Notes

Çok uzun zaman önce annem beni terk etti, 7 yaşındaydım. Annem öldüğünde babamın psikolojisi bozuldu ve beni dövmeye başladı, her gün her yerim mor ve kırmızı renklerine bürünüyordu ve ben işte o yüzden sevmiyordum mor ve kırmızıyı. Şuan 14 yaşındayım ve babamdan hala şiddet görüyorum. Yargılar beni korumuyor, kimsenin haberi yok çünkü babam zorluyor. Birine söylemeye kalksam daha beter dövüyor ve odaya kilitleyip nerdeyse ölene kadar o oda da bırakıyor beni. Ben hayatımdan utanıyorum ve artık bıktım. Babam neden sürekli dövüyor anlamıyorum bir kere öldürse beni her şeyden kurtulacağım. Ben bu akşam buna karar verdim ki intihar edeceğim. Neden babamın beni öldürmesini bekliyorum değil mi? Kendi kendimi öldürebilirim. Acı çekmeden ölmek istiyorum çünkü yeterince çektim. Evimiz 12 katlı bir evdi ve biz 9. katında oturuyorduk ki bu ölüm için yeterince yüksek bir yer. Aşağı düştüğün zaman acı çekmeden direk ölüyorsun, ben bu yüzden seçtim bu yöntemi. İntihar etmeden önce son bir kez dışarıya çıkmak istedim babam fark etmeden çıktım çünkü farkederse çok fena şeyler olacağını biliyordum. Bir süre etrafta dolandım, sonra geri dönüyordum bir kedi sesi duydum. Çok tatlı ama bir o kadar da kirli bir kedi bana yalvarırcasına miyavlıyordu. Acıkmış veya susamıştı sanırım. Ama sonra yanındaki mama kaplarını görünce acıkmadığını veya susamadığını anladım. Bacaklarıma sürtündü, elimi yaladı ve hala acınası bir şekilde miyavlıyordu. Ben onu anladım sanırım. Beni anlamış, hissetmiş. Bu tatlı kediyi sahiplenip çok uzaklara gideceğim. O kötü babamdan uzağa. Onun yüzünden intihar etmememi söylüyor. Belki de farklı bir şey söylüyor, bilmiyorum ama ben öyle hissettim. Hayatımı kökünden değiştireceğim...