Notes

LİNETİN LANETİ
"Yıllar bana iyi davranmadı Asai. Geçen 27 yıl ile beraber dünyayı daha iyi tanıdım. Daha önceki mektuplarımı okuduğun için zaten bunu biliyorsun. Dünyanın en tepesindeki kişiler siz değilsiniz. Hakikate ulaştığınızı düşünmeniz gülünç. Hakikatin ne olduğunu bile kavrayamamışsınız. O bunak ve diğerlerinin gelenekçi kafası sizi sadece geriye sürüklüyor, adınıza leke sürüyor. Onur diye kafaya taktığınız şey ise boşa ettiğiniz yeminler silsilesi. Taşıdığı kılıcın yükünü kaldıramayan o zavallı ahmaklar ecel gelince bu düşüncelerin ne kadar boş olduğunu anlayacaklar. Oysa sen farklıydın Asai, en azından öyle olduğunu düşünmüştüm. Yıllar önce o ihtiyarın ideallerini takip etmeye karar verdiğinde hayal kırıklığına uğramıştım. Böylesine zayıf bir adamın sana vaat ettiği şey neydi? Kusura bakma, buraya kadar kafanı şişirdiğim için üzgünüm. Unutma en ailede hala saygı duyduğum tek insansın. Seninle karşılaştığımız zaman umarım bana merak ettiğim bu sorunun cevabını bir içki şişesinin dibini birlikte gördükten sonra verebilirsin.
Sevmediğini düşündüğüm bu nasihatlerime katlandığın için minnettarım. Neyse şimdi konumuza dönelim. Bu mektup sana ulaştığına göre Sıçanyolu'ndaki hana ulaşmışsın demek. Bu güzel, demek ki hala beni arıyorsun. Bunca yılın ardından hayatta kalmam için bana bir sebep daha veriyorsun *gülerek*. İçinde bulunduğum bu sefil yaşamın her geçen gün daha da dibe batışına birinci gözden şahit olmanın bana pek keyif vermediğini tahmin ediyorsundur. Özenilecek bir hayat değil. Ama sana da acıyorum, böylesine sefil bir adamı aramak için harcadığın çaba senin ve ailenin benden daha sefil olduğunu gösterir. İşte bu bana keyif verir. Bana keyif veren şey ise size sadece acı ve trajedi verecek. İhtiyara verdiğin o söz uğruna hala beni arıyorsun ve aslında iyi gidiyorsun. Bu pasaklı mekanı sevmemişsindir. Rutubetin duvarlardan aktığı ve ölü balıktan hallice kokan bu mekan pek sana göre değil ama en azından sıçanların bu yol bellediği hanın bile bir duruşu bir onuru var, sizin aksinize... Hadi mektubun kalanını dışarıda oku.
Daha fazla uzatmaya gerek yok. İpucun burada, Beyaz Şehir'de. En sevdiğim yazarın kim olduğunu biliyor olmalısın. Onun için çok değerli bir şeyi bulman lazım. Bu sefer sana bir güzellik yapacağım ve nereye gideceğimi söyleyeceğim. Bakalım sürekli yanımızda taşıdığımız dürüst ve keskin bu yol arkadaşımız mı daha soğuk yoksa kuzey mi? Bunun cevabını öğrenmeye gidiyorum. Fakat sana tavsiyem, bu ipucunu bulmadan beni takip edersen en başa dönersin. Dürüstlüğüme ne kadar inancın kaldı bilmiyorum ama şaka yapmıyorum. O cevabı bulmadan gelme. Gerçi saklambaçta hala senden iyiyim, beni bulamayacaksın. Çünkü ben hakikatin yalnızca güç olduğunu öğrendim.
Dünya değişiyor, sen de değişmelisin. Değişimine dikkat et Asai. Değiş ve güçlen..."
-Ozaki

Ozaki, varlık içinde yokluk, tokluk içinde boşluk hissini çok ufak yaşında fark etti. Büyük bir ailenin 4. çocuğudur. Samuray öğretileri kendisine ufak yaşından beri aşılanırken o bu öğretilerden daha önemli bir şeyin varlığını da ufak yaşında keşfetmişti. Evet, sözler kılıçtan keskindi fakat kılıcın kimin elinde olduğuna göre bu değişirdi. Abileri Ryuuji, Mano ve Yoshimoto, Ozaki'nin aksine bu öğretileri benimseyip babalarının yolunu takip ediyordu. Onların yaptığı bu şey çok anlamsızdı. "Bir samuray elinde kılıcı varken niçin öncelikli olarak sözleri tercih ederdi ki? Onur için mi? Hem onur nedir, niye bu kadar önemlidir? Bir samurayın onuru onun her şeyi midir? Eğer böyleyse böyle olmamalıydı. Sonuçta insan bu hayata yalnıza bir kere geliyor ve bir düelloyu kaybettikten sonra niye onuruyla birlikte ölmeye mahkum olmalıydı? İnsan bir kere geldiği bu hayatı doyasıya yaşamalı. Onur bu değil. Onur yaşamın ta kendisi olmalı. Yaşamak için her şey yapılmalı. Yaşamadığın sürece onurun bir anlamı yoktur. Yaşamak için önemli olan tek şey güçtür." İşte bu düşünceler onun ufak yaşından beri kafasında olan tek şeydi. Belki de onun kafasında bu düşüncelerin olmasını sağlayan en büyük etken W.T. adlı yazarın "Hayat" adlı eseridir. Ozaki bu düşüncelerini kendinden sonra doğan ufak kız kardeşi Asai'ye aşılamaya çalışıyordu. Ozaki için samuray olmak böyle bir şey değildi. Bir samuray hep güçlenmeliydi. Güç, samurayın tek ilkesi olmalıydı. Ozaki 10 yaşında kafasındaki bu düşünceler ile kendisine bir söz verdi ve kendi idealleri ile samuraylığı baştan yaratmaya karar verdi. Yoksa samuraylık bu geri kafalı zihniyetin elinde yozlaşıp tarihin tozlu sayfalarına gömülmeye mahkum olacaktı. Ozaki, samuraylığa yeni bir biçim vererek dünyaya gerçek bir samurayın nelere kadir olacağını gösterecekti. Bu onun yeminiydi.
Ozaki 16 yaşına gelene kadar bu zırvalıklara katlanmaya çalıştı. 6 yılda kendini güçlendirmek için her yolu denedi, bunun sonucunda babasından bolca dayak ve azar da yedi. Bazı zamanlar kontrolden çıkmaya çok yaklaşmıştı fakat her seferinde kendisini tutmayı başarmıştı. Çünkü yeterince güçlü değildi. Yeterince güçlendiğini anlaması ise abisi Mano ile bir tartışma sonrası ettikleri bir düelloyla oldu. Ozaki, içinde tuttuğu tüm bu düşünceleri babasının huzurunda Mano ile tartışırken kustu. Babası ise gerçek bir samurayın gücünü göstermesi için Mano ile Ozaki'yi bir düelloya tabi tuttu. İşler babasının pek umduğu gibi gitmedi. Ozaki, bu düelloda babasının ona öğrettiği öğretilerin hepsini uygulamıyordu hatta bazılarına ters hareketler sergiliyordu. Mano böyle bir şeyi beklemiyordu. Bunun sonucunda Mano yenildi. Babası sinirle düellonun bittiğini haykırdı, fakat Ozaki bu çağrıya kulak vermedi ve kılıcını abisi Mano'nun kalbine soktu. Onu oracıkta öldürdü. Düelloyu izleyen herkes şok içerisinde kalmıştı. Mano ölürken bile hala dik durmaya çalışıyordu ve Ozaki'ye nasihat veriyordu. Bu Ozaki'yi deliye döndürmüştü. Babasına dönüp "Gördün mü? O kaybetti ve öldü. Hepsi senin ona öğrettiğin zırvalıklar yüzünden. O zayıftı ben ise güçlüyüm. Bu yüzden hala yaşıyorum. Sen eğer bize onur ve duruş dışında hayatın güzelliğini öğretseydin o ölümü kabullenmeyip savaşacakt-" derken Ozaki yerle bir oldu. Babası büyük bir öfkeyle "Ailenin yüz karasısın sen. Sana burada yer yok. Çabuk terk et burayı! Sürüldün!" dedi. Ozaki birkaç saniye sessiz kaldıktan sonra ayaklandı ve dojonun kapısına doğru yöneldi. Kapının eşiğindeyken arkasını dönüp "Zayıfsın ihtiyar. Oğlunu öldürdüm ve sen sadece beni kovuyorsun. Bu zayıflık sizin sonunuzu getirecek. Ben senin zayıflığının eseriyim. Ben, sizin sonunuz, hakiki samuraylığın ise başlangıcı olacağım." sözlerini söyledi ardından evi terk etti.
Artık sürgün olan Ozaki gücüne güç katıp tüm kıtayı dolaşma hayallerinin peşinden gitmeye başladı. Önce elf topraklarına gitti, ardından cüce bölgesine. Elfler ve cüceler arasındaki çatışmanın nedenini öğrenip buradan bir ders çıkarmak ve bunu kendine güç olarak katmak asıl amacıydı. Bu yolculuğu sırasında istediği yerde istediği kadar kalıp hayatın tadını çıkarmayı da ihmal etmedi. Ozaki cüce bölgesinden 30 yaşında ayrıldı ve yolculuğuna devam ederken abisi Yoshimoto ile karşılaştı. Yoshimoto ona karşı kinliydi. Ozaki onunla da bir düello yaptı. Düellonun sonucunda ise abisi Yoshimoto'nun cansız bedeni kıtanın bir yerinde ellerinde kaldı. Ozaki'nin duyguları tekrardan kabardı. Belki de babası kardeşleriyle ona böylesine zavallıca şeyler öğretmeseydi daha farklı şeyler yaşıyor olabileceklerdi. Yoshimoto ve Mano da yaşıyor olabilirdi. Sadece babalarının ilkelerine sadık kalan bu iki çocukların ise tek bir günahı vardı: aptal olmaları. Ozaki cesedi yakındaki bir köye bıraktı ve ölen kişinin Razan ailesinden olduğunu, aileye haber vermelerini köy halkına tembihledi. Köyden ayrılmadan önce ise köy halkından bir mesaj iletmelerini istedi. Mesaj "Zayıflığından bir hediye." şeklindeydi.
Ozaki bir süre sonra anladı ki artık aranıyordu. Razan Ailesi, Ozaki'nin başına ödül koymuştu. Abisi Ryuuji ve kız kardeşi Asai de onu arayanlar arasındaydı. Ozaki bazen ona denk gelen ödül avcılarının icabına bakarak yoluna devam ediyordu. İstediği ve yaptığı şeyler basitti:
Konakladığı şehirlerde kütüphanelerde vaktini geçirerek insanlığa tehlike yaratmış kişilerin hayatlarını okuyup bunu nasıl yaptıklarını araştırmak,
Sadece güçlü gördüğü kişilerden bir şeyler öğrenmek.
Gücüne güç katacak eşyaları araştırmak.
Bu 3 şey onu yıllarca ayakta tuttu ve yolculuğuna devam etmesinde motivasyonu oldu. Hep kendinden güçlüsünü aradı, kendinden güçlü olmayanların ise icabına baktı. İçinde bir umut olarak ufak kız kardeşi Asai'nin onu anlayabileceğini düşündü. Asai'nin kendisini aradığını biliyordu. O zaman niye gittiği yerlerde Asai için notlar bırakmıyordu ki? Son birkaç senedir de bunu yapmayı alışkanlık haline getirdi. Tabii bunu yaparken yoluna devam etmeyi de ihmal etmedi. Yol nereye giderse Ozaki oraya gitmiyordu, kendi yolunu çiziyordu. Belki de yaşayan son iki kardeşinin onu bulamama sebebi de budur. Ozaki bunu iki kardeşinden birisi ile karşılaştığı zaman ancak öğrenebilecek.
43 yaşındaki Ozaki'nin şimdiki durağı ise yabancı olduğu Kuzey toprakları. Ozaki aklında tek bir düşünceyle kuzeye yolculuk ediyordu: Acaba kuzeyde ona güç verecek bir şey bulabilecek miydi? Belki gitmişken oranın içkilerini de içip biraz alem yapardı?...