Notes

Klasa 8 :: G1.malbork.pl
Obrazy kolażowe powstają dzięki zaskakującym połączeniom technik malarskich, tworzyw, znaków, materiałów, tekstów czy przedmiotów. Biuro Tłumaczeń Przysięgłych zaistniało w roku 1994. Jestem pracodawcą i jednocześnie tłumaczem przysięgłym języka niemieckiego z roku 1994. Posiadam większe wykształcenie dobre z tytułem magistra zdobytym na Hochschule für Ökonomie w Berlinie /obecna nazwa: Hochschule für Technik und Wirtschaft/. W hinduizmie popularną działalnością jest czytanie świętych pism tej religii - widziane stanowi obecne (w związaniu z wejściem w utrzymanie nauk z obecnych części) za błogosławieństwo na drodze duchowej. W hinduizmie występuje wiele ciekawych i dużych świąt. W hinduizmie znane są praktyki religijne takie jak: pudźa, różne formy medytacji, jadźńa, powtarzanie mantr i nazwisk Boga, wykorzystując dźapę; śpiewanie pieśni religijnych: bhadźanów i arati. Wkład w nim miało także dwunastu alwarów (wisznuickich) i sześćdziesięciu trzech najanmarów (śiwaickich) - wędrownych świętych układających pieśni dewocyjne właśnie do Wisznu i Śiwy. Gdy powstawał hinduizm więc na sam przód panteonu wysunięto Wisznu i Śiwę, a dawniejsze bóstwa wedyjskie (Agni, Indra, Waruna, a jeszcze Brahma) spadły czy do wielkości bóstw pomniejszych lub całkowicie zanikły.


Hinduizm wyewoluował z braminizmu, który z zmianie wyewoluował z wedyzmu. Wedyzm został przyniesiony do Indii przez Ariów (którzy szybko go wcześniej rozwinęli); był z przodu religią politeistyczną, który przekształcił się później w henoteizm. Jako że dotychczas hinduizm był pierwszą, największą religią Indii, duża zmiana nastąpiła za panowania króla Aśoki - buddysty (tkwiącego w III wieku p.n.e.), rządzącego dużą częścią subkontynentu indyjskiego, który sprawił, że oficjalną nauką jego państwa stał się buddyzm. W VI wieku p.n.e. od hinduizmu zaczęły się wyodrębniać: buddyzm (założony przez Buddę) i dżinizm (założony przez Mahawirę), a też adźiwikowie. Za sprawą tych filozofów hinduizm się znowu rozpowszechnił w Indiach, a buddyzm zaniknął niemal w całości. Członkowie wszystkiego z ostatnich odłamów myśleli ich bóstwo za Boga jedynego, zatem hinduizm był monoteistyczny. wypracowanie odłamów hinduizmu można skierować do czterech nurtów: wisznuizm (w współczesnym krysznaizm), śiwaizm, śaktyzm oraz smartyzm. Liczba odłamów hinduistycznych jest znakomita (ok. W dwudziestym wieku za sprawą przywódców religijnych i ruchów hinduistycznych takich jak Ramakryszna (i powiązana spośród nim forma Ramakrishna Math), Światowy Uniwersytet Duchowy Brahma Kumaris, Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny, Maharishi Mahesh Yogi, Swaminarajan, Towarzystwo Teozoficzne, Swami Wiwekananda, Sathya Sai Baba, Paramahansa Jogananda czy Osho zaczęła być diaspora hinduistyczna - i poza Azją jego wyznawcy zaczęli się rozprzestrzeniać na boki Zachodu: do Europy, Ameryki i Afryki.

W XIX i XX wieku myśl hinduistyczna zaczęła przechodzić zmiany, natomiast to zbyt sprawą myślicieli takich jak: Ramakryszna, Swami Wiwekananda, Ramana Mahariszi, Swami Dajananda Saraswati czy Ram Mohan Roy. Neohinduizm - forma hinduizmu, która pojawiła się w XIX wieku i wzmacnia się do dziś. Poza tymi kierunkami wyróżniamy także neohinduizm i hinduizm reformowany. Hinduizm khmerski był podobny do indyjskiego. Zaczęły się także pojawiać wewnątrz hinduizmu nurty synkretyczne łączące hinduizm i islam takie jak gmina Kabira czy zwolennicy Ćaitanji Mahaprabhu. Wskazania na ostatni fakt wydobywają się w wielkich tekstach hinduizmu takich jak Upaniszady. Drogą w niej pracę mieli ortodoksyjni filozofowie tacy gdy na przykład monistyczny Adi Śankara - założyciel głównej i daleko znaczącej szkoły filozofii indyjskiej - Adwajtawedanty. Do indywidualnych świętych pism uznawanych tylko przez pewne odłamy chodzą na dowód tantry (uznawane przez śaktów), agamy. Przywódcy religijni hinduizmu tacy gdy na dowód Mahatma Gandhi sprzeciwiali się temu dziś wyzyskowi. Razem ze prawdziwymi pismami hinduizmu obowiązkiem kobiety jest zaparcie i pomoc mężowi, a człowieka opieka i pomoc żony.

Świętymi pismami śaktyzmu są tantry. Istotne dla śaktyzmu jest też znaczenie dla osoby. Poszczególne sampradaja posiadają same swe własne rytuały inicjacyjne i przejściowe. W I wieku p.n.e. zaczął w Indiach kształtować ruch bhaktyzmu - powstały sampradaja bhagawatów (wisznuickie) i paśupatów (śiwaickie), jednak z powodu bardziej liczył na pamięci niż na miłości, oddaniu. Poprawiały się później, po Śankarze (pod koniec pierwszego milenium i na początku drugiego) mniej ortodoksyjne ruchy religijne - mianowicie ruch bhakti, wydający się za oddaniem Bogu i dużym poddaniem się jego sprzyja, zainspirowany Bhagawadgitą. Niektórzy spośród nich (np. Aurangzeb) siłą nawracali hinduistów na islam, oraz drudzy (np. Akbar) nie ingerowali w kwestii religijne poddanych, a nawet starali się o dialog międzyreligijny. Kwitła wówczas literatura hinduistyczna i broniły się praktyki religijne i filozofia hinduistyczna. Hinduiści istnieli w myśli podzieleni na wisznuitów (czczących Wisznu także jego awatary) oraz śiwaitów (czczących Śiwę). Śiwaizm - śiwaici czczą Boga Śiwę. Według hinduistów święte księgi zostały napisane przez natchnionych przez Boga ryszich także jako takie bezpośrednio pochodzą z Boga.


My Website: https://opisyiodpowiedzi.pl/artykul/5820/interpretacja-wiersza-listy-marii-pawlikowskiej