Notes

W małym miasteczku kilka kilometrów od Londynu wybiła godzina 23. Na dworcu na jednej z ławek siedział młody chłopak. W pewnym momencie dosiadł się do niego nietypowy mężczyzna. Ubrany w długi płaszcz w panterkę, czarną koszulkę w serek z lokami do ramion. Latarnia stojąca pomiędzy torami delikatnie oświetlała ich twarze.
- Hm – zamruczał mężczyzna napawając się chłodnym powietrzem owiewającym jego twarz. – Myślałeś kiedyś nad pozbawieniem kogoś życia?
- Nietypowe pytanie, jak i osoba, która je zadaje. – odpowiedział bezinteresownie chłopak zerkając krótko na mężczyznę.
- Czyli nie… tak jak myślałem. – nieznajomy patrzył pusto na peron naprzeciwko.
- Co pan tu robi? Z tego co wiem pociągi o tej porze nie kursują. – młodzieniec przyglądał się nieznajomej postaci.
- Jeden. Zdziwi Cię, jeżeli powiem Ci, że przyszedłem spotkać się z TOBĄ? – odparł z naciskiem na ostatnie słowo.
W tym samym momencie podjechał mały pociąg z Londynu do Leighton Buzzard. Starszy wstał i pociągnął nastolatka do ostatniego wagonu. Chłopak był zaskoczony i zdezorientowany całą sytuacją.
- Harold. – szepnął mu do ucha i wręczył pistolet Colt 1911. Wycelował w stronę zagubionej kobiety, która nie była zdolna do krzyku. Młodzieniec patrzył w szmaragdowe oczy znajdujące się tuż przy jego twarzy. Harold odpowiedział na spojrzenie i nacisnął spust. Wyjący pociąg zagłuszył huk. Mężczyzna podszedł do ofiary i wyjął kulę.
- Idziemy. – powiedział stanowczym, zachrypniętym głosem i pociągnął chłopaka do wyjścia, zaciągnął do budki fotograficznej i zasłonił zasłonkę.
- Teraz już wiesz.
- Ale… ale… - nastolatek z wrażenia upuścił broń, ale nie uderzyła o ziemie. Na szczęście nie pozwolił na to refleks nieznajomego.
- Uważaj, radzę. To nie zabawka.
- Kim Pan jest? Czemu Pan ją zabił? Co się dzieje?
- Ciii… Kim jestem już Ci powiedziałem. Jak na razie stoimy w budce fotograficznej i to ty ją zabiłeś. – krótki uśmiech wkradł się na twarz mężczyzne.
- Nie ja..nie to ty. – odkaszlnął – To Pan.
- Harold. – poprawił go.
Trzydziesto latek wyjrzał przez zasłonę i wyszedł, a za nim chłopak.
- Dziwny jesteś – nieznajomy tyko się zaśmiał.
- Wypadałoby się przedstawić.
- Louis. Jestem Louis. Lubisz znać imiona swoich ofiar? – spytał nerwowo.
- Gdybym chciał cie zabić, na pewno zrobiłbym to w inny sposób. Zwykły postrzał nie pasuje.
- Oh, dobrze wiedzieć.
Harold i Louis przeszli z dworca na parking. Szli w ciszy, uliczny zegar wskazywał godzinę 1 w nocy. Nieznajomy wyjął paczkę papierosów i zaproponował jednego chłopakowi, ten jednak odmówił.
- Odprowadzę cię, tak będzie będzie bezpieczniej. – powiedział zaciągając się papierosem.
- Bezpieczniej..? – odchrząknął – dobrze. – Louis był wyraźnie przestraszony, ale coś go ciągnęło do tej postaci.
Doszli do domu młodzieńca. Jeden z wielu budynków z czerwonej cegły niczym się nie wyróżniał. Harold wyjął notatnik i zapisał adres.
- Garland Way, dom numer 3, białe drzwi. – szeptał.
- Co ty robisz? – spytał nastolatek.
- Dziękuję za współpracę. Do zobaczenia… - odszedł stukając butami – Louis – dokończył, a na jego twarzy pojawił się delikatny uśmiech.