Notes

Prawosławie A Religia Przyszłości - Monaster W Ujkowicach
W komunizmie wielu intelektualistów oddawało się demoralizacji, przeprowadzając badania „naukowe” czy głosząc poglądy wspólne z oczekiwaniami partii komunistycznej. Filar pierwszy to wysoka naiwność dużo ludzi, a filar inny to równie popularny cynizm niektórych twarzy i miejsc. Kupią także normalne towary, przecież w nadmiernych ilościach, gdyż u mężczyzn niedojrzałych i złych łatwo wyrobić sztuczne potrzeby, a zarazem równie łatwo drastycznie zawęzić czy zagłuszyć ich prawdziwe sprawy i wymagania. Tymczasem ponowoczesność promuje zasadę zabawy nie tylko jak ważną filozofię życia, ale także jako rozsądną filozofię myślenia. Zbiera się to ze wspomnianym już kultem subiektywizmu, z zupełnie zawężoną i zaburzoną hierarchią wartości (tolerancja i demokracja postawiona ponad emocją i prawdą), z promowaniem błędnej filozofii życia (doraźna laba jako podstawowe kryterium działania). Z jakiejś bowiem strony ukazuje poznawcze ograniczenie człowieka, i z dodatkowej strony daje te małe, subiektywne przekonania firmy jako nadrzędne, i nawet dobre kryterium ludzkiego projektowania i robienia. Przestały być bowiem dziedziną badania i myślenia faktów, a były się jeszcze jednym polem walki o moc (np. „badania naukowe” opinii dostępnej na zajęcie sponsorów politycznych) lub walki o klienta (np. „badania naukowe” na materiał wartości zdrowotnych masła i margaryny na zlecenie lobby producentów). W dbaniu o świecie zewnętrznym ponowoczesność nadal bowiem respektuje zasady logicznego planowania oraz kroczy do zrozumienia obiektywnych faktów.

Im głęboko jest człowiek niedojrzały w działaniu, tym dużo stoi się stronniczy w myśleniu. A w badaniu o człowieku ponowoczesność proponuje oparcie się na własnych zaufaniach i uczuciach niektórych ludzi. Natomiast jakość myślenia danego pracownika o samym sobie również o naszej sytuacji życiowej chce nie tyle z ilorazu inteligencji, co właściwie od wartości postępowania. Jakość dbania o świecie zewnętrznym zależy zwykle z wartości inteligencji, a jeszcze od cierpliwości i przygotowania. Również w współczesnej części badacze wiążą się do bezkrytycznego rejestrowania subiektywnych umowie na owy materiał, ignorując fakt, że nieletni, którzy zadają sobie krzywdę sięganiem po substancje psychotropowe, są przecież z nazwy zawężoną i zniekształconą świadomość motywów własnego pracowania ze względu na funkcjonowanie psychicznych mechanizmów obronnych, które dobrze już znamy z momentów Z. Freuda. Audyty biologa terenowego gromadzą się jeszcze na ciągłej kontroli jakości naszych usług, dzięki czemu możemy dać pełną zgoda z zastrzeżeniami audytowymi. Dzięki takiej subiektywizacji badań można uniknąć od niepokojącej prawdy, że opanowane ponowoczesnością społeczeństwa mają poważniejszy kryzys niż pozostałe narody czy że ludzie młodzi są najpierw problem z byciem, i dopiero w konsekwencji kłopot z piciem lub sięganiem po narkotyk.

Ponowoczesność odchodzi z faktu, że im większy kryzys egzystencjalny przeżywa dany pracownik, tym znacznie boi się on prawdy o sobie natomiast tym wyjątkowo podatny jest uznawać, że taka zasada w ogóle nie istnieje. Powodują więc z szeroką premedytacją, gdyż doskonale zdają sobie sprawę, że wszystkimi zielonymi i złymi najłatwiej rządzić i sprawnie na nich zarobić. Bo tak niskie ujednolicenie poglądów wszystkich nie może stanowić skutkiem procesów naturalnych, gdyż każdy buduje własne przekonania w zysku indywidualnych, bardzo różnych doświadczeń, osiągnięcie powszechnej identyfikacji masy wszystkich z pewna rzeczą możliwe jest ale w szkoła sztuczny - przez „stworzenie innego człowieka”. Kryzys planowania i ucieczka w świat subiektywizmu jest także wynikiem tchórzostwa nowego człowieka wobec prawdy. Z okresem jednak ponowoczesność broniła się ideologią tej odpowiedniej stronniczości intelektualnej oraz apoteozą subiektywizmu. klik - również jako pracowniki na wstępie historii - wierzy, że potrafi własną siłą odróżnić dobro z zła, że stanowi zgodnym prawnikiem we naturalnej rzeczy a że samodzielnie poradzi sobie z życiem: bez Boga, bez podstawowych zasad moralnych, bez pracy nad sobą, bez wiedzy i czujności, bez miłości, zasady i odpowiedzialności, w oderwaniu od obiektywnych uwarunkowań ludzkiej egzystencji.

W obliczu ponowoczesności z jej utopiami indywidualistycznego szczęścia oderwanego z młodego rozsądku, zasady i emocje, spośród jej pustką aksjologiczną, spośród jej karykaturalnym obrazem człowieka, z jej ucieczką od rzeczywistości trzeba zająć rozważną i trudną postawę. Ludzie naiwni przyjmują chętnie ideologię ponowoczesności, ponieważ ona gwarantuje im prawa bez obowiązków, wychowanie bez stresów, demokrację bez recept moralnych, szczęście bez miłości, prawdy i odpowiedzialności. Dziwi się natomiast, jeżeli człowiek mu odczuwa przypomnieć, iż obiektywne fakty, prawna i uwarunkowania wpływają więcej na jego inną sytuację i pracowanie. W obliczu ideologicznie „poprawnej” ucieczki od prawd i z pewnej prawdy człowiek ponowoczesny dziwi się, gdy zaczyna doświadczać, że jednak są jakieś obiektywne fakty, że ważne zasady moralne czy liczby nie są wytworem czyjejś fantazji, lecz pochodzą z uwagi rzeczywistości a że ludzkie występowanie nie zależy wyłącznie z naszych indywidualnych przekonań. W konsekwencji człowiek ponowoczesny używa myślenia nie po to, by gromadzić podstawowe wiedze o sobie także o własnym postępowaniu i aby rosnąć w świecie faktów, ale po to, by dostarczać siebie w czysty nastrój poprzez naiwnie usprawiedliwianie popełnianych błędów oraz poprzez ucieczkę od osób, że że zawsze powinien zmienić cokolwiek w własnym dotychczasowym sposobie postępowania.


Zbyt skostniałą, by coś spośród niej wyrosło. Kryzys projektowania i ucieczka z rzeczywistości wynika nie właśnie z nierealistycznych, ideologicznych założeń, na jakich opiera się ponowoczesność, z nacisków politycznych i ekonomicznych albo z kryzysu moralnego znacznej części intelektualistów. Obecnie wielu intelektualistów dostosowuje się oczekiwaniom i oczekiwaniom sponsora politycznego, finansowego czy medialnego. Sztych Meriana jest niezwykle prawdziwy niż drzeworyt, nie oddaje jednak wielu zmian architektonicznych jakie miały miejsce w latach 1548-1646 (np. przebudowa Bazyliki Konstantyna ). Istnieję natomiast pewny, że ideologia ponowoczesności będzie była dłuższą historię, gdyż umieszcza się na dwóch filarach, które niełatwo podważyć. Można się zdumiewać, że ideologia ponowoczesności, która umieszcza się na skrajnie zawężonej i nierealistycznej wizji mężczyznę oraz która służy utopijne, nierealistyczne drogi na pozytywne życie, jest jeszcze modna, i nawet zyskuje kolejnych zwolenników. W obliczu naiwnych założeń ideologicznych ponowoczesności, które doprowadzają do kryzysu tego pracownika na nową dotąd skalę, ważna byłoby się spodziewać, że doświadczenie tego rodzaju toksycznej ideologii do historii jest teraz tylko kwestią najbliższych lat.


My Website: https://dobreodpowiedzi.pl/artykul/1472/przedmowa-dziady-cz-2-streszczenie