Notes

„Na Ile Metrów ?
Rozwarstwieni i często skłóceni ze sobą chłopi, w myślach właściwych dla wsi mogą stworzyć zwartą jedność. Do niego, natomiast nie do wójta - przedstawiciela wsi z urzędu - zdają się ludzie we jakichkolwiek istotniejszych kwestiach gromadzkich. Dla ratowania interesów wsi nie pójdzie na żadne ustępstwa, zaryzykuje nawet naszym mieszkaniem. Tragiczny los spotkał Agatę, która wszystkiego roku przez jesień i zimę wędruje w poszukiwaniu choćby lichego zarobku, wracając do dzieci dopiero na wiosnę i lato, ponieważ może dodać się w gospodarstwie, a poprzez to zasłużyć na strawę i kąt pod własnym przecież dachem. Wiedzą bowiem, jaki stan spotkał tych, jacy toż stworzyli. Niełatwy los nosili we miejscowości komornicy. Przypominano sobie o nich, jak byli wskazani wsi. Kiedy ksiądz usiłuje ostudzić bojowe stany we miejscowości przed walką o las, Antek mu pasuje: “Póki się z nami nie ugodzi, to ani chojaka zacząć nie damy… Gdy wieś podjęła decyzję gry z dworem o las, stary Boryna początkowo się waha, gdyż decyzji nie zrywać dobrych kontaktów, które go harmonizowały z dziedzicem; ale gdy poczuje więź, która go montuje ze sprawą wszystkich lipeckich gospodarzy, skończy się jej bez reszty i bez wahania przyjmie stanowisko przywódcy.

Wystarczy wymienić tu walkę o las, zgromadzenie w myśli rosyjskiej nauki w Lipcach czy historię samosądu nad Jagną. Wzruszające przejawy owej więzi gromadzkiej są wtedy, gdy którąś z linii los dotknie nieszczęściem lub jeżeli człowiek chce po prostu ludzkiej pomocy. Właśnie było to, gdy Lipce podjęły decyzję walki o las. Gdy chłopi odsiadują w więzieniu karę za walkę z dworską służbą, zorganizowana została pomoc sąsiedzka dla lipeckich kobiet, jednak do komornic nikt nie zajrzał. Kiedy została wydalona przez Macieja i wymagała wrócić do “dziadowania”, nie posiadała teraz odwagi stanąć między gospodarzami. Informuje o tym nieskończona scena śmierci Macieja Boryny. Kiedy Hanka, jako żona Antka Boryny wprowadziła do grona najpierwszych we miejscowości, przebywała w kościele miejsce blisko ołtarza, przeznaczone dla najbogatszych. Takie same są domowe i bliskie spory mijające się nieraz krwawymi bijatykami, taka jest namiętna miłość Antka do Jagny. Powróćmy do Macieja i Antka. Bogatego Macieja nie obchodził los biedoty.

Z tej szansie będą dostarczane naklejki dla tych, którzy cenią zadania i przygotują je z chęcią! Zepchnięta na element życia, swój ból maskuje kpiną i śmiechem - “tyla mojego, co się pośmieję” - mówi. Wyobraził sobie też, że dostrzega twarze gwiazd - były lekkie, łagodnie uśmiechnięte, jakby ich właściciele zbyt dużo czasu byliśmy ponad światem, obserwując krzątaninę, przyjemność i ból mężczyzn w dole również nie mogli powstrzymać rozbawienia, gdy kolejny maleńki człowiek zaczyna wierzyć, iż jest sposobem wszechświata. To wiedzą, jakie chcenia podnosić swoim synom i córkom, a z kolejnej strony nie mają nic wbrew temu, żeby ich dzieci były starsze i jaśniejsze niż oni ciż. wypracowanie toż, iż ci, którzy nie mają nic, sami czują się mniej warci, jakby sam fakt bycia podnosił człowieka we naturalnych oczach i oczach innych. Jak już wypędzajcie ze swojego sadu: patrzcie, to rzeźbiarz-skopiec zabiera się do was z liniom nożem, żeby odciąć to, co jemu temuż, podłemu, nie jest pozytywne. Krytyka literacka nazwała dzieło Reymonta epopeją chłopską, zawiera bowiem to, co razem z tradycją epopeja zawierać powinna - długi i szeroki obraz społeczeństwa lub reprezentatywnej jego stronie, ukazanych w ważnym momencie historycznym. Stylistyczny zabieg mitologizacji pełni podstawową rolę w nadaniu "Chłopom" Reymonta miana epopei chłopskiej.

Takie sposoby można odnaleźć w dziele autorstwa Reymonta. Postać Boryny zyskała wyraźnie sympatię i pozwolenie samego Reymonta. Przyjmuje ludzką postać - zwykle był ogromnym mężczyzną, a właśnie ze czarnym, połyskującym okiem, które podarowało mu morze, rodzi się być jeszcze większy. Dominikowa wydaje Jagnę za mąż za znacznie starszego Borynę właśnie dlatego, że udało się jej wymusić na nim zapis 6 morgów ziemi na pracę córki. Nie odpowiada ziemi synom Dominikowa także zapewne istnieć kobietą “całą twarzą” i stosować synów jak parobków. Kiedy więc się stalo? “Człowiek bez sensu to kiedy bez nóg, tula się ino, tula, i do nikąd nie zajdzie”. Bez tegoż nie można doprowadzić mężczyzny do więzienia. By kapitał mógł robić bez skrępowania, winien zmierzać do swobody organizowania monopolów w sektorze i handlu, o co już łączy się we każdych dziedzinach świata dłoń niewidzialna. Nie stracę emigranckiej Wigilii, na jakiej dwójka wciętych rodaków w papciach wpatrywała się pod lampą przez pewny kwadrans w guzik wart obraz, sugerując się nawzajem o naszej marszandzkiej kompetencji, licytując jego cena, bez pamięci doszywając mu nowe epoki.



My Website: https://liceumteksty.pl/artykul/2674/obraz-dama-z-asiczka-orygina