Notes

1. BÖLÜM

-Zeus, kalksana geç kalacaksın finallerine.

Neden bi insan çocuğuna Zeus ismini koyar ki ?.. Yunan mitolojisine olan hayranlığı mı yoksa Zeus'a olan hayranlığımı ? Hem böyle bir toplumda Tanrının ismini çocuğuna koymak cesaret isterdi ve bende çok sıkıntı çekebilirdim. Hiçbir zaman tam anlamıyla açıklamadılar bana bu durumu. Aslında hoşuma gidiyordu Zeus ismi zira kimsede yoktu ve her zaman ismimi söylediğimde gülümsemler ile " Zeus mu ? " diye tepki alıyordum ki zira farklı olmak hoşuma gidiyordu. Ben farklıydım öyle hissediyordum. Sanki elimde yaradandan verilme bi' yetenek vardı ve açığa çıkmayı bekliyordu. Size obsesif gelebilirim. Ama kendimi her gece öyle hissederek ve o yeteneğin açığa çıkmasını bekleyerek günü bitirdim.

Annemin sesi yine kadife gibi geldi kulağıma. Gıcırdayan yatağımda gözlerimi tavandaki siyah lekeye diktim. Bu leke her zaman bana farklı geldi. Her gece ona bakarken uyuyakalıyordum. Her gece uyuandığımda ona bakarak uyanıyordum. Artık son sınavlarımı da verip Psikoloji bölümünden mezun olmak üzereyim.( Obsesif biri olduğumu düşünürken Psikoloji bölümü de nerden çıktı şimdi değil mi ? ) Hayatımın en değişik hislerle kaplı dört senesini bitirmeye ramak kaldı ve çocukluğumdan beri hayalini kurduğum suçlu psikolojisini artık diplomalı araştırabilecektim. Zira tezimi de bir şehir efsanesinin yanında hazırlama fırsatı bulmuştum.

Gecenin dördünde telefonum çaldı. Hemen büyük bir heycanla açtım telefonu. Gelen sesi duyduğumda ise heyecanım ikiye katlandı.

-Zeus , benim Tevfik.

-Buyrun amirim hayırdır!

- Tezin için konu arıyorduk ya sanırım bulduk hemen buraya gel adresi mesaj olarak atıyorum.

- Tabi amirim hemen geliyorum. Çok teşekkür ederim

- Teşekkürü suçlunun psikoloji analizini yaparken edersin hadi bekliyoruz. Hem bak burda Esma da var.

Esma mı ? Gülerek neden dedi şimdi bunu. Yoksa anlamış mıydı ona bakarken heyecanlandığımı veya artık kendime de itiraf edebildiğim onu sevdiğimi.

-Tamam amirim hemen geliyorum.

Gözlerim fal taşı gibi açıldı bi' anda. Kaç aydır beklediğimiz fırsat sonunda gelmişti. Her gün Tevfik amirin odasını mesken tutmuştum. " Amirim bugün kayda değer bişey varmı ? " Aslında şu an kendime itiraf edebildiğim için Esma'nın da her gün oraya gitmemde önemli bi etken olduğunu, şuan anlamaya başlıyordum. Tavanda ki siyah noktadan şans dilerken gıcırdayan yatağımda ona eşlik etmiş olacak ki çok tatlı bir sesle gıcırdadı bu sefer. Hemen kalkıp bi duş almalıyım diye düşünürken geç kalkmaktan korktum ve üstümü değiştirip deodarant şişesini üstüme boşalttıktan sonra anneme seslendim.

- Anne Aneeeeeee!

- Ne Zeus gecenin bu vaktinde tuvaletini bana söyleme yaşın geçti artık gitsene oğlum.

Tuvalet mi ? Şu an hayatımın fırsatının yanına gitmekteyken annemin bana bu haykırışımda layık gördüğü şey tuvaletim mi ?

- Ne tuvaleti anne saçmalama, Tevfik Amir aradı tez için konu çıktı koş gel dedi.

Annemin yataktan kalkıp da yanıma geldiğinde ki gülümseme sanırım yeni çocuğu olan anne ile eş değer şekilde tatlı ve masumdu.

- Tamam al arabayı koş beni de haberdar et herşeyden. Hadi bakalım yolun açık olsun.

Bunları annemden duyarken mesaj sesi duyuldu. Baktım, Bağcılar'da bir adres. Ben Zincirlikuyu'da oturuyordum nerden baksan 20 dk sürerdi yol. Bu heyecana , bu mereka 20 dk yüreğim dayanır mıydı ki ? Bu muammalar içinde anahtarımı alıp anneminde araba anahtarını alıp çıktım evden. Kapının önünde yatıyordu efsane ; 1968 Model Ford Mustang... Babamdan kalan son ve en güzel yadigar. Ona da babasıından. Dedem bunu zamanında almıştı ve babama da "Oğluna bırakacağın en güzel armağandır o araba" demiş. Babam her zaman arabayı silerdi. Bakımı hiç aksatmazdı ve bana da bu aşkı aşılamak için çok uğraşmadı. O araba ilk sevgilim olmuştu. Bir çocuğun aşkı ile babama yardım ederdim temizliğini yaparken...

Babam... Doktor Mehmet Ali Nefes... Bir tane " baba" nın kurşununa kurban gitti. Doktor şehidi oldu. Çocuk villasının en üst katında beton zemine çakılmış. Babası da , babama gelir gelmez " Bu çocuk kurtulacak doktor yoksa seni kimse kurtaramaz." Babam 7 saat ameliyat masasında savaştı. Ama çocuğu düşünerek mi yoksa kendi hayatını düşünerek mi bilmiyorum. Ama 7 saat savaştı, tüp tüp kanlar girdi ameliyathaneye. Kurtulamadı çocuk. Bu olaydan tam 41 gün sonra " baba " babamın karşısına çıkıp " Sen beni çocuksun oğulsuz bıraktın , bende senin çocuğunu babasız bırakıcam diyip üstüne 8 el ateş etmiş. Ve babam saniyesinde orda can verdi. Ruhun şad olsun babacığım.

Bunları düşünerek yolda giderken Bağcılara ulaştım. Adresi telefonumdan navigasyon sayesinde zor buldum. Arabadan inip hızlı adımlarla olay yerine giderken arkamdan biri bana dokundu , döndüm baktım ki... Kalp atışım iki kat daha arttı ve heyecanım kalbimi durduracak seviyeye geldi. Esma... Boynundaki siyah et beni bile heyecanlandırdı.

- Nerde kaldın Zeus ? Sen gelene kadar katili bulmadığımıza şükür et.

Bunları öyle masum gülerek söyledi ki karşısında samimiyetsiz kalmaktan korktum ve sadece özür dileyebildim.

- Şaka, tanrı isimli çocuk şaka. Şurdan geç Tevfik Amirim orda.

Hızlı adımlarla olay yeri inceleme bandını aştık. Tevfik amirim sarı yüzü ve siyah-beyaz saçları artı yüzündeki soğum gülümseme ile beni ve benim için heyecan tanrıçamı karşıladı.

- Hoşgeldin Zeus. Bi ismine alışamadık be evladım. Kendimi sana öyle seslenince dinden çıkmış gibi hissediyorum her zaman. Neyse normalde çağırmamam lazımdı sonuçta sadece bi' öğrencisin ama bu olay sana yüksek puan getirecektir. Her detayını kendi gözlerin ile görmeni istedim. İşte ceset.

Bu ne ? Vahşetin uygulanmış hali. Bu , bu çok farklı bi cinayet.