Notes

EPP - Technika Malowania - Sklep Modelmotor
Najpopularniejszy serwis wideo przyciąga miliony użytkowników oraz dostarcza marce mnóstwo narzędzi, ułatwiających dotarcie do nich. Nie narzeka także badań pokazujących, która technika operacyjna daje najdoskonalsze efekty. Posiada jeszcze całkiem sporo fosforu i sodu. 2. Stanie na brzuchu z rozstawionymi po bokach i zgiętymi rękami (ręce oparte na dłoniach). 1. Dziecko wznosi się na brzuchu z wybranymi przed siebie rękami. Zabawa Raki - będąc na plecach, z wybranymi rękami za głowę oddając się nogami, wszyscy unoszą się na plecach po ziemi i kontrolują palcami ręki - szczypcami złapać inną przesuwającą się w współczesny sposób osobę. Jak daleko - rodzice i dziecko siedzą na plecach na podłodze. 7. Sam z ćwiczących wykonuje skłon tułowia w początek i poszukuje współćwiczącego za stawy skokowe , drugi jednak wykonuje przewrót w przód na plecach partnera przez występowanie na rekach. 4. W zestawieniu tyłem do siebie, zatrzymując się za ręce wystawione do góry, jeden z ćwiczących wykonuje opad tułowia w przód i poszukuje partnera o nogach ugiętych do miejsca przodem do siebie. 6. ćwiczący w siadzie prostym budują się o siebie plecami , mając się za RR wzniesione do góry.

7. W miejscu tyłem do siebie, opierając się plecami o RR splecionych pod łokcie, ćwiczący wykonuje przysiady. 7. P.W. siad rozkroczny przodem do siebie , trzymając się za RR i umieszczając się stopami o stopy partnera- sam z ćwiczących wykonuje skłon T w przód , drugi razem w koniec. Rowerek - duży oraz dziecko są na plecach, stopami składają się o stopy partnera, kreślą wspólnie kółka w powietrzu, „idą na rowerze”. 3. Ćwiczący ustawieni prawym ( lewym ) bokiem do siebie w niewielkim rozkroku, radzą sobie dłoń i wzmacniają o siebie stopy. Ćwiczący stojący , wykonuje lekki skłon T w przód. 1. Kształtowanie świadomości naszego ciała poprzez nazywanie części ciała i kierunków z jego podstawie: lewa - prawa, góra - dół, przód - tył. 5. Wdrażanie poprzez zabawy ruchowe do rozumienia pojęć: na, pod, za, obok, za mną, przede mną, przód, tył, do przodu, do tyłu. „Chodź do przodu. Zmierzaj do tyłu. 4. Prowokowanie dziecka do uzupełniania brakujących części osoby na fotografii lub rysowanie pod jego dyktando. U trzylatków należy kształtować świadomość schematu naszego ciała, motywować do współtworzenia schematu postaci człowieka za pomocą różnorodnych technik plastycznych, uświadamiać relacje pomiędzy własną osobą, a otoczeniem.

1. Kształtowanie świadomości własnego ciała i systemu innej osoby (dotykanie, nazywanie, widzenie w lustrze), uświadamianie zgodności stron względem osi pionowej ( po wewnętrznej stronie masz serce oraz wtedy oczko jest po wewnętrznej cesze a toż uszko jest po lewej stronie, itd.). U czterolatków należy kształtować świadomość schematu swego ciała i pozostałej osoby, zachęcać do czynienia rysunku postaci - uważać na detale, wdrażać do odkrywania i dawania pojęć połączonych z miejscem dziecka w dali i położeniem przedmiotów wokół niego. Sześciolatki powinny określić miejsce innego mężczyzny w okolicy i miejsca przedmiotów względem własnej osoby a oryginalnych obiektów. Należy także wdrażać dzieci w ostatnim wieku do mienia właściwych proporcji na kształtu i skłaniać do uprawiania prostych poleceń połączonych z kręceniem się w okolicy. U sześciolatków należy kształtować orientację kierunkową w planie ciała także w dziedzin i stosować do całego rozumienia poleceń związanych z podejmowaniem się w pewnych celach. 3. Świadome interesowanie się w przestrzeni (zabawy typu: dąż do przodu, cofnij się do tyłu, połóż przedmiot przed sobą, zostań na krzesełku, połóż klocek pod stołem, itp.). 3. Wytyczanie kierunków od obranego tematu (na lewo od stołu, pod stołem, na zlecenie od drzwi, próby słownego określania drogi prowadzącej np.: z dworu do najbliższego sklepu itp.).

1. Słowne określanie celów w schemacie swego mięsa i w dziedzin, w której dziecko się porusza lub przemieszcza przedmioty. U pięciolatków należy kształtować orientację kierunkową w projekcie własnego ciała zaś w projekcie innej osoby. 3. Nazywanie partie ciała sytuacje na ilustracji. 2. Nazywanie części ciała misia lub lalki. Połóż misia na głowie / pod pupą” (jako żart, który w rzeczywistości utrudnia zadanie). „Podnieś misia do głowy. Wycieczka - ciąganie dziecka w kocu- za ręce, na nogi, na zrolowanym kocu. 5. Jedna osoba , stojąc, trzyma za stawy skokowe drugą , będącą w podporze przodem i daje ugięcia i wyprosty ramion. Lustro - dziecko jest naprzeciw rodzica, odniesione do niego przodem. Lustro - rodzice a dziecko są naprzeciwko siebie, dziecko wykonuje dowolne ruchy, gesty, wykorzystuje mimikę twarzy, rodzic naśladuje ruchy dziecka- zmiana ról. Bączek - rodzice a dziecko spoczywają na posadzce z nogami ugiętymi w kolanach i szybko uniesionymi. klik - dziecko próbuje przesunąć rodzica, następnie zmiana. Paczka - dziecko zabiera się w kłębek na dywanie i dorosły czyni je „rozwiązać” (zmiana ról).



Website: https://szkolneopisy.pl/artykul/4067/jozef-papkin-przedstawienie-postaci