Notes

Tek amacım sana her şeyi anlatmak.
Biliyorsun seninle yarıyıl tatilinde falan konuşuyorduk tatil bittiğinde durum neydi hatırlamıyorum. Olay şundan ibaret ki: Tatil bitti okul başladı Aslı'ya bir zamanlar ki en kıymetli arkadaşıma seni anlattım, yemin ederim ki kötü hiçbir şey söylemedim. Tek hatam bazı sırları söylemek oldu. Herkesin bildiği şeylermiş zaten onlar sır demek ne kadar doğru bilmiyorum ama sendeki adı sırsa eğer sorgulamak veya yargılamak bana düşmez. Fazla da uzatmayayım sonunda olan oldu ve ben anlattım Aslı'ya. Her gün bunun pişmanlığını yaşıyorum ama zamanı geri alamam.
Bir gün Aslı'yla kütüphane görevlisiydik. Okul bilgisayarından eödeve girip sana bir şeyler yazacağını söyledi. Saçmalama dedim durdurmak için çabaladım. O ara hoca beni çağırmış. Hemen yanına gitmem gerekiyormuş. Ben yokken hiçbir şey yapmayacağına dair söz aldım Aslı'dan ve gittim. Geldiğimde hiçbir şey yapmadığını söyledi. Ben de inandım tabi ki en yakınımdı sonuçta. Sen olsan inanmaz mıydın? Sonrasında kitap almaya gelenler oldu ve internet bir nevi arada kaynadı. Akşam eve gittiğimde ilk olarak mail adresime girip maillerime baktım. Eödevden hesabımın silindiğine dair gelen bir mail . Aslı'dan gelen vardı bir de sana bir sürü şey yazmış ekran görüntüsünü de mail olarak göndermiş. Altında da bir not: Benden kurtulamayacak. Aradım hemen açmadı. Ertesi gün okulda köşe bucak kaçtı benden. Sonunda yemekhanedeyken yalnız buldum ve görevlilerden kapıyı kilitlemelerini rica ettim. Ne olacaksa olmalıydı.''Neden'' dedim sadece Neden Aslı? Tenezzül edipte cevap bile vermedi. Ama ne kadar inatçı olduğumu bilir. Konuşmadan oradan çıkamayacağını anlamış olacak ki. Gözümün içine bakıp ''Pişman değilim, haketti'' dedi. Aklım mantığım almıyordu bu olanı. 8 yıldır en yakınım olan insan, ağzından bir kez bile hakaret içerikli bir sözcüğün çıktığını duymadığım o insan hayatımda duymadığım kelimeler yazmıştı. Üstelik sana. Benim için senin ne kadar önemli olduğunu bilmesine rağmen... Ne uğruna peki ne geçmişti eline ya da ne geçecekti? Bir de yetmez gibi gözümün içine bakıp pişman olmadığını söylüyordu. Sorumu tekrarladım 'ama neden' ''çünkü... Çünkü o bunu haketti.'' Aldığım cevaba mı üzülmeliydim? Tüm bunları benim yaptığımı düşünmene mi, Hesabımın silinmesine mi? Yoksa en yakınım dediğim insanın bu kadar değiştiğini gördüğüme mi?
Her zamanki sulu gözlülüğümle ağlamaya başladım. İçimde o kadar büyük bir fırtına kopmuştu ki. En çok zara görende bendim. Aslı yanıma gelip beni üzmek istemediğini ama sana hakettiğin dersi vereceğini söyledi. Sonra da kapıyı açtırıp çıkıp gitti. Takip eden günlerde Aslı benimle hiç konuşmadı. Sadece sürekli mail alıyordum. Hep sana yazdıklarının ekran görüntüsünü almış. Altlarına da benden kurtulamayacak yazmış. Bu resmen psikolojik bir sorundu ve ben bundan kendimi sorumlu hissediyordum. Sonuçta ben seni sevmesem