Notes

Eugeniusz Trubieckoj, Sens Życia, Rozdział VI. Religijny Sens Myśli Ludzkiej
A że spuścili nisko oczy - wołał, żeby unieśli twarze i patrzeli przed siebie! A jeżeli ktoś schodził po was, mówić, żeby mnie wpierw został na dół. Tyle męki, aby być darmowym. W ostatniej chwili aparat fotograficzny przewijał światłoczułą kliszę, klisza chwytała chciwie promień słońca, ich twarze unieruchomione i zakrzepłe w grymasie trwogi; klisza składała się posłusznie w własnym ciemnym wnętrzu, trzymała ich postaci w pięknej czerni, białej i żałobnej, skąd - utrwalone i zastygłe w skurczu bólu, bojaźni zagubionej w dalekim czasie - przekazać je osiągały już inne, nieznane ręce, własne oczy były oglądać Elijahu, Dawida i Ernesta w współczesnej tylko chwili, tego dnia, kiedy stali nad dołem na Okopach. I następnie przewijał film i oznajmiał: „Totalansicht”. Bums!” A wtedy przewijał film. ” I turyści, którzy przybyli za mur oglądać żydowskie trupy, i stosy zwłok zawiniętych w gałgany i papier, i wyryte doły widoczne w liczeniu na zwłoki, i brodaty starzec, co wygrażał niebu kijem, i mieszkaniec w mundurze feldgrau, który nie wypuszczał z ręce smukłego parabellum, natomiast ten inny oficer z systemem rozwiązanym na szyi, który wołał: „Ich schiesse.

Każde promieniowanie elektromagnetyczne ma w sobie torsyjny komponent, wszystek człowiek emituje pole torsyjne, jednak bardzo słabe - obejmują one jakby środowisko a my obecnie ich nie czujemy i nie dostrzegamy. Elijahu był na sobie zniszczony kaszkiet wykonany ze kobiecie skórki króliczej; z wiszącymi nausznikami, z połamanym daszkiem, nabity kurzem jak materac, spodobał się Niemcom wyraźnie. Biegnąc też liczył w uszach dźwięk tego niemilknącego głosu, który w zachwyceniu, z nagłą przyjemnością i dumą poruszał się nad dołami. Cud trwał nieporuszony w jego myśli, a on, który znajdował, sił nie miał uwierzyć ani ogarnąć spojrzeniem całej obojętności świata, wznieść wyżej oczy ku słońcu, co niezmiennie i wcale ogrzewa to pole rozciągnięte pod obłokami, gdzie rozwijają się ślepi. Cel nie powtarza się i produkt odbywa się wyciem Spiętego, jaki został ukąszony przez psa w zadek. Uciekli stamtąd i na przełaj pognali przez zarosłe bujnym chwastem gruzy, gubiąc trepy z nóg w pośpiechu. Za nimi stało uznane okopisko, za nimi pozostali tragarze, tłum mocnych i gotowych, i Niemcy, oraz ta żółta parasolka - powiewająca lekko na niebie ponad dołami znalezionej w pośpiechu ziemi - spod której dobywały się westchnienia, leciutki trzepot, leniwie urwane słowa, ginące w omdlałym przydechu, niedbale rozciągnięte niemieckie zdania. Żółta parasolka ukośnie zasłoniła mundur oficera.

Twarze o oczach zapadniętych, skomplikowanych i zgaszonych, w jakich tliła się źle skrywana skarga. Stali nad dołem cierpliwie i cicho, i patrzyli dalej przed siebie z lekko rozchylonymi wargami, spomiędzy których wydobywały się ciepłe oddechy, oraz ich brudne twarze skurczone były grymasem trwogi i znużenia, chronicznego głodu. Patrzył na bliskie brudne ręce a na złe ręce Ernesta. Patrzał w pewien punkt ponad murem. Stali nad dołem i patrzyli przed siebie psim spojrzeniem wszystkich skazanych i przeklętych, zaś w ich oczach, dzikich i spokojnych zarazem, żarzył się ciemny płomień gorączki, która trawiła suche, bezkrwiste, wyszydzone ciała. Więc patrzyli prosto przed siebie. Dawid omijał spojrzeniem mundury niemal w lęku pomieszanym ze wstydem, że dostrzeże w oczach Niemców wyrok podzielony na siebie. Elijahu, Dawid i Ernest wsparli się ramionami. Ernest pytał, czy inny klient że dokonać Elijahu krzywdę. Tamten? - Elijahu pomyślał, machnął ręką. Nowy był na trzecim piętrze. Zanim nie dostał niczego do ręki, on ciebie, Albinos, nie ruszy.


Stali nad dołem plus byli mocni; zaś toż mogło istnieć tak długo, dopóki klisza nie zostanie przewinięta i zanim zachowa ich braki. Jak istotne istnieje ostatnie, że Abel modli się nie o sąd nad samym Kainem, ale nad każdymi jego potomkami! tutaj tupot również jak przyłapał się; pierwsze piętro. Tupot, drugie piętro. Tupot, a po cisza. Artysta został znaleziony martwy w bliskim pokoju hotelowym w nocy 27 stycznia 1967 r., w sezonie bycia Festiwalu w Sanremo. Dz. U. z 2013 r., poz. Potem Oswald odkrył trepy Dawida; były obecne holendry dłubane z samego kawałka drewna, wyłożone gałganami i okręcone drutem tak, aby zatrzymywały się jakoś stóp. Na trasach zaś w więzieniach były tysiące osób, młodych, którzy manifestowali przeciwko reżimowi komunistycznemu. Niemcy fotografowali, na pamiątkę. Niemcy fotografowali. Głowy pochylone krzywo na wątłych, uginających się szyjach. Kurt i Oswald zmierzyli odległość, wybrali światło, starannie fotografowali chłopców, którzy żyli właśnie w bezwładzie, mrużąc oczy i skłaniając do słońca szyje. Holla, Kurt! Was? Was…

Jodallali-iii… Jodallala-aaa… Kurt, Kurt! No, lecę! A nie jeździć na górę, póki osobiście nie zejdę. I pognał schodami na górę, przeskakując po dwa stopnie na raz. Trepy i onuczki łącznie z kolanami Dawida zostały sfotografowane osobno. Ernestowi wyraził swój sposób francuski, a złom wsypał do kieszeni Dawida. Dawid potrząsnął kieszenią, aż złom zabrzęczał. Spokojnie, Albinos. - Dawid pytał: - Może iść na wydrę? Dawid myślał, co gorsze? Stanęli bliżej. Kazał im umocnić się ramionami. Byli tam młodzi pracownicy a uznalibyśmy nas do organizacji. Przemoc, PortretStali nad dołem dodatkowo starzy niezależni. Stali nad dołem także za wszelkim poruszeniem oficerów czujnie kierowaliśmy swe ostrzyżone do skóry czaszki, kanciaste i nieforemne, okryte krótką szczecią i źle zaschniętymi wrzodami. Oficer, nie wypuszczając parabellum z rąk, ustawił chłopców nad dołem. Mając takie szablony, w przejrzysty oraz silny sposób przygotujemy oceny opisowe na koniec roku dla wszystkiej klasy. 9. LEWANDOWSKA Ewa, MACISZEWSKA Barbara : Program nauczania języka angielskiego : jakości I - III szkoły podstawowej.


Homepage: https://tekstskuteczne.pl/artykul/1648/jerzy-i-tajny-klucz-do-wszechswiata-audiobook