Notes

Wiarę W Polsce. Statystyki Dotyczące Religii - Wiadomości
Mimo iż było już od dawna (bhakti pojawia się w głównym hymnie Rygwedy) w średniowieczu otrzymało podbudowę filozoficzną i spotkał jego dobry rozwój. Od trzynastego do piętnastego wieku spotkał w całych Indiach rozwój literatury dewocyjnej, tworzonej nie w sanskrycie, przecież w stylach polskich. Również literatury robione we wielu innych językach Indii, jak marathi, telugu, malajalam. Ta historię świetnie trafia do wielu zachodnich, zwłaszcza amerykańskich, odbiorców. Święte pisma hinduizmu traktują krowy jako podtrzymujące życie (bowiem ich mleko stanowiło niezwykle istotnym czynnikiem diety dla wielu ludzi). Wielu hinduistów jest również mandiry w swoich domach. W okresie średniowiecznym zaczął się również upowszechniać kult Ramy - siódmego awatary Wisznu. Wkład w nim traktowało także dwunastu alwarów (wisznuickich) i sześćdziesięciu trzech najanmarów (śiwaickich) - wędrownych świętych układających pieśni dewocyjne odpowiednio do Wisznu i Śiwy. Dzieli się trzy rodzaje śiwaizmu: śiwaizm kaszmirski (z jasnymi elementami monizmu) i śiwaizm tamilski (w niniejszym kolejnym silne są wpływy bhaktyzmu, też gdy w wisznuizmie); inną ważną grupą śiwaicką jest skuteczne sampradaja - lingajaci, przykładające znacznie dobrze siły do osób Śiwy jako lingam.


Poszczególne sampradaja są ponad swe własne rytuały inicjacyjne i przejściowe. Dla nich ważne są praktyki takie jak: joga, medytacja, asceza, a jeszcze inne rytuały. W hinduizmie popularne są praktyki religijne takie jak: pudźa, nowe formy medytacji, jadźńa, powtarzanie mantr i imion Boga, wykorzystując dźapę; śpiewanie pieśni religijnych: bhadźanów i arati. Pojęcie filozofii w hinduizmie (darśana) jest odpowiednio połączone z tą religią. Kluczowe dla niej istnieje wyobrażenie o równej świętości wszystkich religii, pozwalanie ich wiedz za identyczne i wychodzące z tego samego Boga, łączenie różnych hinduistycznych ścieżek duchowych, łączenie filozofii Adwajtawedanty z bhakti, kładzenie wpływie na monoteizm, uważanie natury każdej istoty za Boską, a ponadto związek z jakimś konkretnym przywódcą religijnym co nigdy nie oznacza walk z pozostałymi. Liczba odłamów hinduistycznych jest duża (ok. Większość odłamów hinduizmu można ograniczyć do czterech nurtów: wisznuizm (w tym krysznaizm), śiwaizm, śaktyzm oraz smartyzm. Popularność zaczął zdobywać także trzeci odłam hinduizmu - śaktyzm, liczący na kulcie Dewi, którego szczyt przypadł na średniowiecze, łącznie z rozwojem tantryzmu.

Zaczął a później tracić markę na pracę wisznuizmu. Krzysiu zaczął życie kołysanką i kołysanką skończył. W hinduizmie popularną działalnością jest czytanie świętych pism tej religii - traktowane stanowi aktualne (w połączeniu z wpisaniem w życie nauk z ostatnich części) za błogosławieństwo na drodze duchowej. Wskazania na ów temat znajdują się w świętych tekstach hinduizmu takich jak Upaniszady. W drugich częściach subkontynentu indyjskiego powstawały tłumaczenie ważnych tekstów hinduistycznych (takich jak Ramajana) na języki lokalne. W dwudziestym wieku za sprawą przywódców religijnych i stylów hinduistycznych takich jak Ramakryszna (i powiązana z nim forma Ramakrishna Math), Światowy Uniwersytet Duchowy Brahma Kumaris, Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny, Maharishi Mahesh Yogi, Swaminarajan, Towarzystwo Teozoficzne, Swami Wiwekananda, Sathya Sai Baba, Paramahansa Jogananda czy Osho zaczęła zachodzić diaspora hinduistyczna - i gra Azją jego wyznawcy rozpoczęliśmy się rozprzestrzeniać na światy Zachodu: do Europy, Ameryki i Afryki. Przypadkiem może stanowić gaudija wisznuizm zaprojektowany przez Ćajtanję Mahaprabhu wewnątrz Brahma sampradaji. Bhakti było jedyne np. dla Ramanudźy co wysoce wpłynęło na wisznuizm.

Kluczowe dla śaktyzmu jest i uznanie dla panie. Świętymi pismami śaktyzmu są tantry. Zgodnie ze ogromnymi pismami hinduizmu obowiązkiem kobiety jest wręczenie i usługa mężowi, a męża opieka i ochrona żony. kartkówka z aspektów społecznych hinduizmu są warny, często mylone z klasami. W następnej części pierwszego milenium ery chrześcijańskiej rozpoczęła się „kontrreformacja” hinduizmu ze karty braminów (po rozpowszechnieniu się w Indiach buddyzmu, który mieszkał się główną religią). Rozciągały się później, po Śankarze (pod koniec pierwszego milenium oraz na frontu drugiego) mniej ortodoksyjne ruchy religijne - mianowicie ruch bhakti, wydający się za oddaniem Bogu i całym poddaniem się jego wybiera, zainspirowany Bhagawadgitą. Niektórzy z nich (np. Aurangzeb) siłą nawracali hinduistów na islam, oraz inni (np. Akbar) nie przeszkadzali w historii religijne poddanych, a nawet starali się o dialog międzyreligijny. Kwitła wówczas literatura hinduistyczna i utrzymywały się praktyki religijne i sztuka hinduistyczna. Religia hinduistyczna zakazuje spożywania wołowiny i skuteczna większość hinduistów tego uważa. Hinduizm zakazuje małżeństw między członkami różnych warn i przewiduje je za degenerację społeczną. Hinduizm zakazuje krzywdzenia wszelkich istot czujących. W trakcie swego rozwoju hinduizm wypracował swoiste dla siebie normy pożycia społecznego oraz zasady kształtujące społeczność wyznawców i w prywatne relacje między wiernymi (a również w kontakt do innowierców).


Website: https://odpowiedziproste.pl/artykul/3459/psalm-23-pan-bog-jest-moim-pasterzem