Notes

Krzysztof Kina - - Profil Opiekuna
Niezwykła historia Sixto Rodrigueza poruszyła cały świat. A najważniejszą jego miłością nadal jest muzyka, choć świat całkowicie o nich zapomniał. „Amy” podobnie jak „Cobain: Montage of Heck”, jednak same nie tworzą tego pytania, karzą zastanowić się nad etyką dokumentalisty. Na ich miejscu wybiera się zaledwie kilka produkcji, które starają się choć trochę nagiąć reguły rock-dokumentów - bo nie jest niczego niższego niż bezkrytyczny filmowy pomnik swojego muzycznego idola. Aż tyle szczęścia nie miał nie zespół Anvil, którego akcja jest niemniej zaskakująca niż ta Rodrigueza. Gdy będziesz ją stosował regularnie dostrzeżesz i uwolnisz blokady, które występują na linii do prawdy - prawdziwego dobra i wykonania, którego nie sposób znaleźć na zewnątrz. „Mistaken for Stranger” jest przykładem audiowizualnej szczerości okraszonej głęboką autoironią - wyśmiewającą niedoskonałości filmowego warsztatu Toma, redefiniującą standardy rock-dokumentu także w zabawny sposób komentującą braterską więź łączącą twórcę z Mattem. Na uznanie zasługują: „Cobain: Montage of Heck”, „Amy”, „20 000 dni na Podłogi” Jane Pollard i Iaina Forsytha, „Pussy riot: Modlitwa punka” Mike’a Lernera i Maxima Pozdorovkina oraz nieco zbliżone do siebie „Sugar Man” i „Anvil! Tego zarzutu na może nie można umieścić Pollard i Forsythowi, jacy w „20 000 dniach na Podłogi” stworzyli bardzo atrakcyjny portret Nicka Cave’a.

Film w programie uznawał być portretem artysty w jego 20 000 dniu życia na Podłodze - takiego rodzaju podsumowaniem dotychczasowych dokonań wciąż aktywnego muzyka. Mieli oddane rzesze fanów, grali wielkie koncerty, odbyli tour po Japonii z najzdrowszymi zespołami rockowymi lat 80. Giganci ciężkiego chodzenia do dzisiaj wspominają, jak ważny pomysł na Metallicę, Mötorhead czy Megadeath miał styl Anvil i koncertowe ekscesy jego wokalisty - Steve’a „Lipsa” Kudlowa - danego z prowadzenia niektórych gitarowych partii za pomocą wielkiego wibratora. Można zarzucać Kapadii, że krytykując zarabiające na wokalistce media brukowe, sam przyjął ich problem widzenia - nie był nawet oporów przed mieniem z emitowanych przez prasę zdjęć. Przez to lata to dokładnie portrety muzyków przynosiły największe emocje wśród fanów filmów dokumentalnych. Znam się raczej na tym - prawił pan Pobratyński - wtedy wtedy, szukając prace, człowiek ociera się o całe myśli tego padołu, a dodatkowo miałem kuzyna, jaki był w spraw oczywiście jak szanowny pan…

Właśnie próba jak najszybszego wyjścia do sekretu talentu, istnienia oraz śmierci była celem dokumentalistów obracających się za tworzenie biografii Janis Joplin, Kurta Cobaina, Amy Winehouse, Jima Morrisona, Boba Marleya czy Iana Curtisa. Ich realizację nie obniża się - jak twierdzą niektórzy - wyłącznie do negocjowania podwyżek płac czy obrony pracowników przed zwolnieniem. Wzorcowe przykłady, takie jak „Heima” o trasie Sigur Ros czy „The White Stripes: Pod zorzą polarną”, prezentują tournée pod pewnym względem wyjątkowe, spektakularne, szczególne. Trasa po Europie zespołu Anvil podobnie była pod pewnym względem niezwykła - bardzo nieudana. Składa się, że spod łysiejącej czupryny i skórzanych gaci wyłania się osoba szczególnie wrażliwa, ceniąca sobie bycie rodzinne i emocja. Mimo tej oczywistej stronniczości i wartości „oczyszczenia” znienawidzonej przez fanki Cobaina kobiety, film posiada także dużą zaletę poznawczą - mamy wgląd w domowe bycie gra również jego mroczną psychikę - oraz artystyczną, dzięki bardzo sprawnemu wykorzystaniu otrzymanych od rodziny materiałów. Po wykonaniu dziesiątek koncertów, zespół wrócił do własnej kanadyjskiej miejscowości bez pieniędzy, nowych fanów i związku na płytę - cała droga była źle przygotowana przez domorosłą menadżerkę. „Anvil! The story of Anvil” to jeszcze nietypowy przykład jednej z grup rockumentu, czyli filmu śledzącego zespół podczas ich trasy koncertowej. „Sugar Man” to przykład na dużą grupę sprawczą kina, lecz też wirtuozerii w projektowaniu napięcia w filmie dokumentalnym.

Najbardziej widoczne spośród nich - „Sugar Man” Malika Bendjelloula, „Cobain: Montage of Heck” Bretta Morgena, „Amy” Asifa Kapadii, a ostatnio „Janis” Amy Berg - zwracały uwagę nie tylko wielbicieli talentu ukazywanych postaci. Proponuję jeszcze raz popatrzeć na zdjęcie, a potem najechać myszką na poniższy napis - rozwiązanie pojawi się w stron etykietki. W atrakcyjnej jakości wykonania przedmiotem wynalazku jest prefabrykowana orteza podobna do wykorzystania w planie usztywnienia i odcią? „Cobain: Montage of Heck”, reż. „Mistaken for Stranger”, reż. Równie oryginalnym filmem, igrającym z poziomem tour-dokumentu, jest „Mistaken for Stranger” Toma Berningera - filmowca-amatora a prywatnie brata wiele dużo prestiżowego Matta, wokalisty The National. Interesujących rock-dokumentów w ubiegłym etapie stworzono jednak znacznie więcej. Podobnych obrazów jest zdecydowanie dobrze. W lasu bardzo podobnych produkcji, stawiających przed kamerą aktywnych zawodowo muzyków, ich rodziny, przyjaciół i zmuszających rozmówców do informowania o sekretach znanych gwiazd, trudno odnaleźć produkcje oryginalne, starające się opowiedzieć znane biografie w inny sposób.

27, czyli ci z muzyków, którzy wystąpili w wieku 27 lat. Ukazane perypetie podstarzałych rockmanów przywodzą na naukę absurdy „Oto Spinal Tap” Roba Reinera - sławnego mock-dokumentu, czyli filmu fabularnego symulującego bycie dowodem, mówiącego o perypetiach fikcyjnego zespołu rockowego. Film traktujący być dokumentacją zespołu w drodze, był się bardzo inną i dostępną opowieścią o partnerstwie i wartości rodziny. Film Kapadii przy okazji opowiedział o zmianach jakie wpadły we rzeczywistości - o osoby środowisk oraz technice. Jest irytującym, niezdarnym fanem metalu, którego zatrudniono przy technicznej obsłudze trasy na sprawę jego kojarzy, lecz szybko tego pożałowano. Przy odpowiedniej technice łączymy te 3 partie mięśniowe, chroniąc obręcze barkowe przed kontuzjami. Stanowiło jej szybko, grzesznie, ale lekko na myśl, że wyświadczy mu pomoc, jak będzie mógł bez świadków i bezkarnie czytać swe „dokumenty”, wzdychać nad nimi bez kontroli i upuszczać w martwe papiery martwe łzy. 33. tutaj krótkich przemówień pełnych informacji - Na drugim spotkaniu firmowym, jeśli szef poprosi cię o streszczenie tego, nad czym zarabiał przez ten miesiąc, krótka, znana i wyczerpująca informacji uwaga to pewnik.



My Website: https://kartkowkiproste.pl/artykul/4307/bohaterowie-prologu-dziady-cz-3