Notes

Yine uyuyamadım.
Hayalini kurduğum binlerce dilek;
Geleceğim için dusununulen milyonlarca senaryo.
Yaşadığım ve yaşamadığım onca şey için beynimin en derin kısımlarını dimdik yokuş yukarıya çıkan araba gibi zorlarken ben yine uyuyamadım.
Gözlerim kan çanağına dönüşmeye başladığı sıralarda,ahşap ve eski penceremi araladım.
Deri ceketimin sol ön cebinden cıkardığım çalıntı çakmak ile tütünümü yaktım.
Çekilen ilk duman anti-depresan etkisi yaratti beynimde.
Ve bu git gide tüm bedenimi sardı,aslında önemli olan beden değil beyindi,kafatasının sarıp sarmaladığı o et parçasının içinde ki çatışmanın bitmesiydi.
Derken,ciğerlerimden verdiğim dumanı izlerken yeni bir hayale daldım,uyuşmuş beynim bu sefer bana ızdırap çektirmiyordu.
Daha fazla uyuşmak icin hızlı hızlı tütünü çekiyordum.Verdiğim her duman da yeni bir hayal başlayıp,duman dağıldığı zamanda aynı şekilde hayallerim dağılıyordu.Beyaz dumanın,gecenin karanlığında ki dans edişi benim ilham kaynağımdı ve o da her şey gibi geçiciydi.
Kısa sürede tütünü bitirip izmaritini camdan aşşağıya attım.
Ahşap penceremi kapattığımda yatağıma doğru zar zor yürüyordum,başımın dönmesi tüm bedenimi etkiliyordu.Deri ceketimi sandalyeye asıp kendimi yatağın üzerine attım.
Uyuşmuş beynim de bu sefer düşünce catışması yoktu.
Ama bu fazla sürmeyecekti,bu yüzden altları morarmaya yüz tutan gözlerimi usulca kapayıp,yeni rüyalara dalmaya koyuldum.Ertesi günün bugunden farkı olmayacaktı biliyorum ama rüyalarım...onlar bu evrene bile ait değildi.