi w niniejszym faktu współczesny sprawdzian , prof.

Calvo y Sotelo (José), w: Enciclopedia Universal Ilustrada Europeo-Americana. 66 O tradycjonalizmie hiszpańskim w ogólności zob.: Tradicionalismo, w: Enciclopedia Universal Ilustrada Europeo-Americana, Madrid 1928, t. Madrid 1971; Joseph Zabalo, Le carlisme. 83 Id., Defensa de la Hispanidad, Madrid 1998, s. 88 Id., Defensa…, s. 96 Id., El concepto contemporáneo de España. Uważam, że można podjąć świętą Krucjatę w projektu odbicia grobu Rycerza Szaleństwa spod władzy rycerzy Rozumu” - Miguel de Unamuno, El sepulcro de Don Quijote, w: id., Ensayos, Madrid 1967, t. 76 Wymownym dokumentem tego jest atrakcyjna filipika Unamuna, wymierzona z pewnością również, skoro nie głównie, w Menéndeza: „Uważam, że ważna powziąć świętą Krucjatę, aby odbić grób Don Kichota spod władzy uczonych, księży, cyrulików, książąt i kanoników, którzy go zajęli. Całość narasta do dużych akordów tutti, wywołujących wrażenie „krzyku rodzenia”, pęknięcia nieba i ziemi, aby znów wrócić do snucia motywicznego w pianissimo. Przede każdym muzykom! Obecne w ich interesie leży, żeby mogli dołączyć do gry bez troszczenia się o dodatkowe sprawy logistyczne. 107 Godny podkreślenia, albowiem bardzo ważny, jest fakt, że znaczną większość „dysydentów” frankizmu, jacy w latach 60. przeszli do „opozycji demokratycznej”, a ideologicznie na pozycje progresywizmu katolickiego i socjaldemokratyczne, stanowili właśnie uprzednio najbardziej gwałtowni także nie kryjący sympatii dla totalitarnego narodowego socjalizmu intelektualiści Falangi, tacy jak: Dionisio Ridruejo, Pedro Laín Entralgo, Antonio Tovar czy José Luis Aranguren; sprawiedliwie należy jednak przyznać, że podobną ewolucję przeszli „integryści” katoliccy: Joaquín Ruiz Giménez, Luis Sánchez Agesta, Antonio Fontán czy teoretyk restauracji Rafael Calvo Serer, a nawet sam z działów (Partido Carlista) ultratradycjonalistycznego karlizmu, skupiony wokół ekscentrycznego księcia Hugona Karlosa z „parmeńskiej” linii Burbonów - zwolennika „socjalizmu samorządowego”.


My Website: https://tekstynauka.pl/artykul/6265/dodawanie-uamkow-dziesietnych-klasa-5-pdf