Notes

SP W Poświętnem - Klasa VI
Mojżesz stracił dar rozpoznawania boskich znaków, a podążający za nim Żydzi szli podług pewniejszych informacji a gdy tracili z oczu Altair, kierowali wzrok na sytuację Raka. Wzrok bezmyślnie zatapiał się w pełnej bieli i pióro z wahaniem wyrażało się w powietrzu. Dziś bawię się, że Łukasz nie odpuścił i ja właśnie wręcz przeciwnie- pewne sprawy odpuściłam. Poczuł, jak serce przepełnia mu tkliwość, pokorny podziw dla nowych; wspomniał spokojne także wyraźne ruchy ojca, w zainteresowaniu krzątającego się przy warsztacie, uśmiech roztargnienia, z jakim wuj Gedali go podchodził i nieśmiało udzielał otuchy, jasne czoło i surowo zaciśnięte usta, kiedy gniewem stawiał się w rozmowie wuj Jehuda, uważne spojrzenie zmrużonych oczu dziadka, kiedy podawał się i wybierał ukradkiem z zamyślenia, oraz całe głowy kierowały się wówczas ku niemu - każdy z nich tworzy jedną ukrytą przed nim cechę i nikt spośród nich żadnej cząstki swych wartości jemu nie udzielił. Zauważył, że wtedy kiedy zapamiętał swój pierwszy sen, w biały dzień zjawiło się marzenie.

W dążeniu był sobą, ponieważ było toż jego chcenie o sobie samym. Usiłował przypomnieć sobie uczniów, których potrafił ze metody na Srebrnej, ich dobre spojrzenia podawane w pośpiechu na tablicę, błyszczące oczy i rozpalone policzki na nauk matematyki, ruchy nieprzytomne jak we śnie, bzykanie muchy, która podnosiła w ciszy alarm na klasówce, gdy trwożnie nasłuchując dzwonka liczyli minuty dzielące z chwili złożenia zeszytów na katedrze. Mickiewicz nie chciał otwierać na nowo świeżych ran, uważał, że na martyrologiczne utwory przyjdzie czas, gdy ojczyzna będzie bezpłatna, a te wydarzenia staną się historią. Zmiany te oznaczają łączenie zawodów, tworzenie nowych zawodów, np. sprawdzian , tak więc te dyskusje nad edukacją zawodową kładą akcent na szkolenie bardziej ogólne, podczas gdy zadaniem ustawicznego kształcenia pewnego byłoby dostarczenie specjalistycznej informacji i sztuce. Niczego nie można zestawić z udręką takiego pochmurnego dnia, gdy musi siedzieć nad zeszytem i wie, że łączy się pora wypełnienia obowiązku. Myśl ulatuje, krąży z ogromna nad zeszytem, odepchnięta trudem zadania, w jakim dwie niewiadome straszą niedocieczoną tajemnicą, jak dwa upiory o zakrytych twarzach.

Właściwie, co więc znaczy; kiedy niebytu nie można sobie choćby z największym wysiłkiem przedstawić. Czy ludziom i wciąż wszystko z takim trudem przychodzi? Daj do zeszytu jako notatkę z nauki „To teraz wiem” str.179 i naucz się jej na myśl lub swymi słowami. Gryzł paznokcie i bezładnie wspominał wszystko, co zachowała pamięć z innych lat. Dawniej zdanie to potrzebował tłumaczyć prościej i bez powodu, dopiero od prof Bauma dowiedział się, że wiosna i lato rozciąga się na niebie od Barana do Panny, a jesień oraz zima od Wielkości do Ryb. Nauka, Nauczyciel, Bóg, ReligiaPytał prof Bauma o całokształt również na wszystko otrzymywał odpowiedzi. Pragnął zataić to przed prof Baumem. Prof Baum mówił z błyskiem w oczach rzeczy najprzedziwniejsze zaś nie kładł palca na ustach, jak dziadek. Był nicością, pyłkiem, ostatnią istotą pod słońcem, jakiej nie warto okazać pobłażliwej uwagi (spostrzegł już dawno, że nawet prof Baum nie silił się wobec niego na odpowiednią surowość).


Charakter Czerwiakowa: usłużny, naiwny, bezmyślny, niepewny siebie, bez przebojowości, uniżony wobec władzy, bez prace, zbyt ambitny, bał się utraty książce z błahego powodu, mieszkał w stałym napięciu emocjonalnym, słaby psychiczne, zakompleksiony. Los umieszczałem się w złych obrazach: zostanie bez wątpienia nędznym włóczęgą, leniwą kreaturą również będzie skarżył się natrętnie, zabiegał drogę innym spieszącym do indywidualnych dobrych miejsc również w małości, w opuszczeniu dokona marnego życia, jakiego cel pozostanie nieznany, bo tylko on sam mógłby z wysiłkiem go znaleźć. Patrzył bezmyślnie a ze smutkiem na rozłożoną książkę, przenosił znudzone zajrzenie na zeszyt, bez otuchy brał na nowo wysiłek i układał go niezauważony lęk. Myślał sobie ze żalem także z próżnością ostatni swój dzień, kiedy żałować będzie źle wszystkich ostatnich dni, kiedy skruchą i rozdzierającym żalem przepełniony wspomni ogromną pustkę, strwoniony czas, zmarnowane istnienie. Wiosna i lato, biblijny dzień, stawiał Żydom przed oczy mgławicę, jesień i zima, biblijna noc, powodowała im układać się według gwiazdy pierwszej wielkości; szli pustynią, szukali trendu i zasilała ich astronomia, a nie Jehowa i zależnie od chwile roku przeznaczali na trasie inne znaki.


Homepage: https://wypracowanialicealne.pl/artykul/8548/karta-odpowiedzi-egzamin-osmoklasisty-polski-2021