Notes

Ben çay doldurmaya giderken bana benden yaklaşık 2 saat sonra gelmiş olan biri abi bu tabakları nereye koyayım dedi kendimden emin bir şekilde ''şuraya'' deyip yeri gösterdim ardından kendime şaşırdım gireli bir kaç saat olmasına rağmen onun yanındayken uzun süredir oralıymışım gibi konuşmuştum hatta konuşmak bir yana dursun kendimi oralı gibi hissetmiştim ona yol göstermek istemiştim bu bende yaşadığım hissin ebeveynliğe benzerliğine dair önemli bir farkındalık yarattı bu hayatta da tıpkı koğuşta olduğu gibi kimse ne yapacağını bilmiyordu ne kadar uzun yaşamış olursan ol hayatın karmakarışık sorularına cevap bulmaya hiçbir insanın tek başına ömrü yetemezdi belli bir kural kitabı yoktu ve herkes kendini kaybolmuş hissedebilirdi ancak bir kez ebeveyn olduktan sonra artık konu sen değildin senden bile daha hiçbir şeyin farkında olmayan yol gösterilmeye ihtiyaç duyan ve tecrübesiz biriyle hayatın kesiştiğinde artık rolün bir şeyler biliyormuş gibi tecrübeliymiş gibi davranmaktı yaşadıklarını unutup ona yol göstermeliydin artık ama bu hayatta zaten kimse nereye gideceğini bilmiyorken sen nereden biliyorsunda ona yol gösteriyorsun diyebilirsin hayat tıpkı bir karıncanın rüzgardan korunmak için zamanla kazandığı bilgiler ile rüzgarın yonünü tahmin edip o yönün zıttına evinin kapısını yapması gibiydi tecrübe kazandıkça ebeveyn rolün artıyor artıyor ve artıyordu yaptığımız onca iş onca emek bize ne tecrübesi kazandırıyordu ? karınca gibi rüzgarın zıttına ev mi yapıcaktık yoksa soyulmaktan aciz olmuş bi banka gibi kapımıza kilit mi takıcaktık bu hayatta ne için tecrübe kazanıyoruz? sadece biz olmak için mi yoksa başkaları bizi o diye görmesi içinmi