Notes

MARIA CLARA (MONOLOGO)
Ako si Maria Clara De Los Santos at ako ay madalas din tawaging Clarita.
Ako ang nag iisang anak ni Dona Pia Alba at Kapitan Tiago na tinaguriang
pinakamagandang bituin at nag-iisang mutya ng San Diego.
Ako ay may katangiang mahinhin, maganda, masunurin, mapagmahal at
kilala bilang may kalinisang puri bilang isang babae.
Ako ang babaeng sinisinta ng maginoong si Crisostomo Ibarra na siya ring aking kababata.
Siya ay nag iisang anak at tagapag-mana ni Don Rafael Ibarra na mula sa Europa at
nagpatayo ng paaralan para sa mga mag-aaral na pilipino.
Siya rin ang aking tinatangi at kami ay tunay na nag iibigan.
Sa minamahal kong Crisostomo Ibarra na bukod sa makisig ay may talino pa,
salamat sa pagmamahal at tapat na pagsinta, kahit napalayo ka ng matagal sa piling ko
at pinaligiran ka ng magagandang dalaga doon sa espanya ay di ka nag taksil sa akin.
Ang pagmamahal mo ang naging lakas ko. Lagi kong hihintayin ang pagbabalik mo,
kahit sa kabilang buhay ay maghihintay ako kung doon natin mararanasan ang
kaligayahan na tuwina ay siyang pangarap ko.
Kay padre Damaso na ang alam ng lahat ang alam ng lahat ay pangalawang ama ko,
iyon pala ay siyang aking tunay na ama, salamat sa pag aaruga at pag aalala
sa tuwing ako ay may sakit na iniinda.
Kay sakit lang malaman na ang isang katulad mo na alagad ng simbahan
ang siyang lumapastangan sa mahal kong ina at ako nga ang siyang naging bunga.
Sa labis na sakit na aking nadarama sa pagkakaalam ko kung sino talaga ang aking ama,
at ang pagkawala ang aking mahal na Ibarra, ako ay nagpasya na mag mongha
at pumasok sa loob ng kumbento.
Ang lugar na inakala kong ligtas ay ang siyang nagbigay sa akin ng matinding pasakit.
Datapwat hindi ko akalain na may mga tao palang sadyang mapag samantala na ang
inakala kong lugar na tahimik ay doon ko pala mararanasan ang kalbaryo sa kamay ng mapusok na kura.
Tulad ng aking ina, ako ay pilit na pinagkumpisal sa kura na si Padre Salvi.
At sa pagka wakas wakas, dala ng labis na pangungulila at pighati,
natapuan na lamang ako na wala ng buhay sa aking higaan, ang aking kamatayan
ay ang nagdala rin ng labis na pangungulila at panghihinayang sa aking mahal sa si Ibarra.