Notes

öldüğün geceydi.yatağımın başuncundan sigaramı alıp dışarı çıktım. gece üç yada dört. oturdum bi banka.adını andım iç geçirerek, bu nasıl bir ölümdü? geleceğimin son gününe kadar ölümsüz olucak bi insan nasıl olurda ölebilirdi. başucumdaki her geceni satır satır okudum ,sen hala daha ordaydın,ölmemiştin,çünkü görmüştüm seni gözlerimde.sen orda olmasan ben bukadar nefessiz kalamazdım gökyüzünün altında. fakat öyle bir duyguydunki tarifini yapabilecek adamı öldürürdüm kıskançlığımdan.o saniyelerde havanın soğukluğu dokundu tenime.kendimi avuttum içimin soğukluğuyla.kabaran duygularımla koştum ufuğa doğru, öyle bir gitmekti içimdeki,yok olana kadar uzaklaşmak istedim.bi anda soluk soluğa duraksadım, gözlerimin doluşunu seyrettim.yalnızlığımın güveni ile doğanın beni seyredişini izledim.o günlerde umurumda değildi yelkovanın dönüşü.duruşumla birlikte bir hırçınlık büründü üzerimde, tüm mimiklerim en sert halini savunmuştu.içimdeki tek bir düşünce tüm fiziksel davranışlarımı yatıştırmıştı. kendimle savaşım içinde o dakikada senin ne yaptığını düşünüyordum?cidden bir ölü nasıl olurda bukadar öldürebilirdi dipdiri bir adamı.yaktım bir sigara.dumanını izledim,tebessüm belirdi dudaklarımda.çünkü kendimi görmüştüm o dumanda.bana benziyordu, soyutlukla somutluğun ortasındaki o çizgideydi duman,varlığı yada yokluğu kanıtlanamazdı...ben her gece gözlerim açık ölürdüm bu yüzden ölü olman beni içgüdüsel olarak sarsmamıştı bile.fakat duygusal olarak hala benimleydin,gözümü her kırpışımda karşımdaydın.hatırladımda ne günlerimiz geçti be,seninle bir gün bile geçirmemişken.hayatımdaki en güzel anıydın bunun için ayrımı teşekkür etmem lazım bilemedim.fakat haberin yokken arkandan çok iş çevirdim,iyiliğin içindi merak etme.en çokta seni uzaktan izlemelerimi özlüycem.en büyük korkumdu, seni haberin yokken izlediğim vakit bakışlarımı farketmen.öyle korkarak bakardımki, kalbimin ritmi en yüksek noktalarını tadardı.fakat her seferinde beni avutan gülüşün olurdu.neyse yazarken bile kötü oldum.seni cidden özlüycem, bunu inkar edemem.bir ölünün gelmesini her gece beklemek nedir bilemezsin.neyse o geceye dönelim.vakitlerden bir nisan gecesiydi.titrek sesimle neden kelimesi dökülmüştü dudaklarımdan.o neden kelimesi öyle bir kelimeydiki,bir kelime belkide ilk defa bukadar çok duyguyu içinde barındırmıştı.üzgünüm ama ben öldürmüştüm seni.okadar çok yıpranmıştımki, bedenimi hissetmiyordum bile.ruhun içimden yükselirken seni son seyredişimde, gökyüzünden beni seyreden ayı farkedip utanmıştım.çünkü gözlerimden sen akarken yalnız olduğumu sanıyordum.o an artık sen yoktun,ve ne gariptirki bende yok olmuştum.vaktini aldım kusura bakma fakat sana veda etmem gerektiğini düşündüm.iyiki vardın.iyiki demem yetmiyorsa tüm iyi kelimeleri adıyorum sana.öldüğün gün doğduğun yerde iyi yaşaman dileği ile.