Notes

Ozan, mesajın pek çok konuya değinen uzun, karmaşık ve bence olan biteni biraz fazla miktarda kendi merceğinden, seni maruz/mağdur göstererek yorumlayan bir tondaydı. Her bir cümlesine ayrı ayrı yanıt vermek yerine yazdıklarında katılmadığım ve beni seninle iletişimimize dair endişelendiren kısımlarına odaklanacağım.

Gruba ve senden beklentilerimize dair kurduğun tablo, benim sahip olduğumuzu düşündüğüm grup arkadaşlığı veya dostluk ilişkisi ile hayli uyumsuz. Öyle bir savlar bütünü kurmuşsun ki, senin yapacağını söylediğin şeyleri yapacağına defaatle, onca yılın hukuku ile güvenmemiz ve "bu yapamayacak galiba" diyip seni salmamamız bizim hatamızmış gibi ifade etmişsin. Ne yapsaydım/yapsaydık; sözünün güvenilmez olduğunu kabullenip senden en ufak bir şey ummasak, seni sal(lama)sa mıydık?

Bu konuda sıkıntı yaşadığımız döneme dair zamanlama hesabını okumak da acı acı gülümsetti açıkçası. Senin "yetişemediğin" dönem bana göre çok daha uzunken bu dönemi Vedat'ı yeniden canlandırma süreci ile sınırlamışsın; ama iş, senin bizim tepkilerimize tahammül ettiğin döneme gelince onu bahar aylarına kadar genişletmişsin. Bahar aylarından beri senin ve Berfu'nun yapmadığı şeylerin altını yer yer çiziyoruz, evet; ama bunu, senin altını çizdiğin "pasif agresiflik" gibi bir tepkiyle yerine getiriyor değiliz. Hatırladığım kadaruyla bu ifadeyi ilk kez Ağustos ayında telefonla konuştuğumuzda, Serhat'ın Coffee Festival hakkındaki grup chat'inde yaptığı bir yorumdan söz ederken kullandın. Benim gördüğüm kadarıyla kimse sana "preslemedi" o döneme kadar. Bunu yapmış olmamız senin zihninde baskı oluşturmuş olabilir; ama bence bizim bahar aylarında yaptığımız, olması gerektiği -ve hatırlayamadığında hatırlatmamızı senin de söylediğin gibi- yapılacakları ve yapılmayanları, konulan hedeflere erebilmek amacıyla hatırlatmaktı. Konusu her açıldığında da sahip olduğun yükümlülükleri öteleyemeyecek olduğunu anladığımızın altını çizmeye çalıştım. O dönemki hatırlatmalarımız, yetişememek hissini duymuş olman nedeniyle sana kötü hissettirmiş olabilir - anlıyorum; ama bunu "tepki" olarak kodlamış olmana katılamıyorum. Ben kendi adıma -neredeyse hiç iletişim kurmadığımız- yaz aylarına, haydi de ki en erken Bahar Şenliği'ne gelene dek duruma dair bıkkınlığımı açıktan yansıtmamaya özendiğim kanısındayım.

Düşüncelerinde katılmadığım bir diğer nokta, bizim yaşadığımız sıkıntıyı getirip beklentilerimizin farklı oluşuna bağlaman. (tam ifaden "Vedata başladığımız gün ben nasıl bakıyorsam hala aynı bakıyorum gruba. Siz daha ilerlemiş ve pozisyon degistirmis durumdasınız." idi) Ben bunun artık kötü niyetli bir yorumlama olduğu kanısındayım; çünkü ortadaki konu, "artık basit hatalar yapmayalım" gibi görece basit istek farklılıklarından ibaret değil. Başladığımız noktada da grup olarak o anki seviyemizi ilerletmek ve elimizden gelen en iyi yerde çıkıp çalmak hevesimiz vardı. Derdimiz neredeyse hiçbir zaman Devrim stadyumunda çalmak olmadı. Birlikte müzik yapmaktan aldığımız keyif asıldı; ama o keyif, biraz da bireysel çalımlarımızı üst üste koyduğumuzdaki -asla kusursuz olmayan- uyumdan da geliyordu. Parçalar için saatlerce kasıp virtüözlük gayesinde değildik; ama aklımızda yer ederdi ve üstüne konuşup paylaşırdık - provanın da dışında. Şimdi ise çoğu şarkıda üstüne gidip anlamaya, çözmeye vakit ayırmadığımız bir uyumsuzluk söz konusu. Ayrıca ne vardı, hatırlıyor musun: çalacağımız bir şarkıya ilk kez provada çalışmazdık. Sen, mesajında dediğin gibi, elinden geleni yaparsın kendi kısmın adına - çalışmasan da icranı halledersin; ama diğerlerine vakit yokluğundan ötürü rehberlik de yapamadığından, öğrenmeleri görece daha uzun sürüyor - o da çalışırlarsa. Sen tek değişmeyen kendinmişsin gibi ifade ediyorsun; ama bence ben de -senin tabirinle- "başladığımız günle aynı baktığımdan", hala iki prova arasında "Çalışmamışsam diğerlerine ayıp olur." kafasını hissederek uğraşma gereği duyuyorum. (bu dediğim salt sana dair değil; yoğunluğuna bu mesajda bile yeterince değindim) Sen bu duruma baktığında ise, destek vermeyi istikrarlı biçimde denemiş de ol(a)mamana karşın, destek versen de durumun düzelip düzelmeyeceğine "muamma" deyip geçiyorsun. Göreceğini umduğum gibi; bütün bunları topyekün değerlendirince senin gruba bakışın, bir bakıma benim gruba bakışımdan çok daha fazla değişti. Belki sahneye çıkmak amacın değişmedi; ama sende tek değişenin, ayırabildiğin vaktin azalması olduğunu da düşünmüyorum.


Mesajının son kısımlarında karşılıklı olarak rahatsız edici olan şeylere tahammüle değinmişsin; ancak ben orada tarif ettiğin duruma ve kurduğun eşitsizliğe zerre katılamıyorum. Öncelikle benim tahammül ettiğim konu "bizim seviyenizde calisamaman" değil. Ayrıca, bizim mutsuz olduğumuz durumu sırf "bir şeylerin istediğimiz gibi olmaması" şeklinde ifade ediyorsan ben de seninkini öyle ifade edebilirim: bir şeylerin (i.e., tepkimizin) senin istediğin gibi olmaması. Serhat'ın şu deadline'a göre iş yapmak konusundaki düşüncelerini, ben o denli yaralayıcı bulmamış olsam da o konudaki hislerin senindir, geçerlidir; ona dair konuşursunuz ayrı olarak. Ama, geçtim spesifik olarak o sözleri ve kişilik kavramını, bu süreç boyunca gruba veya bize yönelik tavır ve hareketlerinde eleştirilecek zerre şey yok mu; biri eleştirecekse bu da bunca yıldır seninle iyi kötü çok şey paylaşan bizler olamaz mıyız? Sırf son yazdıklarına baksana; yapacağını söylediğin şeyleri yapacağını varsaydık diye, yani mealen senin sözüne güvendik diye hatalı olduğumuzu söyledin resmen. Açıkçası bizim şu güne kadar yaptığımız herhangi bir tepkimizin veya senin tabirinle şikayetimizin, bu yorumlaman (sorumluluk dağıtımın) kadar sıkıntılı olduğu kanısında değilim.

Sonuç olarak; mesajındaki yukarıda değindiğim kısımlar bana öyle sıkıntılı geldi ki, beni aramızdaki diyaloğun samimiyetine dair bile cidden ürküttü. Söylediklerinin samimiyetsiz olduğunu iddia etmiyorum tabii; ama dürüst olmak gerekirse ben bu son yazdıklarını, yer yer hissettiğini senin de ifade ettiğin suçluluk duygusu -ve bence bundan kaynaklı bir kendini savunma güdüsü- etkisinde, detayları biraz farklı yorumlayarak ve olgularla tavırlarını bir biçimde rasyonelleştirme ihtiyacı hissederek yazdığını düşünür hale geldim. Tabii yanılıyor olabilirim; ama umarım yanılmıyorumdur.

Netice itibariyle, aynı projedeki müzisyenler veya iyi dostlar olarak aslında üstüne konuşabileceğimiz, konuşmamızın bence iyi olabileceği daha çok şey var; ama gruba dair artık yapacak pek bir şey yok. Kalan sınırlı zamanda elimizden geldiğince çalışırız, ayarlayabildiğimiz yerlerde de çıkıp çalarız. Ben de, kendi adıma, senin mesajında net olarak belirttiğin üzere senden daha fazla bir şey beklemem. Dediğin gibi onca yılın dostluğu var ortada; elbette ortadaki bağı ve geçmişi çöpe atan olmayacağım.

Çınar ve Özge'ye selamlar. Umarım ailecek iyisinizdir.